Het complexe gedrag van kaketoes is onderwerp van wetenschappelijke belangstelling geweest, aangezien het vogels zijn die worden gekenmerkt door hun ongelooflijke intelligentie. In huizen daarentegen worden hun exotische uitstraling en de rijkdom die ze toevoegen aan het dagelijks leven gewaardeerd.
Als je ze wat beter wilt leren kennen, is hier de basisinformatie over het meest voorkomende gedrag van kaketoes. In het geval dat je op een gegeven moment het geluk hebt om met een kaketoe om te gaan, is het belangrijk dat je weet hoe je ermee om moet gaan en zijn ruimte respecteert.
Kaketoe-kenmerken
Kaketoes (familie Cacatuidae) zijn middelgrote tot grote vogels, tussen de 12 en 24 inch lang. Er zijn zo'n 21 soorten en talloze ondersoorten binnen deze groep vogels, hoewel de meest voorkomende de zwavelkuifkaketoe (Cacatua sulphurea) is.
Deze vogels onderscheiden zich van andere papegaaien door de plukjes rechtopstaande veren op hun kop, die een zeer opvallende kuif vormen. Een ander onderscheidend kenmerk is de lange levensduur, aangezien sommige soorten een levensduur van wel 70 jaar bereiken.
Alle kaketoes hebben een grote, gebogen snavel en zijn tetradactyl-dieren, dat wil zeggen, ze hebben 4 tenen, waarvan er 2 naar achteren en 2 naar voren wijzen. Zo kunnen ze door de takken lopen en ook over de grond.
In tegenstelling tot andere vogels kunnen kaketoes de bovenste helft van hun snavel bewegen. Dit zorgt voor meer efficiëntie bij het voeren.
Hun verenkleuren hebben de neiging wat meer gedempt te zijn dan andere papegaaiensoorten, en bewegen zich in het spectrum van wit, grijs en zwart. Bij sommige soorten zijn soms spetters van felle kleuren te zien, meestal op de kruin of het gezicht.
Kaketoes leven typisch in beboste gebieden met lommerrijke luifels in een groot deel van Azië en Australië. Ze bouwen geen nesten in de takken, maar maken de gaten in de bomen om hun kroost te baren. De jongen zijn nidicolous en krijgen evenveel ouderlijke zorg van beide ouders.
Kaketoes, hoewel herbivoor, hebben een zeer gevarieerd dieet dat bestaat uit zaden, bessen, fruit en groenten. Ze gaan meestal naar de grond op zoek naar de eersten, die het meeste vet bevatten, maar in de aanwezigheid van roofdieren kunnen ze zich perfect voeden met de vruchten van de bomen.
Kaketoes Karakter
Het gedrag van kaketoes is erg gezellig, aangezien het aantal exemplaren dat een zwerm vormt meer dan honderd kan zijn. Het zijn monogame vogels die een stabiele en solide band met hun partner creëren en deze kunnen een leven lang meegaan.
Binnen de groepen is er een hiërarchie tussen kopieën. Hogere kaketoes slapen op de hoogste takken - en het verst verwijderd van roofdieren - en hebben een voorkeur voor het eten van het sappigste voedsel.
Hoewel ze aanhankelijk en dichtbij zijn, mag je niet vergeten dat kaketoes de rol van prooidieren in ecosystemen hebben aangenomen. Daarom zijn deze vogels van nature schichtig en achterdochtig.
Kaketoe Communicatie
Kaketoes staan erom bekend onstuimig te zijn, aangezien veel communicatie in menigten vaak vereist dat tegen elkaar wordt geschreeuwd. Deze vogels maken luide, krijsende geluiden voor verschillende doeleinden: om elkaar te herkennen, om hun stemming te tonen, als waarschuwing en meer.
Door hun grote intelligentie en sociale karakter zijn ze in staat om complex gedrag te begrijpen en te vertonen, waarbij ze lichaamstaal en vocalisaties combineren. Later heb je de basisprincipes van elk aspect.
Lichaamstaal bij kaketoegedrag
Lichaamstaal is uiterst belangrijk bij kaketoegedrag. Door hun fonatie kunnen ze een veelheid aan details en combinaties weergeven met hun vocalisaties, tot het punt dat elk individu zijn eigen stijl heeft in overeenstemming met zijn persoonlijkheid. De meest elementaire gebaren van kaketoes zijn de volgende:
- Kwispelen met de staart: heen en weer zwaaien betekent meestal dat de vogel blij is.
