Slangen of slangen zijn een groep onbegrepen reptielen, omdat ze zowel bewondering als angst in gelijke delen kunnen veroorzaken. Ze zijn aanwezig op vrijwel alle continenten en zijn fundamenteel binnen de ecosystemen, maar weet de mens alles over het gedrag van slangen?
Het gedragspatroon van slangen is erg complex, omdat het binnen elke soort varieert en veel gedragingen nog niet in verband zijn gebracht met een specifiek biologisch mechanisme. Toch suggereert alles wat door de verschillende herpetologen in de wereld is verzameld, dat slangen veel intelligenter zijn dan men zou denken.Als je meer wilt weten, lees dan verder.
Kenmerken van slangen
Slangen worden gevonden in het Kingdom Animalia, dat op zijn beurt deel uitmaakt van de phylum Cordata, in de klasse van Reptielen, superorde Squamata en orde Ophidea. Er zijn momenteel 3.496 bekende soorten slangen, waarvan er slechts 375 van medisch belang zijn voor de mens vanwege hun beet.
Het belangrijkste anatomische en fysiologische kenmerk van slangen is dat ze geen ledematen hebben, een eigenschap die ook wel bekend staat als apodia. Ze hebben langwerpige lichamen die we kunnen scheiden in kop, romp en staart, hoewel al deze secties bedekt zijn met schubben. Hoe verrassend het ook mag lijken, er zijn soorten die nog steeds sporen hebben van wat in het verleden de poten waren.
Huid is zeer variabel tussen verschillende soorten. Dit orgaan heeft algemene functies die worden gedeeld en andere die specifiek zijn voor elk van hen, zoals het geratel van sommige slangen.Het uitwendige weefsel van het dier bestaat op zijn beurt uit verschillende lagen: de eerste, zeer rijk aan keratine, is degene die verhaart.
De schubben overlappen elkaar en worden vaak gebruikt om soorten van elkaar te onderscheiden. Aan de andere kant is de huid als geheel een orgaan met meerdere zenuwuiteinden, wat slangen een grote gevoeligheid en aanraking geeft.
Wat de slurf van slangen betreft, deze wordt gevormd door vele wervels, waaruit een paar ribben tevoorschijn komen. Met betrekking tot dit onderwerp zijn er studies geweest die verschillende soorten slangen vergeleken die in variabele omgevingen leefden, met de bedoeling om te ontdekken of er enig verschil was in hun skelet met betrekking tot leefgebied.
Er werd vastgesteld dat het niet zo was, dat wil zeggen dat de geanalyseerde soorten praktisch dezelfde waren vanuit morfologisch oogpunt. Een van de mogelijke verklaringen is dat slangen veel variëren in hun substraat - en zelfs in hun klimaat - en een veelzijdige morfologie zorgt voor overleving en evolutionair succes.Daarom moeten al deze dieren een gemeenschappelijk en aanpasbaar potentieel hebben.
Wat de kop betreft, zijn er duidelijke verschillen tussen gif.webpslangen en constrictorslangen. Beiden hebben een kaak met botten die mobiel of halfvast kunnen zijn, met zeer flexibele pezen en ligamenten waardoor ze hun kaken wijd kunnen openen om hun prooi in te slikken.
Het belangrijkste verschil zit in de vorm van de schedel, plat en veel kwetsbaarder bij giftige slangen dan bij constrictors. De eerste zijn vatbaarder voor hoofdletsel, maar compenseren dit met gif.webp waarmee ze hun prooi veilig kunnen inslikken.
Slangen Tandjes krijgen
Wat betreft de tanden van slangen, we kunnen ze in verschillende typen indelen:
- Aglifas: deze slangen hebben meerdere tanden, waardoor ze hun prooi kunnen grijpen. Deze eigenschap komt vooral voor bij niet-giftige soorten.
- Opistoglyphas: ze hebben hun hoektanden en giftige apparaten achter in de bovenkaak en hebben ook kleine tanden. Zeer weinig soorten van deze groep veroorzaken schade aan mensen, dus worden ze meestal als niet-giftig beschouwd.
- Proterogliefen: deze slangen hebben 2 kleine hoektanden die verbonden zijn met de gif.webpklier aan de voorkant van de kaak. Als ze bijten, laten ze hun prooi meestal niet meteen los, omdat ze tijd nodig hebben om voldoende gif.webpstoffen te inoculeren.
- Solenoglyphas: ze hebben 2 grote hoektanden aan de voorkant die verbonden zijn met de gif.webpklieren. Deze hoektanden hebben een gewricht waarmee solenoglyphous slangen hun tanden kunnen bewegen. Zij zijn de groep met de meeste gevolgen voor de menselijke gezondheid.
Slangenkarakter
Slangen zijn koudbloedige dieren, dus hun karakter hangt vaak af van de omgevingstemperatuur.Bij lage temperaturen overwinteren ze, terwijl hun activiteit gedurende de rest van het jaar varieert afhankelijk van de omgeving. Omdat ze niet genoeg warmte kunnen genereren om constant te blijven, zijn ze volledig afhankelijk van ecosysteemvariabelen.
