Het Europese wilde zwijn (Sus scrofa) is een van de 16 diersoorten die behoren tot de suidae-familie. De oorspronkelijke geografische spreiding was Eurazië en Noord-Afrika, maar sindsdien is het door de mens geïntroduceerd in zowel Amerika als Oceanië. Het wordt beschouwd als een van de landzoogdieren met de grootste geografische verspreiding.
Hoewel het boerderijvarken het resultaat is van zijn domesticatie generaties geleden, wordt tegenwoordig het wilde zwijn zelf gebruikt in vee. Het is misschien niet de eerste keus soort, maar het heeft een reeks voordelen laten zien die andere productieve soorten momenteel niet hebben.
Aan de andere kant hebben we de netelige kwestie van de jacht op wilde zwijnen, een activiteit die misschien meer bekend is, maar een die tegenslagen kan veroorzaken en bepaalde ethische dilemma's kan opleveren. Vervolgens laten we u de eigenaardigheden zien van de binnenlandse fokkerij van deze soort.
Het Europese wilde zwijn in het wild
Om het beheer van deze soort in gevangenschap te begrijpen, moet men eerst zijn behoeften in het wild begrijpen. Hun sociale gedrag en eetgewoonten zijn zonder twijfel het meest relevant voor hun opvoeding.
Gedrag
Het wilde zwijn is een nachtdier dat vlak voor het vallen van de avond zijn activiteit begint. Zodra de zon ondergaat, ondernemen deze dieren zelfs reizen die kunnen oplopen tot meer dan 15 kilometer. Deze wandelingen zijn wat minder bij vrouwtjes, vooral als ze vergezeld zijn van hun jongen.
Ondanks dat ze zijn aangepast aan nachtelijke bewegingen, is het zicht van het everzwijn niet erg goed. Toch heeft dit dier andere zintuiglijke vermogens ontwikkeld, zoals horen en ruiken.
Sociale groepen
Wild zwijn leeft in matriarchale groepen van maximaal 20 dieren, met twee of drie volwassen vrouwtjes en hun jongen. Deze kolonies zijn gestructureerd op basis van een hiërarchie, waarbij er altijd een dominant vrouwtje is. De enige mannetjes die in de groep zijn toegestaan, zijn onvolwassen juvenielen.
Volwassen mannetjes zullen, wanneer ze geslachtsrijp zijn geworden, de kudde moeten verlaten en hun eigen "vrijgezellen" groepen moeten creëren.
Dieet van het Europese wilde zwijn in de natuur
Het is een omnivoor dier en consumeert een breed scala aan voedsel. De meest voorkomende is dat hun dieet voor 90% plantaardig is en de overige 10% van dierlijke oorsprong. Groenten omvatten wortels, bollen, knollen, fruit en bessen.In het dierengedeelte vallen kleine knaagdieren, vogeleieren, slangen, hagedissen, wormen en allerlei soorten larven op.
Bovendien brengt dit dier wijzigingen aan in zijn dieet om zich aan te passen aan de seizoenen van het jaar. Profiteer in de herfst van fruit zoals eikels, kastanjes of olijven, die rijk zijn aan eiwitten en gezonde vetten. Dit helpt vooral vrouwtjes om tijdens het voortplantingsseizoen een optimale lichaamsconditie te behouden.
Bijzonderheden over de binnenlandse fokkerij van het Europese wilde zwijn
Vanuit managementoogpunt zijn wilde zwijnen zeer rustieke dieren en passen ze zich gemakkelijk aan hun omgeving aan. Onder andere hierdoor worden ze zelden ziek. Dit en het feit dat hun geboorte geen hulp nodig heeft, betekent dat er weinig dierenartsbezoeken aan de boerderij plaatsvinden.
Aan de andere kant zijn wilde zwijnen dieren die meer ruwvoer dan krachtvoer consumeren. Wat betekent dit? Dat hun voedsel goedkoper is en dat hun groei langzamer en natuurlijker is dan bij het gedomesticeerde varken.Bovendien kunnen ze hierdoor fokken in marginale gebieden of gebieden van mindere kwaliteit, waar andere diersoorten niet kunnen worden gehouden.
Helaas kunnen wilde zwijnen ook fungeren als belangrijke vectoren van bepaalde ziekten. Daarom worden jagen en andere niet-gereguleerde praktijken sterk afgeraden.
Behoefte aan regulering
Bij het vangen van wilde zwijnen is het ideaal om ze naar een wildverwerkingscentrum te brengen. Daar zou een dierenarts de relevante gezondheidscontroles uitvoeren en beslissen of de prooi al dan niet geschikt is voor menselijke consumptie, maar dit is niet gebruikelijk. De normale gang van zaken is dat de jager het dier alleen gebruikt, waardoor hij zichzelf blootstelt aan ernstige gezondheidsrisico's.
Daarom, als de vraag naar zijn vlees zo groot is, is het beter om de opname ervan in de traditionele veehouderij te blijven promoten. Op deze manier vermijden we de gezondheids-, ethische en milieuproblemen die ongecontroleerde jacht met zich meebrengt.