- Head-up benadering: toont interesse in de andere vogel en de kaketoe is blij om hem te zien.
- Verwijde pupillen: dit is meestal een teken van algemene opwinding, maar neigt meer naar boosheid en kan voorafgaan aan een aanval.
- Ruffle the feathers: het kan gebeuren als de kaketoes kalm zijn, maar ook als ze intens boos worden. In het laatste geval wordt vervolging waargenomen, waarbij de kop omlaag gaat of de pupillen van het dier verwijden.
- Flap: kan optreden om de vleugels los te maken of te schudden. Als ze ze echter wijd uitspreidt en op en neer beweegt, is dat een teken dat ze van streek is.
- Oppervlakken raken met de snavel: het wordt voornamelijk waargenomen bij mannetjes, aangezien dit gedrag van kaketoes deel uitmaakt van de vraag om aandacht voor het vrouwtje tijdens het voortplantingsseizoen.
- Springen: wanneer een kaketoe voor een andere kaketoe springt, is dat ook een roep om aandacht, maar intenser dan iets met zijn snavel slaan.
- Zwaaien met het hoofd: het is ook een manier om de aandacht van een medemens te trekken, met name hun blik.
- Hef de kruin omhoog: duidt over het algemeen op opwinding, hetzij uit vreugde of irritatie. Als hij het met opzet doet, is het verkering of territoriaal gedrag.
- Vorm een waaier met de staart: het maakt ook deel uit van verkering en territoriumverdediging.
- Rust met gebogen benen: deze houding, alsof je 'zit', wijst op pijn of ziekte. In gevangenschap is een vogel die deze houding heeft of op de bodem van de kooi blijft, een reden voor een veterinair noodgeval.
- Ondersteboven op de zitstok hangen: het is een manier om een ander individu af te schrikken dat naar zijn rustplaats wil opstijgen.
Verbale taal
Vocalisaties zijn ook relevant voor het gedrag van kaketoes. Bovendien interageren of wijzigen ze de non-verbale boodschap die ze laten zien met hun houdingen en bewegingen. De meest karakteristieke geluiden die ze uitzenden zijn de volgende:
- Melodische liedjes, fluitjes of getjilp: als ze kalm zijn en op een laag volume staan, zijn ze meestal een teken dat de kaketoe zich op zijn gemak voelt bij de metgezellen eromheen.
- Hiss: Waarschuwingsgeluid dat een aanval voorafgaat.
- Luid gepiep: geïsoleerd en bij afwezigheid van andere signalen is het meestal een poll die collega's moeten beantwoorden om te controleren of alles in orde is. Als ze continu zijn, kan dit een teken zijn van angst, pijn of ziekte.
Kaketoe gedrag overdag
Kaketoes zijn dagelijkse gewoontes. Ze zijn meestal niet de eersten die hun nest verlaten, ze wachten liever tot de zon de plaatsen waar ze zich voeden opwarmt.
Ze hebben de neiging om in zwermen te vliegen naar plaatsen waar voedsel in overvloed is, zodat ze ervoor kunnen zorgen dat andere soorten hun levensonderhoud niet stelen en elkaar kunnen waarschuwen voor het geval er een roofdier verschijnt. Als het eten op is, vliegen ze naar een andere plek, maar meestal kiezen ze een vaste plek om uit te rusten.
Het gedrag van kaketoes aanpassen
In gevangenschap kan het nodig zijn om de kaketoe te trainen om hem te kunnen onderzoeken, vervoeren of diergeneeskundige behandelingen uit te voeren. Het zijn zeer intelligente dieren, dus ze zullen snel alles leren wat ze geleerd hebben.
Het is echter eerst nodig dat de vogel de verzorger vertrouwt. Men mag niet vergeten dat het prooidieren zijn, dus straffen mogen nooit worden gebruikt bij hun training: al het werk dat tot nu toe is gedaan, kan verloren gaan met een enkele straf.
De sleutels om valkparkieten alles te leren zijn herhaling en positieve bekrachtiging. Met geduld zal elke veterinaire procedure, management of elk aspect van coëxistentie door de vogel worden geassimileerd, waardoor een omgeving van vertrouwen en rust wordt gecreëerd voor zowel de vogel als de mens.
