Weten welk gedrag normaal is bij gedomesticeerde honden is net zo belangrijk als het herkennen van ziekteverschijnselen. Als je weet welk abnormaal gedrag bij honden alarmerend is, kun je ervoor zorgen dat zowel hun geest als hun lichaam in perfecte gezondheid verkeren.
Niet noodzakelijkerwijs al het gedrag dat de voogd irriteert, hoeft pathologisch te zijn, maar het is belangrijk om aandacht te besteden aan alle gewoonten van de hond. Hier kun je de 4 grote groepen afwijkend gedrag lezen die er bestaan, evenals verschillende voorbeelden van elk daarvan. Mis het niet.
Wat is abnormaal gedrag bij honden?
We kunnen abnormaal gedrag definiëren als datgene wat schadelijk is voor het welzijn of de overleving van het dier, hetzij vanwege het gebrek aan doel, herhaling of kans op letsel. Abnormaal gedrag bij honden komt echter vaak voort uit ander gedrag dat in hun dagelijks leven voorkomt, zoals eten, verzorgen of wandelen.
Het probleem met deze gedragingen is dat ze op de een of andere manier verergeren: ze worden repetitief, ze zijn schadelijk voor het dier -zoals dwangmatig knabbelen- of andere aspecten die negatieve gevolgen hebben voor het dier en voor anderen.
Dit gedrag kan een organische oorsprong hebben, wat zou moeten worden uitgesloten door een dierenarts, of omgevingsfactoren, waarbij een factor stress of angst bij de hond veroorzaakt. Vervolgens presenteren we de 4 grote groepen abnormaal gedrag die bestaan in de hondenwereld.
1. Abnormaal verzorgingsgedrag
Verzorging is een broodnodige vorm van ontspanning en hygiëne bij honden, en zelfs een vorm van socialisatie wanneer ze het anderen aandoen. Dat ze het nerveus of langdurig doen, zijn echter tekenen om op te letten. Dit zijn de meest voorkomende abnormale verzorgingsgedragingen wanneer er sprake is van een stoornis:
- Overmatig likken.
- Kauwen op een deel van het lichaam: ledematen, staart, benen, etc.
- Anderen dwangmatig verzorgen.
Wanneer dit gedrag zich voordoet, is het gemakkelijk om alopecia of wonden op het lichaam van de hond te vinden. Deze zijn belangrijk, vooral wanneer ze zich op plaatsen bevinden waar het dier gemakkelijk bij kan, zoals de poten of zijkanten.
2. Abnormale inname
Zowel gebrek aan voedsel als teveel kunnen abnormaal gedrag zijn bij honden. Dit zijn de meest voorkomende aandoeningen die verband houden met hun eetgewoonten:
- Anorexia: zowel het verliezen van eetlust als het stoppen met eten van iets dat je eerder hebt gegeten, zijn gedragingen waarmee rekening moet worden gehouden.
- Coprofagie: het gaat om het inslikken van uitwerpselen, zowel die van jezelf als die van andere dieren.
- Voorwerpen eten die geen voedsel of snacks zijn: stenen, speelgoed, stokken, enz.
Dit zijn zeer frequente gedragingen bij angststoornissen. Bovendien kunnen ze een groot aantal veterinaire noodsituaties veroorzaken, zoals impacties, bloedingen of vergiftigingen.
3. Abnormaal gedrag als gevolg van hallucinaties
Deze mismatches zijn moeilijk te detecteren, omdat ze gemakkelijk kunnen worden verward met games of kunnen worden toegeschreven aan prikkels die mensen niet kunnen waarnemen. Voorbeelden van hallucinerend gedrag zijn:
- Blijf staren naar een lege plek.
- Jachtgedrag zonder bestaand object.
- Obsessief achter schaduwen of lichten aan.
De frequentie en intensiteit van het gedrag bepalen of tussenkomst van een deskundige nodig is. De omgeving moet worden gecontroleerd om te zien of de genoemde prikkels inderdaad bestaan, maar buiten het waarnemingsgebied van de tutor vallen.
4. Voortbewegingsstereotypen
Dit abnormale gedrag is gemakkelijk waar te nemen, maar daarom niet minder problematisch. Hier zijn de meest voorkomende voorbeelden:
- Tail Chasing: hoewel het misschien grappig lijkt, kan het pathologisch zijn als het te vaak gebeurt. Als het ook een beet heeft, kan het het dier verwonden.
- Repetitieve wandelingen: altijd dezelfde route afleggen, zelfs je benen altijd op dezelfde plek planten, is een van de meest opvallende stereotypen die er zijn. Je kunt ze ook observeren in dieren in gevangenschap, zoals dierentuinen of circussen.
- Dwangmatig graven: graven is een normaal gedrag bij honden, die gewend zijn om voorwerpen te begraven of ze ondergronds te zoeken, maar overmatige frequentie van deze handeling kan wijzen op pathologie.
Abnormaal gedrag bij honden: geduld en hulp
Het psychisch welzijn van niet-mensen is een probleem dat niet alleen een extra moeilijkheid met zich meebrengt - ze kunnen ons niet in woorden vertellen wat er met hen aan de hand is -, maar vaak verwaterd wordt door onwetendheid.
Dit betekent niet dat organische stoornissen moeten worden uitgesloten: in feite moeten deze vooraf worden uitgesloten, zodat de tutor ervoor kan zorgen dat de noodzakelijke behandeling uitsluitend psychologisch is. In veel gevallen komt het ongemak van het dier voort uit een kwantificeerbaar fysiek probleem.
Natuurlijk is het altijd de veiligste oplossing om naar een expert te gaan voor een van de twee gebieden om te garanderen dat de hond zo gelukkig mogelijk is, zowel fysiek als mentaal.
