Het gezichtsvermogen van paardachtigen is uitstekend en stelt hen in staat objecten van dichtbij en veraf te onderscheiden, zowel overdag als 's nachts. Niet voor minder, want het zijn prooidieren die in de natuurlijke omgeving voortdurend op hun hoede moeten zijn om te overleven tegen de aanval van roofdieren. Glaucoom bij paarden is een aandoening die hun zicht langzaam wegneemt.
De meeste paarden met deze oogaandoening zijn ouder dan 15 jaar – 65% van de patiënten – hoewel het is vastgesteld bij dieren van 5 tot 35 jaar oud, vooral bij het appaloosa-ras en de Amerikaanse wijk. Als u meer wilt weten over glaucoom bij paarden en hoe u dit kunt detecteren voordat het te laat is, lees dan verder.
Wat is glaucoom bij paarden?
De term "glaucoom" verwijst naar een reeks aandoeningen die altijd één ding gemeen hebben: verhoogde druk in het oog of intraoculaire druk (IOP). Door een slechte afvoer van vocht uit de oogbol (waterige humor), wordt de oogzenuw geleidelijk beschadigd totdat het gezichtsvermogen volledig verloren gaat.
Bij paarden bevindt zich direct na de iris het corpus ciliare, dat het eerder genoemde kamervocht produceert. Deze vloeistof biedt metabole ondersteuning aan het achterste deel van het hoornvlies en houdt de interne structuren van het oog functioneel. Als het eenmaal zijn weg heeft gevonden, wordt het kamerwater uit het oog afgevoerd via de uveosclerale of iridocorneale uitgangsroutes.
Het probleem doet zich voor wanneer de drainage van het kamerwater niet correct wordt uitgevoerd en de vloeistof zich ophoopt, hetzij als gevolg van een aangeboren afwijking of een gebeurtenis die buiten het oog ligt.Volgens professionele studies zijn dit de meest voorkomende schades bij glaucoom bij paarden:
- Hypercellulariteit van de oogzenuw (98% van de gevallen): Dit is een pathologische toename van het aantal cellen in dit zenuwweefsel. Het vertegenwoordigt een constante en ernstige schade, veroorzaakt door de toename van de intraoculaire druk bij het paard (IOD).
- Retinale atrofie (89%): Deze gebeurtenis resulteert in verlies van gezichtsvermogen dat kenmerkend is voor het frame.
- Corneavascularisatie (83%): bloedvaten infiltreren in het hoornvlies (dat ze normaal niet heeft) en het gezichtsvermogen van het paard verslechtert dramatisch.
De incidentie van glaucoom bij paarden is laag, geschat op 0,07% van de gedomesticeerde paarden.
Soorten glaucoom bij paarden
Glaucoma kan worden gecategoriseerd volgens zijn etiologie. Hieronder presenteren we de varianten van deze aandoening bij paardachtigen.
Primair glaucoom
Het is een erfelijke aandoening die het gevolg is van een storing in het afvoersysteem van kamerwater. Deze variant is zeer zeldzaam bij paarden, aangezien deze dieren tegelijkertijd via conventionele en onconventionele routes draineren. Zonder ingewikkelde terminologie te hoeven gebruiken, is het voldoende om te weten dat primair glaucoom bij paardachtigen minder vaak voorkomt dan bij honden en mensen.
Secundair glaucoom
De meeste gevallen van glaucoom bij paarden worden voorafgegaan door een eerdere ziekte bij het dier. Veel foto's zijn gekoppeld aan terugkerende uveïtis bij paarden (ERU), een aandoening waarbij de uvea van het oog van het dier in de loop van de tijd op een aanhoudende en herhaalde manier ontstoken raakt. Andere oorzaken kunnen de volgende zijn:
- Intraoculaire tumor.
- Corneaperforaties.
- Luxatie van de intraoculaire lens.
Symptomen van glaucoom bij paarden
De meeste eerste symptomen zijn erg moeilijk te registreren, zowel bij paarden als bij andere dieren. Om deze reden wordt glaucoom ook wel de "stille ziekte" genoemd, omdat je pas begint te merken dat er iets mis is als de aandoening al ver gevorderd is.
De eerste tekenen zijn als volgt: licht verwijde pupillen, roodheid van de ogen en verlenging van de oogbol. Na deze eerste symptomen verschijnen de ernstigste. Onder hen benadrukken we het volgende:
- Een zeer verwijde pupil, volledig onbeweeglijk of zeer langzaam bewegend.
- Zeer opvallende roodheid in het witte deel van het oog van het dier (sclera).
- Zwelling en verkleuring van het hoornvlies. In informele termen lijkt het paard een ondoorzichtige contactlens in het aangedane oog te hebben gehad.
- Een steviger dan normale oogbol.
Diagnose
Zoals blijkt uit studies, wordt de diagnose van glaucoom bij paarden gesteld op basis van de symptomen beschreven door de begeleider en op basis van de meting van de intraoculaire druk (IOP) van de patiënt. De normale IOP bij paarden varieert afhankelijk van het gebruikte instrument en de context, maar ligt over het algemeen tussen 17 en 28 mmHg. Deze meting wordt uitgevoerd met speciale tonometers.
De gemiddelde intraoculaire druk bij paarden met glaucoom is bijna 40 mmHg. Zodra de aandoening is vastgesteld, moet een grondig onderzoek van beide paardenogen worden uitgevoerd om de mogelijke oorzaak van de slechte drainage in het aangedane oog op te sporen.
Behandeling van glaucoom bij paarden
De behandeling van deze aandoening vereist meestal zowel een farmacologische als een chirurgische aanpak. Het hangt allemaal af van de volgende parameters:
- Aanwezigheid of afwezigheid van visie.
- Als er een andere ziekte is dan glaucoom.
- Leeftijd en algemene conditie van het paard.
- Economische factoren van de tutor.
- Het gemak van het instellen van de behandeling.
Helaas komen de meeste paarden met glaucoom in de kliniek als het oog al ernstig beschadigd is, vooral als de oorzaak terugkerende equine uveïtis is. In deze gevallen is de respons op de therapie meestal erg laag en wordt niet verwacht dat het dier het verloren gezichtsvermogen zal herstellen, maar er kan worden voorkomen dat het nog erger wordt.
Op het gebied van medicatie worden timololmaleaat en dorzolamide vaak lokaal in combinatie voorgeschreven. Deze medicijnen verminderen de productie van kamerwater en bevorderen de afvoer van overtollig vocht uit het oog. Als dit niet werkt, kunt u uw toevlucht nemen tot filterprocessen en verschillende soorten oogoperaties.
Zoals je misschien hebt gezien, is glaucoom bij paarden een zeer zeldzame aandoening die in de overgrote meerderheid van de gevallen moeilijk te detecteren is. Het zicht dat het dier heeft verloren is niet meer te herstellen, maar gelukkig is het wel mogelijk om te voorkomen dat het volledig blind wordt.