Lieveheersbeestjes zijn prachtige wezens en worden gewaardeerd in de algemene cultuur, omdat hun mooie uiterlijk en ongevaarlijke aard vaak de aandacht trekken van zowel volwassenen als kinderen. In ieder geval is er een foutief vooroordeel dat deze insecten planten en groenten eten als voeding. Niets is minder waar, want deze familie bestaat uit natuurlijke roofdieren.
Lieveheersbeestjes zijn zeer opvallende gevleugelde kevers, maar hun eigenaardigheden gaan veel verder dan hun uiterlijk. Als je blijft lezen, zul je ontdekken dat de voedingsmethode van deze insecten erg handig is voor de mens.
Kenmerken van lieveheersbeestjes
Als we het hebben over "lieveheersbeestjes" , bedoelen we ongetwijfeld Coccinella septempunctata, de soort binnen deze categorie die het meest voorkomt in heel Europa. In ieder geval moet worden opgemerkt dat deze term alle leden van de Coccinellidae-familie omvat, een taxon van coleopterous insecten die 360 geslachten omvat.
Lieveheersbeestjes zijn een zeer succesvolle familie van ongewervelde dieren. Vanwege zijn evolutionaire uitstraling zijn er tot op heden meer dan 6000 soorten beschreven. De morfologie die in je opkomt als je aan deze insecten denkt, is die van een kleine kever en een rode kleur met zwarte vlekken, maar de realiteit is dat er een zeer brede fenotypische variëteit is.
Alle coccinellids zijn klein - van 0,8 tot 18 millimeter - en bolvormig of ovaal van vorm, maar de kleuring van de verschillende soorten is zeer variabel. Sommige hebben een gele achtergrond met zwarte stippen (Psyllobora vigintiduopunctata), andere zijn goudkleurig met zwarte lijnen (Brumoides suturalis) en andere zijn bijna geheel zwart (Axion tripustulatum).
De kleuring van lieveheersbeestjes wordt als aposematisch beschouwd, omdat de luide tonen en patronen die ze vertonen potentiële roofdieren waarschuwen voor hun onaangename smaak.
Wat eten lieveheersbeestjes?
Zoals we in eerdere regels hebben vermeld, zijn lieveheersbeestjes bij uitstek roofzuchtige ongewervelde dieren. In de meeste gevallen jagen coccinelliden op populaties hemiptera-insecten van het geslacht Sternorrhyncha, algemeen bekend als bladluizen.
Studies in entomologische tijdschriften hebben de maaginhoud van verschillende soorten coccinelliden bestudeerd. Op basis van deze resultaten hebben wetenschappers ontdekt dat meer dan 80% van het dieet van C. septempunctata bestaat uit kleine bladluizen in de heetste maanden van het jaar. Als prooi schaars is, nemen ze hun toevlucht tot stuifmeelconsumptie.
In ieder geval moet worden opgemerkt dat veel andere soorten lieveheersbeestjes hun dieetrepertoire aanzienlijk vergroten.Lieveheersbeestjes van het geslacht Coleomegilla zijn bijvoorbeeld uitstekende controleurs van mottenpopulaties, omdat ze op hun larven en eieren jagen. Sommige soorten voeden zich zelfs met de larven van andere coccinellids.
Voordelen van lieveheersbeestjes voor ecosystemen
Bladluizen, beter bekend als bladluizen, brengen grote schade toe aan de planten waarop ze leven. De kolonies groeien zeer snel en voeden zich met plantensap, wat de overleving van gewassen kan verminderen, zowel natuurlijke als door mensen geplante gewassen.
We gaan verder, aangezien sommige bladluizen fungeren als vectoren van ziekten, omdat ze virussen in het vasculaire systeem van planten injecteren en pathologieën over populaties verspreiden. Ze trekken ook mieren aan, die zich voeden met hun afscheidingen, wat de aangetaste plant aanmoedigt om nog sneller af te breken.
Lieveheersbeestjes zijn een uitstekende biologische bestrijding om te voorkomen dat bladluispopulaties zich ongecontroleerd vermenigvuldigen.Omdat deze kleine roofdieren onvermoeibaar op kleine insecten jagen, voorkomen ze dat ze een plaag worden in natuurlijke ecosystemen en gewassen voor menselijk gebruik.
Op dit moment spreekt het voor zich dat onze soort heeft geprofiteerd van de biologische bestrijding van coccinelliden. Lieveheersbeestjes van het geslacht Stethorus jagen bijvoorbeeld op de eieren en larven van de soort Ostrinia nubilalis, een mot die jaarlijks meer dan 1 miljard financiële verliezen veroorzaakt in de VS vanwege zijn potentieel als landbouwplaag.
Lieveheersbeestjes die bladluizen, mijten en motten eten, zijn uitstekende ongediertebestrijders.
Alles wat blinkt is niet goud
Helaas gaat de introductie van coccinelliden als biologische bestrijding soms niet zo goed als verwacht. Soorten zoals Harmonia axyridis, afkomstig uit Azië, zijn in Noord-Amerika geïntroduceerd om ongedierte te bestrijden, maar zijn op zichzelf een ongedierte geworden.Omdat ze resistenter zijn dan inheemse soorten, verdringen ze ze uit het ecosysteem.
Daarom is het noodzakelijk om de omgevingsdynamiek in elke omgeving heel goed te kennen voordat je een soort als controller introduceert. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat deze soort in geen geval de grenzen van de plantage kan verlaten en kan integreren in de trofische keten van het ecosysteem. Anders wordt het aangemoedigd om invasief te worden.
