Als je geïnteresseerd bent in aspecten van de gezondheid van je hond die verder gaan dan zorg, heb je je misschien afgevraagd hoe lang het duurt voordat een hond verteerd is. Deze informatie kan relevant zijn als het dier bijvoorbeeld sport of het water in gaat.
Weten hoe het lichaam van je hondenvriend werkt, is een volgende stap om de zorg te verfijnen en mogelijke problemen op te sporen. Hier vertellen we u in detail en met toegankelijke woorden alles wat u moet weten over het spijsverteringsproces bij honden. Mis het niet.
Verteringsfasen bij honden
De hond, hoewel het een omnivoor dier is, heeft een spijsverteringssysteem dat veel beter is voorbereid op het verwerken van dierlijke eiwitten dan op plantaardige stoffen.Daarom is de spijsvertering anders dan die van mensen, hoewel de stadia hetzelfde zijn. In de volgende paragrafen leest u meer over elke fase in detail.
Gekauwd en doorgeslikt
De hond begint, in tegenstelling tot ons, zijn spijsvertering niet met speeksel, omdat het niet het alfa-amylase-enzym bevat dat de zetmeelmoleculen in de mond begint af te breken. Bij honden vervult deze vloeistof een exclusieve functie van smering, aangezien ze kort kauwen.
Wanneer de hond slikt, gaat de voedselbolus door de slokdarm, die samentrekt om de doorgang door het spijsverteringskanaal te vergemakkelijken. Bij het bereiken van het einde hiervan passeert het voedsel de cardia of gastro-oesofageale sluitspier, de klep die de slokdarm scheidt van de maag.
Maagproces en passage naar de dunne darm
Zoals hierboven vermeld, is de hond zeer flexibel en als hij in vrijheid zou leven, zou hij opportunistische gewoonten hebben.Daarom moet je maag alles kunnen verteren wat het tegenkomt, van botten tot fruit tot rottend vlees. Juist vanwege deze behoefte is de maag van een hond een veel zuurdere omgeving dan die van een mens.
De pH van de hondenmaag is 1 tot 2, veel zuurder dan een citroen, die een waarde van 2,3 rapporteert.
Eenmaal behandeld, wordt ingenomen voedsel omgezet in een stof die maagbrij wordt genoemd. Vetten en eiwitten, die in de maag een afbraakfase hebben doorgemaakt, zijn klaar om in de dunne darm te worden opgenomen. In de laatste zijn er 3 hoofdonderdelen:
- Twaalfvingerige darm: daarin wordt maagbrij behandeld met enzymen en hormonen uit de lever en pancreas om de zuurgraad te verminderen.
- Jejunum: is verantwoordelijk voor de scheiding en opname van voedingsstoffen. 50% van het water in het voedsel wordt in dit deel weer opgenomen.
- Ileon: zijn functie is gericht op de tweede fase van absorptie en het is de toegangspoort tot de dikke darm. Het bevat ook een immunologische functie, waarmee het mogelijke gif.webpstoffen uitsluit die in de dikke darm of de bloedbaan terecht kunnen komen.
Dikke darm en afvalverwijdering
Zodra het ileum is gepasseerd en de voedingsstoffen volledig zijn opgenomen, bereikt de resterende inhoud de dikke darm via de ileocecale klep. Hier vindt de bacteriële fermentatie van de vezel en de opname van elektrolyten en water plaats.
De ontlasting wordt door deze darm verdicht dankzij de opname van water. De kleur en vorm van het afval hangt af van het voedsel dat de hond heeft gegeten, evenals de staat van de bacteriële flora. Ten slotte wordt de ontlasting uitgescheiden via de anus.
Duur van de spijsvertering bij honden
“Hoe lang duurt dit hele proces?”, vraag je je misschien af. Over het algemeen duurt het tussen de 5 en 10 uur voordat voedsel de maag van de hond verlaat. In de dunne darm duurt het 1,5 tot 4 uur, terwijl het in de dikke darm tussen de 7 en 42 uur kan duren.
Ben je verrast door het grote verschil tussen het ene uiteinde van de duur en het andere? Dit komt omdat er geen geschatte spijsverteringstijd voor alle honden is, maar er zijn verschillende factoren die dit bepalen. Dit zijn de volgende:
- Leeftijd: naarmate de hond ouder wordt, vertraagt de spijsvertering, vooral wat betreft de darmtransit.
- Grootte: een chihuahua en een Duitse dog verteren op precies dezelfde manier, maar bij een Duitse dog reist voedsel verder, dus het duurt langer.
- Hydratatie: water is essentieel voor de spijsvertering en voor de vorming van ontlasting. Als de hond niet voldoende gehydrateerd is, zullen deze harder worden en kan de hond verstopt raken, waardoor de ontlasting wordt vertraagd.
- Dagelijkse activiteit: de darmmotiliteit wordt sterk bevorderd door fysieke activiteit, vooral hardlopen en wandelen. Honden met een zittend leven kunnen spijsverteringsproblemen en constipatieproblemen hebben.
- Type en hoeveelheid voer: natvoer, zoals blikjes en patés, is niet zo voedzaam als droogvoer, maar bevat wel meer water. Daarom bevorderen ze de spijsvertering en versnellen ze.
Rusttijd voor de rit
Weten hoe lang het duurt voordat je hond verteert, is erg handig als je hem mee wilt nemen om te trainen. Idealiter zou fysieke activiteit uitgevoerd moeten worden voor het eten, aangezien het doen terwijl het voedsel in de maag zit het risico loopt op maagtorsie.
Maagtorsie is een pathologie waarbij de maag van de hond op zichzelf draait of van positie verandert als gevolg van de opeenhoping van voedsel, vloeistof en gas. Dit is een veterinair noodgeval dat onmiddellijke aandacht vereist. Anders kan dit leiden tot de dood van de hond.
Badkamers na het eten
Je vraagt je misschien ook af of de regel om een paar uur te wachten voor het baden ook geldt voor honden.Het echte probleem in deze situatie is niet een verteringsstoornis (zoals vaak wordt gedacht), maar wat bekend staat als perifere shock als gevolg van vasculaire problemen of distributieve shock.
Bij deze shock is er een plotselinge daling van de bloeddruk als gevolg van het temperatuurverschil tussen het koude water en de spijsverteringsorganen, die een grotere bloedtoevoer krijgen om te functioneren en warmer zijn. Door deze spanningsval kan het dier bewusteloos raken en verdrinken als het onder water is.
Het kennen van de spijsverteringscyclus van je hond is net zo belangrijk als elk ander aspect van zijn verzorging, zoals je hebt gezien. Goede voeding en hydratatie, evenals het beheersen van eettijden en lichaamsbeweging, kunnen ernstige problemen voorkomen die het leven van uw dier in gevaar brengen, dus aarzel niet om hem het beste te geven.