Bovendien hangt het karakter af van elke soort en verschilt zelfs van persoon tot persoon, aangezien er slangen zijn die onverschrokkener kunnen zijn dan andere. Normaal gesproken zijn het rustige dieren die het grootste deel van hun tijd besteden aan het thermoreguleren van hun temperatuur, iets dat nauw verband houdt met het gedrag van slangen.
Wanneer een slang agressiever of nerveuzer wordt, neemt zijn energieverbruik proportioneel toe. Dit gedrag vindt voornamelijk plaats wanneer deze dieren jagen, het territorium verdedigen, het broedseizoen is of in de strijd tegen roofdieren.
Communicatie van slangen
De communicatie van levende wezens is gekoppeld aan de zintuigen. In het geval van slangen zijn de belangrijkste zintuigen om te communiceren met de omgeving en met andere individuen de volgende:
- Zicht: het hangt sterk af van de soort in kwestie, aangezien sommige een geweldig visueel systeem hebben, terwijl andere praktisch blind zijn -zoals gravende slangen-
- Aanraking: slangen hebben een sterk ontwikkelde tastzin, waardoor ze weten op welke ondergrond ze zich bevinden, maar ook de trillingen voelen die in de omgeving worden opgewekt. Hiermee kunnen slangen prooi en gevaar detecteren.
- Geur: de geur van slangen is niet zoals die van mensen. Dit zintuig is gekoppeld aan de gevorkte tong, die verantwoordelijk is voor het verzamelen van chemische informatie uit de omgeving. Deze stoffen bereiken het Jacobson-orgaan, aanwezig in de mond. Zodra de deeltjes zijn gevangen, geven ze het dier informatie over zowel de kenmerken van de omgeving als alle mogelijke soorten die daarin aanwezig zijn.
- Pitthermische receptor: sommige slangen, vooral giftige, hebben ook een ander orgaan dat een thermisch zicht op de omgeving kan bieden.
- Gehoor: wat betreft het gehoor, dit bestaat praktisch niet bij slangen. Van slangen wordt aangenomen dat ze bijna doof zijn en niet goed kunnen horen.
Afgezien hiervan communiceren slangen ook met andere slangen of soorten via bepaalde bewegingen. Laten we eens kijken hoe deze reptielen lichaamstaal gebruiken.
Lichaamstaal
De lichaamstaal van slangen stelt ons in staat hun gemoedstoestand te kennen. Het gedrag van slangen die kalm zijn, manifesteert zich voornamelijk in de vorm van de afwezigheid van beweging of verplaatsingen door te kruipen. Aan de andere kant, wanneer ze zich aangevallen voelen, vertonen ze een groot aantal lichaamsbewegingen die afhankelijk zijn van elke soort.
In deze gevallen vergroten de meeste soorten hun volume - ze zwellen op, openen de nek, gaan omhoog - of genereren een soort geluid om mogelijk gevaar te ontmoedigen. In geval van een aanval hebben ze snelle en precieze bewegingen en sommige spugen zelfs gif.webp uit.
Gedrag van slangen
De ethologie van slangen is nog grotendeels onbekend. Het gedrag van deze reptielen, net als de communicatie, varieert enorm tussen soorten en is vaak moeilijk te bestuderen in het wild. Daarom is het meeste onderzoek in gevangenschap uitgevoerd.
Als je aan slangen denkt, worden ze meestal gezien als solitaire dieren met vrijwel geen sociale relaties en geen gedragsveranderingen. Dit vooroordeel is onjuist, aangezien het mogelijk is geweest om te verifiëren dat er verschillende soorten zijn die interageren met individuen van dezelfde soort en slangen die hun gedrag hebben veranderd als gevolg van klimaatverandering.
Een studie uitgevoerd door Morgan Skinner toonde aan dat slangen van de soort Thamnophis sirtalis sirtalis in staat zijn elkaar te herkennen en die individuen te kiezen met wie ze een betere relatie hebben. Bovendien werd individueel geverifieerd hoe brutaal de exemplaren waren en dat er zelfs variabele kenmerken tussen hen waren.
Verkering en paring
Het gedrag van slangen in het voortplantingsveld is nauw verbonden met feromonen en is afhankelijk van het gebied en de seizoensinvloeden. De meesten van hen zijn ovipaar - ze leggen eieren - of ovovivipaar, dat wil zeggen, ze houden de eieren binnen en dan worden de jongen geboren vanuit de moeder.
Er is een geval van een levendbarende slang. In deze scenario's dragen vrouwtjes placenta's en krijgen ze volledig gevormde nakomelingen.
De voortplanting van slangen varieert per soort. In sommige gevallen maken de mannetjes de vrouwtjes het hof door te trillen, te wrijven en zelfs te bijten. Op het moment van voortplanting als zodanig zijn de hormonale taal en het zintuiglijke contact tussen man en vrouw de sleutels tot reproductie - die uren kan duren - om correct te eindigen.
