Voordat we het hebben over de geur van huisdieren, is het belangrijk om te begrijpen dat lichaamsgeur in de natuur een doel heeft. Geuren zijn zelfs essentieel bij soortherkenning, partnerkeuze en sociale interactie. Daarom moeten we ons inspannen om het belang van lichaamsgeur bij huisdieren te interpreteren.
Heel vaak staan voogden erop dat ze een huisdier hebben met een aangename geur of, in het ergste geval, een huisdier zonder geur. Een vraag die de rede te boven kan gaan. Nu is het erg belangrijk om te bepalen of de geur van huisdieren een indicatie is van een ziekte of dat het binnen het bereik van het normale v alt.
Het is noodzakelijk dat verzorgers oplettend en oplettend zijn, omdat bijvoorbeeld de aanwezigheid van een zeer onaangename of ongebruikelijke geur van een kat bijna altijd een teken is dat er iets mis is.
Wanneer de voogd een slechte geur van huisdieren detecteert, maar de dierenarts niet
Deze omstandigheid komt vaker voor bij honden dan bij katten. Het kan gebeuren dat bij een huisdier zonder fysiek bewijs van ziekte de dierenarts geen ongebruikelijke geuren detecteert. In deze gevallen kunt u het gebruik van een shampoo aanbevelen die is aangepast aan de huid van het huisdier, met een aangenaam aroma.
Het is belangrijk op te merken dat een ander veel voorkomend scenario in overleg de klacht is van een onaangename geur die "van tijd tot tijd" verschijnt. Meestal beschrijven verzorgers een muskusachtige, "visachtige" geur die af en toe uit hun huisdier komt. In deze situatie is afscheiding uit de anale zak de meest waarschijnlijke boosdoener.
Wat zijn deze anale zakjes?
We moeten in gedachten houden dat katten en honden twee kleine zakvormige klieren hebben net binnen de anus, die een sterk ruikende afscheiding produceren. Normaal gesproken worden deze zakjes geleegd bij het poepen. De afscheiding lijkt bij te dragen aan de markering van het territorium door vleesetende dieren.
Het kan af en toe voorkomen dat deze afscheiding zich ophoopt totdat de blaasjes vol zijn. Als gevolg hiervan kunnen de zakjes hun inhoud legen op de vacht of in de directe omgeving, vooral als het dier schrikt of opgewonden raakt.
Dit is een natuurlijk verschijnsel, dus de occasionele uitdrukking van de anale zakjes is geen reden tot bezorgdheid. Andere ziekten van de anale zak, zoals abcessen of tumoren, zijn echter duidelijk een punt van zorg en kunnen een constante geur veroorzaken.
Wanneer de stank van huisdieren te wijten is aan een duidelijke focus of oorzaak
In dit geval moet de dierenarts meteen kunnen zien wat de oorzaak van de geur is. Het kan urine, uitwerpselen, slechte adem of besproeiing door een stinkdier zijn. Wat er daarna gebeurt, kan variëren, van laboratoriumtests tot eenvoudige aanbevelingen om van stinkdiergeur af te komen.
Zodra het probleem is opgehelderd, wordt de juiste behandeling vastgesteld. Gewoonlijk is een slechte tandgezondheid de meest voorkomende oorzaak van duidelijke kwalijke geur bij huisdieren. Gebitsproblemen, mondkanker en nierfalen zijn de meest voorkomende oorzaken van een slechte adem in veterinaire kantoren.
Wanneer een systemische ziekte de oorzaak is van slechte geur
Houd er rekening mee dat urine en ontlasting veel voorkomende geurbronnen zijn bij dieren. Het is normaal dat huisdieren die pijn hebben hun verzorgings- en sanitaire gewoonten verwaarlozen. In dit scenario is het gebruikelijk dat dieren vervuild raken door urine- of fecale incontinentie.
Soms kan het huisdier het niet uit de vacht halen vanwege het onvermogen om zichzelf goed te verzorgen. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat een kat door overgewicht zijn anale en genitale regio niet kan verzorgen. Artritis is een andere reden waarom het moeilijk is om je voor te bereiden.
In sommige gevallen ontwikkelen katten een vieze geur omdat ze simpelweg zijn gestopt met verzorgen, wat resulteert in een vette, gematteerde vacht. Dit moet een waarschuwing zijn voor verzorgers en dierenartsen dat er een systemische ziekte, zoals diabetes of hyperthyreoïdie, aanwezig kan zijn.
De slechte geur van huisdieren geassocieerd met huidaandoeningen
Hoewel veel huidaandoeningen duidelijk zijn, vereisen andere een onderzoek door een dierenarts. Huidaandoeningen zijn de meest voorkomende oorzaken van onaangename geuren bij honden. Gelukkig komen stinkende huidziekten veel minder vaak voor bij katten.
We hebben het over bacteriële en schimmelinfecties van de hondenhuid en oren, aangezien dit soort infecties minder vaak voorkomt bij katten. Maar als ze aanwezig zijn, produceren ze zelden geuren die zo aanstootgevend zijn als die bij honden.
Het is echter geen onfeilbare regel. Sommige katten hebben vreselijk geïnfecteerde oren, die letterlijk door de kamer kunnen ruiken, terwijl anderen aan detectie ontsnappen totdat je de kat op het hoofd kust of dicht tegen hem aan gaat liggen en de geur duidelijk wordt.
Seborrhea (verandering van de talgklieren) is een andere veelvoorkomende oorzaak van slechte geur bij honden. Ook kunnen katten met auto-immuunziekten, waarbij het immuunsysteem de huid van de kat aanv alt, een onaangename geur hebben.
Zoals je kunt zien, kan de aanwezigheid van een ongewone of aanstootgevende geur een waarschuwing zijn voor gezondheidsproblemen bij je huisdier. Natuurlijk, of het nu gaat om een oraal probleem, een systemische ziekte of een huidaandoening, een bezoek aan de dierenarts is noodzakelijk.
