Mensen worden van jongs af aan gewaarschuwd voor de gevaren van elektriciteit: “bijt niet in de snoeren”, “steek apparaten niet in met natte handen”, “gebruik stekkers zodat kinderen hun vingers in de gaten plug” en een lange etcetera. Dat is de reden waarom wanneer vogels niet geëlektrocuteerd worden als ze op hoogspanningskabels neerstrijken, we wel bezorgd om ze kunnen zijn.
Waarom kiezen vogels deze rustplaats? Als het een mens zou zijn die het zou hebben aangeraakt, is de kans groot dat alles in een ongeluk zou eindigen. Het geheim zit hem in de voorkeuren van de elektriciteit zelf, zoals je hieronder kunt lezen.Verlies geen details, want we geven u een antwoord op een vraag die iedereen ooit heeft gesteld.
Hoe beweegt elektriciteit door draden?
Een elektrische stroom is niets meer dan de beweging van elektronen door een materiaal. Het pad dat deze deeltjes afleggen is altijd hetzelfde: ze reizen van het punt met het hoogste elektrische potentiaal naar het laagste, alsof het een oneffenheid in de grond is.
Elektrische bedrading vervoert een enorme hoeveelheid elektrische energie, zo veel dat het dodelijk kan zijn als het door een organisch lichaam gaat.
In een kabel heeft het ene uiteinde dus een hoog potentieel en het andere een lager. Dit creëert een "gemakkelijk pad" voor de elektronen. Bovendien gedraagt de elektrische stroom zich (bij wijze van spreken) zoekend naar de eenvoudigste route en dat is het meest gunstig voor de beweging van de elektronen. Koper maakt geleiding veel gemakkelijker, daarom wordt het gebruikt voor bedrading.
Als een object (of een levend wezen) deze route in de weg staat, zal het een potentiaalverschil moeten creëren dat de beweging van elektronen ten goede komt, zodat elektriciteit door je lichaam gaat. Met andere woorden, je moet de elektrische stroom een alternatief pad aanbieden dat comfortabeler voor je is dan het pad dat al is vastgesteld.
Waarom worden vogels niet geëlektrocuteerd als ze op hoogspanningslijnen landen?
Vogels zijn niet immuun voor de wetten van de natuurkunde, maar ze worden nog steeds niet geëlektrocuteerd door op hoogspanningskabels te gaan zitten. Dit is mogelijk dankzij het laatste idee dat in de vorige paragraaf naar voren is gebracht: dat de vogel die op de kabel zit, zou moeten aannemen dat de elektriciteit een optimaal potentieel vindt om door zijn lichaam te gaan of, op een andere manier gemanifesteerd, kortsluiting veroorzaakt. .
Wat gebeurt er dan? Wanneer de 2 poten van de vogel op de draad rusten, zijn ze dicht bij elkaar en is er geen potentiaalverschil tussen hen.Op deze manier zal de elektriciteit geen makkelijke weg door je lichaam vinden en langs de draad langs gaan.
Denk dat hoogspanningskabels zo zijn gemaakt dat elektriciteit er zo snel mogelijk doorheen gaat. Organische lichamen, zoals die van vogels, zijn veel beter bestand tegen de doorgang van elektronen dan bedrading, dus het is erg moeilijk voor hen om elektrische stroom naar hen toe af te leiden.
Wat gebeurt er dan met gevallen waarin vogels worden geëlektrocuteerd op hoogspanningslijnen?
Je hebt vast wel nieuws gezien over vogels die geëlektrocuteerd sterven wanneer ze op dezelfde hoogspanningslijnen neerstrijken. Deze tegenstelling heeft ook een verklaring: als je het opmerkt, zijn de meeste van deze ruige vogels roofzuchtige en grote soorten. Bovendien loopt er niet één enkele kabel door elektrische installaties, maar meerdere.
Deze details maken het verschil.Terwijl een kleine vogel niet meer dan één kabel met zijn poten kan overspannen, kan een grote roofvogel er meerdere vasthouden als ze dicht bij elkaar staan. Ze komen ook om tegelijkertijd een kabel en de lichtmast aan te raken.
Wanneer dit gebeurt, wordt aan de nodige voorwaarden voldaan om een differentiaalpotentiaal te creëren tussen de 2 punten (kabel-kabel of kabel-paal), zodat de elektriciteit deze keer een gemakkelijke weg vindt door het lichaam van de vogel . Zo sterven er zoveel roofvogels, zoals je hieronder kunt lezen.
Maatregelen om deze ongevallen te voorkomen
In sommige landen is het aantal elektrocuties zorgwekkend. In Spanje bijvoorbeeld doden elektriciteitskabels elk jaar 33.000 roofvogels, waarvan vele beschermde soorten (zoals de keizerarend). Als de grote elektriciteitsbedrijven ter verantwoording worden geroepen, verwateren de klachten in zeeën van bureaucratie en politiek, waardoor de installaties soms niet eens gerepareerd zijn.
Soms vallen geëlektrocuteerde vogels in vlammen op de grond, waardoor er brand ontstaat. In Soria (Spanje) zijn om deze reden 30 bosbranden geweest.
Burgeractie is mogelijk
Onder druk van verschillende organisaties is een deel van de elektriciteitsleidingen aangepast om de veiligheid van de vogels die erop neerstrijken te garanderen, naast het repareren van bijzonder gevaarlijke punten. Er is echter nog veel werk aan de winkel.
Hoewel deze genoemde maatregelen worden uitgevoerd, blijven er doden vallen. Fauna mag niet sterven vanwege de voorzieningen die de menselijke energiebehoefte garanderen, en de bedrijven die ervan profiteren zijn de eersten die verantwoordelijk zijn voor hun oplossing.