Sommige soorten worden ook gekenmerkt door gevechten tussen mannetjes.In dit geval varieert het gedrag van de slangen tussen vechten met het lichaam omhoog en vechten met het lichaam opgerold, een handeling die gepaard gaat met duwen. In uitzonderlijke gevallen kan een dominant exemplaar het rivaliserende mannetje doden.
Vrouwtjes kunnen mannetjes kannibaliseren voor voedingsstoffen. Anderen bouwen nesten om hun eieren te leggen en verdediging van het nestgebied door beide ouders is zelfs waargenomen bij slangen zoals de koningscobra (Ophiophagus hannah).
Anti-roofdiergedrag
Wanneer een slang in gevaar is, is zijn belangrijkste impuls om te vluchten. Het zijn geen agressieve dieren, ze verdedigen zichzelf alleen in die gevallen waarin ze worden bedreigd en zonder ontsnapping. Toch vertonen deze reptielen fascinerend afschrikwekkend gedrag.
Om hun gevaar te tonen, maken veel slangen harde geluiden. Een van de duidelijkste vertegenwoordigers op dit front zijn ongetwijfeld de ratelslangen, behorend tot het geslacht Crotalus.
Deze slangen bewegen hun staart en schudden zo de rammelaar die ze aan hun uiteinde hebben - bestaande uit geile omhulsels - om een schril en dreigend geluid te maken. Een ander voorbeeld is dat van de pofadder (Bitis arietans), die ook een hard geluid maakt bij het in- en uitademen van lucht.
Misschien is het gedrag van slangen dat het meest merkwaardig kan zijn in termen van verdediging, dat van spuwende soorten. Wanneer ze worden bedreigd, openen deze reptielen hun mond en spuiten ze een stroom gif.webp, meestal gericht op de ogen en mond van de aanvaller. Wanneer hij in contact komt met het roofdier, kan hij blind worden en zelfs sterven als hij wordt opgegeten.
Een andere vorm van verdediging is de lichaamsverandering, waarbij slangen groter proberen te lijken. In deze gevallen kunnen de slangen opzwellen, opstaan en zelfs in bepaalde gevallen een kap openen die ze om hun nek hebben.
Om schade aan deze reptielen te voorkomen, kun je ze het beste te allen tijde met rust laten.
Kun jij een slang trainen?
Slangen kunnen worden gebruikt om bepaald gedrag te veranderen door herhaling en geduld. Als je een slang in gevangenschap hebt, zal hij normaal gesproken niet agressief zijn, maar anders kan hij worden getraind om niet meer agressief te zijn.
Het is erg belangrijk om een regelmaat aan te houden in deze trainingen. In eerste instantie wordt aanbevolen dat verschillende individuen ons kunnen herkennen en ons niet als een bedreiging zien. Hiervoor moeten ze vertrouwd raken met de geur van de keeper. Zorgvuldige reiniging van de faciliteit zonder het dier aan te raken kan helpen.
Als je de slang wilt hanteren, is het raadzaam om te beginnen met een haak -als deze altijd giftig is-, waarbij je de kop van het dier weghoudt van het lichaam. De haak helpt de slang om de hand van de leraar niet te verwarren met voedsel en beetje bij beetje zal het dier eraan wennen om ermee om te gaan.
Correct management kan vijandig gedrag uitbannen, maar het gedrag van slangen kan in veel meer aspecten niet worden getraind.
Serpent Charming
Je hebt vast wel eens slangenbezweerders in documentaires gezien. In de shows die ze uitvoeren, verschijnen slangen in een mand - meestal koningscobra's - die opstaan en bewegingen beginnen te maken die symmetrisch zijn aan die van het muziekinstrument (Pungi) dat door de charmeur wordt bespeeld. Ze zien er zeker betoverd uit.
De technieken die worden gebruikt om deze voorstelling uit te voeren, zijn zeer stressvol en zelfs dodelijk voor de slangen die worden gebruikt. Om risico's te vermijden, extraheren veel van de bezweerders het gif.webp voordat de show begint en sommigen verminken zelfs de slang door zijn hoektanden uit te trekken.
Cobra's zijn getraind in uithongering en verwarring.De slang ziet de Pungi aan voor een rivaal en detecteert de trillingen die het instrument genereert. Deze stijgt op om te verdedigen en aan te vallen indien nodig. Tovenaars staan op een veilige afstand om te voorkomen dat ze worden gebeten in geval van een aanval.
De meeste slangen die bij deze shows betrokken zijn, sterven kort daarna.
De wereld van slangen is fascinerend en er v alt nog veel te leren. Het behoud ervan is erg belangrijk voor het goed functioneren van ecosystemen, dus het respecteren en beschermen van alle slangen op de planeet is noodzakelijk om ons milieu te behouden.