Hoewel het gek lijkt, bestaat de kikker met haar en is hij echt. Kikkers zijn van nature amfibieën die worden gekenmerkt door een natte, kleverige huid. Ze kunnen in verschillende maten en kleuren bestaan, en we kunnen zelfs onderscheid maken tussen kikkers en padden. Ondanks al zijn kenmerken zou niemand zich kunnen voorstellen dat kikkers met haar zouden kunnen bestaan.
Haar? waar zou een kikker dat voor nodig hebben? Het lijkt ongebruikelijk, maar deze villi hebben een belangrijke adaptieve functie in de biologie van deze amfibieën. Als je meer wilt weten over dit unieke harige dier, lees dan verder.
Hoe gaat het met de kikker met haar?
De soort staat bekend als Trichobatrachus robustus, een amfibie die deel uitmaakt van de anuran-groep.Het is een bruine kikker, met grijsachtige tinten op zijn buik. Mannetjes hebben haar op hun benen en zijkanten van hun lichaam, dat tot 19,7 millimeter lang kan worden.
Wat betreft hun grootte en morfologie, meten ze tussen de 8 en 13 centimeter, het lichaam is ovaal van vorm en het hoofd is vrij groot. Haarkikkers zijn seksueel dimorf van formaat, waarbij mannetjes groter zijn dan vrouwtjes. Bovendien hebben ze verborgen klauwen aan hun vingers, waarmee ze zich kunnen verdedigen tegen hun roofdieren.
Harige kikkers komen oorspronkelijk uit Afrika en daarom wonen ze in gebieden in Kameroen, Nigeria, Congo, Gabon en Guinee. Ze bevinden zich meestal in de buurt van rotsachtige rivieren met snelle stromingen en overvloedige vegetatie. Ze zijn soms te vinden in bosrijke gebieden, grotten en bossen.
Leven en voortplanting
Over het algemeen vertonen kikkers meestal een larvaal stadium dat bekend staat als een kikkervisje, waarin ze volledig in het water levende en herbivoor zijn. Integendeel, volwassen organismen zijn insecteneters en consumeren een grote verscheidenheid aan geleedpotigen.
Deze amfibie moet zijn vocht vasthouden tijdens de hitte van de dag, dus het is een nachtdier. Dit is de reden waarom anurans de regenseizoenen gebruiken om te paren. Er wordt echter aangenomen dat harige kikkers meer dan één paarseizoen per jaar kunnen hebben.
Als deze soort eenmaal volwassen is, kiest hij tussen 2 soorten habitat: op het land en in het water. Hij neemt een aquatische niche in wanneer hij aan het paren is en voor zijn jongen zorgt, dus vestigt hij zich het liefst in rivieren en beken. Buiten dit seizoen blijft hij op het land, tussen de bosbladeren en modder.
Kikkers en haren?
Eigenlijk heeft deze soort geen haren als zodanig, maar dunne verlengingen van de huid, trichomen genoemd. Kortom, hoewel het haar lijkt te zijn, is het niets meer dan een uitgerekte huid. Dit is belangrijk, aangezien amfibieën door hun huid kunnen ademen.
Hoe meer oppervlak de huid in de vorm van plooien heeft, hoe beter de anuran in staat zal zijn om zuurstof uit het water te halen.
In een wateromgeving helpt elk haar deze kikker gemakkelijker te ademen. Deze trichomen bedekken echter niet zijn hele lichaam, alleen een deel van zijn rug en een deel van zijn onderbenen.
Wat heb je aan deze aanpassing aan het dier? Het heeft minstens 2 redenen om de villi op zijn flanken te ontwikkelen: ten eerste om te paren. Gedurende deze tijd verbruiken amfibieën te veel energie en moeten ze efficiënt zuurstof krijgen.
Eigenlijk hebben harige kikkers longen, maar ze zijn vrij klein, dus ze hebben een andere manier nodig om te ademen. Dankzij de trichomen wordt hun stofwisseling tijdens de paartijd efficiënter. Aan het einde van deze fase raken ze hun trichomen kwijt, omdat ze zich door het land verplaatsen en anders gemakkelijk vocht zouden verliezen.
De tweede reden heeft te maken met hun kinderen. Deze soort legt zijn eieren meestal in het water en moet een manier hebben om te ademen terwijl ze voor ze zorgen. Dankzij deze verlengingen van de huid kan de amfibie lange tijd onder water blijven.
In deze taxonomische groep is het vrij zeldzaam om ouderlijk gedrag bij jongen te zien, aangezien slechts 10% van de anuran-soorten enige vorm van ouderlijke zorg vertonen. Bovendien komt het nog zeldzamer voor dat amfibieën die hun eieren in het water leggen dit gedrag vertonen, watTrichobatrachus robustus een unieke soort maakt.
Kikkerklauwen
Als je dacht dat haren het enige onderscheidende kenmerk van deze anuran waren, denk dan nog eens goed na. Naast zijn merkwaardige morfologie heeft de harige kikker de bijzonderheid dat hij klauwvormige vingerkootjes presenteert, dat wil zeggen, het bot waaruit de vingers bestaan, eindigt in een soort haak.
Het lijkt onbelangrijk, maar dat is het niet. In tegenstelling tot andere dieren waarbij hun klauwen als hun nagels zijn, vervullen hun botten bij deze anuran deze functie. Dit betekent dat bij gebruik het bot door de huid moet breken om de klauw bloot te leggen.
Bijna als een sciencefictionfilm doet deze amfibie zichzelf pijn om zichzelf te verdedigen. Iets vergelijkbaars met wat er gebeurt met de gallipato, maar in plaats van zijn ribben te gebruiken, gebruikt hij zijn vingerkootjes. Hierdoor heeft hij de bijnaam Wolverine-kikker in het Engels verdiend.
Behoud
Volgens de IUCN, op de rode lijst,Trichobatrachus robustus is een soort die niet wordt bedreigd. Dit kan echter te wijten zijn aan een gebrek aan informatie over het organisme, waardoor er geen gevaar is gedetecteerd.
Er zijn echter 2 situaties die deze anuran, afkomstig uit Afrika, in gevaar kunnen brengen. De eerste is het bestaan van chytrideschimmels, die andere amfibieënpopulaties aantasten. Hoewel er nog niet is gemeld dat harige kikkers door deze schimmel kunnen worden aangetast, kan deze mogelijkheid niet worden uitgesloten.
De tweede reden, hoe verrassend het ook mag klinken, is de consumptie van kikkervlees door mensen. In verschillende regio's van Afrika worden deze anurans beschouwd als een delicatesse en een van de belangrijkste eiwitbronnen.
Het is gebruikelijk om soorten te vinden die weinig bestudeerd zijn, aangezien de wetenschap de neiging heeft traag te gaan en niet altijd bemand is. Een van de beste manieren om te helpen is daarom door de fauna te leren kennen en de boodschap te verspreiden. Misschien verbergt deze kikker meer geheimen dan we tot nu toe weten.
