De afgelopen maanden hebben we veel gehoord over de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), een wereldleider op het gebied van menselijke gezondheid. Weten jullie of er iets soortgelijks bestaat voor dierenwelzijn?
De waarheid is dat ja. De Wereldorganisatie voor diergezondheid, bekend onder de oorspronkelijke afkorting OIE, is al bijna 100 jaar de internationale maatstaf op het gebied van diergezondheid. Het feit dat het na zoveel decennia nog steeds een maatstaf is, geeft het belang van zijn werk aan.
Dit werk omvat niet alleen training en verspreiding op het gebied van dierziekten, maar ook samenwerking tussen landen en professionals uit alle vakgebieden in het licht van pathologieën die de wereldwijde veestapel treffen.Daarnaast wordt speciale aandacht besteed aan stoffen die over de grenzen heen kunnen worden overgedragen en zelfs aan mensen.
De oorsprong van de Wereldorganisatie voor diergezondheid
In de jaren 1920 groeide in West-Europa de bezorgdheid over een uitbraak van runderpest in België. Deze uitbraak werd onmiddellijk in verband gebracht met de verplaatsing van zeboes door de haven, vanuit India naar Brazilië.
Hierna waren de autoriteiten zich voor het eerst bewust van het belang van de internationale handel in dieren voor de diergezondheid. Met andere woorden, het simpele lossen van levende dieren in de haven bracht de gezondheid van het vee in het hele Belgische land in gevaar en dus de mogelijke verspreiding ervan naar de rest van het Europese continent.
De noodzaak om gezamenlijk wereldwijd dierziekten te bestrijden was reden genoeg om de OIE op te richten. Zo werd in 1924 de organisatie die toen bekend stond als de International Organization of Epizootics officieel geboren.
De doelstellingen van de Wereldorganisatie voor diergezondheid
De doelstellingen van deze organisatie zijn divers en onderscheiden zich door hun relevantie voor het handhaven van een goed niveau van gezondheid onder de diersoorten in de wereld. Onder hen vinden we het volgende:
- Transparantie met betrekking tot de wereldwijde diergezondheidssituatie. Dit veronderstelt dat elke lidstaat de ziekten meldt die dieren treffen en die op hun grondgebied worden ontdekt. Met deze informatie bereidt de OIE een waarschuwing voor die naar andere landen wordt gestuurd, zodat zij zichzelf kunnen beschermen.
- Analyse van alle wetenschappelijke informatie met betrekking tot diergezondheid die het verkrijgt, om later te verspreiden wat het belangrijk vindt. Hiermee wordt bereikt dat de aangesloten landen hun bestrijdingsmethoden verbeteren en een einde kunnen maken aan de ziekten.
- Bevordering van internationale solidariteit.Dit is een doelstelling die inherent is aan de oprichting van de organisatie, met het idee van ondersteuning en samenwerking tussen landen. Dit alles wordt gedaan met de bedoeling een einde te maken aan de ernstigste gezondheidsrisico's, die van grensoverschrijdende overdracht of die mensen treffen.
Worden deze doelstellingen in de loop van de tijd gehandhaafd?
In grote lijnen wel. Toch is het waar dat elke periode niet alleen de lidstaten omvatte, maar ook nieuwe doelstellingen. Enerzijds begon het als een organisatie van 28 landen.
Vandaag heeft de organisatie al in totaal 182 landen over de hele wereld. Aan de andere kant, aangezien ziekten veranderen, verdwijnen, nieuwe verschijnen, enz., moesten de OIE-doelstellingen zich aanpassen aan de tijd.
In ieder geval is het de bedoeling en bedoeling van deze organisatie dat landen de dierziekten die ze op hun grondgebied ontdekken, aangeven en samenwerken om ze wereldwijd te beheersen en uit te roeien, in het belang van iedereen.
Wat zijn de positieve gevolgen van gezamenlijke actie van OIE-landen?
Uw claim om wereldwijd transparantie te creëren op het gebied van diergezondheid is vanuit alle perspectieven een voordeel. Het meest positieve gevolg is misschien wel het behoud van het internationale verkeer van dieren.
Niet alleen het vervoer van huisdieren zonder winstoogmerk wordt in deze rubriek opgevat, maar ook de beweging met commerciële belangen, bijvoorbeeld van veesoorten. Dit was de belangrijkste reden voor het ontstaan ervan in de jaren twintig.
De OIE stelt, met de wetenschappelijke informatie die het verzamelt, sanitaire regels op die van toepassing zijn op internationale dierenuitwisselingen. Deze regels zijn opgenomen in twee Sanitaire Codes, een voor landdieren en een voor waterdieren.
Samen met hen stelt het diagnostische test- en vaccinhandleidingen beschikbaar voor de lidstaten, ook voor land- en waterdieren.
De enkele lijst van ziekten van de Wereldorganisatie voor diergezondheid
Vanaf het begin was de OIE toegewijd aan het verzamelen van informatie om erachter te komen welke wereldwijd de meest relevante dierziekten waren. Met deze gegevens maakte hij twee lijsten:
- A Lijst A, met de overdraagbare ziekten met de grootste verspreidingskracht en bijzondere ernst. Dat wil zeggen, degenen die geen verstand hebben van grenzen en die ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid en/of de economie. Deze lijst bevatte bijvoorbeeld runderpest of mond- en klauwzeer, twee van de ziekten die verschillende epidemieën hebben veroorzaakt.
- A lijst B, met andere overdraagbare ziekten ook belangrijk. Bijvoorbeeld de ziekte van Aujeszky of hondsdolheid.
Na verloop van tijd besloot de OIE begin jaren 2000 om deze twee lijsten samen te voegen tot één enkele lijst van dierziekten. In 2020 bevat deze lijst in totaal 117 pathologieën die alle soorten treffen, met speciale vermelding van die met zoönotische kenmerken, dat wil zeggen die overdraagbaar zijn op mensen.
Daarom is de relevantie van het werk van de OIE meer dan duidelijk en het is de verantwoordelijkheid van de landen van de wereld om dit werk te ondersteunen. Al deze complexe overheidsinstanties zijn opgericht met één doel voor ogen: een betere gezondheid van dieren bereiken.
