Adenitis bij paarden is een besmettelijke ziekte van besmettelijke oorsprong die de bovenste luchtwegen van dieren ontsteekt. In de meeste gevallen lijden aangetaste paarden aan abcessen in hun lymfeklieren, veroorzaakt door de bacteriële ziekteverwekker Streptococcus equi.
Deze pathologie wordt ook wel bof of paardenbof genoemd en is een van de ziektes die paarden in overvolle toestand meestal treft. Hoewel het veel voorkomt bij zeer jonge kinderen, kan het een paard op elk moment en op elke leeftijd treffen. Lees verder en ontdek meer over deze ziekte.
Hoe wordt adenitis bij paarden verspreid?
De veroorzaker van deze aandoening is de bacterie Streptococcus equi, een grampositief micro-organisme dat verschillende dieren treft. In latere regels zullen we de aandoening bij paardachtigen beschrijven, maar het is interessant om te weten dat het ook geiten, schapen, runderen, pluimvee en varkens kan infecteren. Bij hen veroorzaakt het mastitis, lymfadenitis en boviene sepsis.
Zoals wetenschappelijk onderzoek verklaart, dragen sommige paarden de S. equi-bacterie, maar vertonen ze geen symptomen van de infectie. Zo konden ze snel andere paarden besmetten. Aangezien ze asymptomatisch zijn, mag de voogd ze niet in quarantaine plaatsen en de ziekteverwekker zich door de groep laten verspreiden.
Ene gurma-uitbraken worden beschouwd als een van de gevolgen van het verplaatsen van paarden of introducties in nieuwe veehouderijen zonder het volgen van protocollen. Bovendien kan deze bacterie worden overgedragen via besmette weiden en gewone gebruiksvoorwerpen, zoals voercontainers die bij hun dieet horen.
Er wordt geschat dat bij een uitbraak van deze ziekte bij paarden tot 90% van de dieren die ermee in contact komen besmet kan zijn. Naast andere besmettingsmechanismen is er het transport van de bacteriën door vliegen. Deze ongewervelde dieren worden beschouwd als vectoren van de ziekteverwekker.
Symptomen van adenitis bij paarden
Vervolgens gaan we je vertellen wat de symptomen zijn van adenitis bij paarden die je moet leren herkennen. Het idee is dat, door ze te herkennen, de kans op een grotere impact van de ziekte door de onmiddellijke quarantaine van de geïnfecteerde exemplaren wordt verkleind. Onder de klinische symptomen benadrukken we het volgende:
- Koorts: aangezien het een ziekte van besmettelijke oorsprong is, is het waarschijnlijk dat er koorts optreedt bij het paard. Er wordt aangenomen dat het lichaam zijn temperatuur onvrijwillig verhoogt om ziekteverwekkers op een algemene manier te bestrijden.
- Ontsteking van de ganglia: als reactie op een infectie raken de ganglia van het paard ontstoken, aangezien dit centra van immuunactiviteit zijn waar cellen tegen de ziekteverwekker worden geproduceerd. Deze klontjes weefsel voelen hard en heet aan.
- Gebrek aan eetlust: koorts, pijn en ontstekingen in het getroffen gebied kunnen ertoe leiden dat het paard zijn eetlust verliest.
- Moeite met slikken: vanwege de symptomen die we hebben genoemd, is het ook waarschijnlijk dat het dier moeite heeft met slikken.
- Ademhalingsmoeilijkheden: wanneer de keel en klieren te opgezwollen zijn, kan het dier moeite hebben met ademhalen.
- Loopneus: Er komt een dikke, gele afscheiding uit de neus van het paard, vergezeld van hoesten.
Complicaties, behandelingen en preventie
De behandeling van bof bij paarden of equine gurma moet tijdig worden benaderd.Anders kunnen complicaties optreden, zoals massale of systemische infectie. Dit gebeurt wanneer het dier in een ernstige toestand verkeert, waarna er abcessen in de thorax en de buik zullen verschijnen.
Wanneer deze abcessen scheuren, ontstaat er een open wond die kan leiden tot septikemie - een dodelijke immuunrespons - en het leven van het dier in gevaar kan brengen. Volgens de Mayo Clinic kan deze aandoening, net als bij mensen, een septische shock worden, gekenmerkt door een daling van de bloeddruk, die orgaanfalen en zelfs de dood veroorzaakt.
Aan de andere kant kan hemorragische purpura verschijnen, door experts beschreven als een acute immuunontsteking die de perifere bloedvaten aantast. Het wordt geproduceerd door de reactie tussen de antilichamen van het paard en de bacteriële componenten.
Behandelingen voor adenitis bij paarden
Het eerste wat een voogd moet doen als hij hoort van een mogelijke uitbraak van adenitis bij paarden, is onmiddellijk een dierenarts raadplegen.Door de ziekte in een vroeg stadium te behandelen, is het mogelijk om de beschreven complicaties te voorkomen. Enkele van de behandelingen die gevolgd moeten worden zijn de volgende:
- Antibiotica en symptomatische medicijnen: de dierenarts zal waarschijnlijk hoge doses antibiotica, penicilline en ontstekingsremmers voorschrijven.
- Drainage: wanneer de abcessen verschijnen en volgroeid zijn, is het noodzakelijk om ze op een gecontroleerde manier af te voeren om het infectieuze materiaal geleidelijk te verwijderen. Drainage kan alleen worden uitgevoerd door een professional, aangezien het blootstellen van een etterende wond aan de omgeving contraproductief kan zijn als het niet correct wordt gedaan.
Preventie
Hoewel de vooruitzichten voor adenitis bij paarden alarmerend lijken, heeft het een goede prognose. Zoals aangegeven door professionele bronnen, is het totale sterftecijfer 8,1%. Natuurlijk, hoe milder de aandoening, hoe groter de overlevingskans van het paard.
De aandoening kan echter levensbedreigend zijn voor jonge, toegewijde dieren. Daarom is voorkomen de beste manier om de ziekte te behandelen. Preventiemaatregelen omvatten het volgende:
- Vaccinatie: het vaccin wordt op de leeftijd van 3 maanden toegediend en om de 6 maanden na 25 dagen herhaald. Dit is nodig tot het paard 2 jaar oud is.
- Schoonmaken van de stallen: om deze ziekte te voorkomen, moeten de stallen regelmatig worden schoongemaakt. Om dit te doen, moet u hoogwaardige desinfecterende producten gebruiken die zijn goedgekeurd door dierenklinieken. Dit is de enige manier om bacteriën te elimineren die de gezondheid van paarden bedreigen.
- Sanitering van gedeelde items: het is belangrijk om de reinigingsprotocollen uit te breiden naar drinkbakken en voergerei, vooral als ze niet voor elk paard afzonderlijk zijn.
De beste behandeling, preventie
Er moet rekening mee worden gehouden dat deze ziekte alle soorten paarden treft, en daarom moeten te allen tijde preventieprotocollen worden gevolgd. Ondanks het feit dat de ziekteverwekker gewoonlijk intenser aanv alt in koude seizoenen, kan deze op elk moment verschijnen.
Onthoud ook dat hoewel een aangetast paard enige immuniteit ontwikkelt, het kan lijden aan nieuwe episodes, die elke 6 maanden kunnen worden herhaald. Daarom zijn het ontsmetten van oppervlakken en algemene vaccinatie altijd de beste oplossingen.
