Azoturie is een veel voorkomende spierziekte bij dieren die intensief trainen. Deze aandoening, die spierbeschadiging of disfunctie veroorzaakt, is bekend onder vele namen, waaronder maandagochtendmisselijkheid of equine rabdomyolysesyndroom.
Vroeger werd gedacht dat zweepslagen bij paarden optraden als gevolg van melkzuuracidose, dat wil zeggen als reactie op verhoogde melkzuurspiegels in het bloed. Meer recentelijk is echter geconcludeerd dat azoturie het gevolg is van een metabole afwijking in spiercellen.
Oorzaken van whiplash bij paarden
Deze ziekte wordt gekenmerkt door het scheuren van spiervezels, wat ernstige spierkrampen veroorzaakt, die de achterhand en rug van het paard aantasten.
Het scheuren van spiervezels veroorzaakt de uitscheiding van myoglobine (een ijzerbindend eiwit vergelijkbaar met hemoglobine) in de urine. Deze ziekte is een veterinaire noodsituatie, omdat deze blijvende schade kan veroorzaken of kan eindigen met de dood van het dier. Paarden van elke leeftijd kunnen worden aangetast.
De specifieke oorzaak van deze ziekte is nog onbekend. Het is echter bekend dat verschillende factoren vatbaar zijn voor deze aandoening. Het syndroom wordt dus geassocieerd met elektrolytenafwijkingen, spierspanning en overmatige lichaamsbeweging.
Er wordt ook erkend dat er een genetische aanleg is, die vaker voorkomt bij paardachtigen die intensief worden getraind, zoals renpaarden. De ontwikkeling van het syndroom gaat gepaard met een overbelasting van koolhydraten in rustomstandigheden.Dat wil zeggen, wanneer het volledige dieet wordt aangehouden tijdens rustdagen.
Op spierweefselniveau is bekend dat er een gebrek aan oxygenatie of onvoldoende bloedstroom optreedt, evenals hormonale en elektrolytenonevenwichtigheden. Bovendien zijn bij deze aandoening enkele voedingstekorten waargenomen, bijvoorbeeld: thiamine, vitamine E en selenium. Een virale oorzaak is ook betrokken bij de ontwikkeling van whiplash bij paarden, maar is nog steeds een punt van discussie.
Symptomen
Klinische symptomen variëren van mild tot ernstig en omvatten spiercontractuur of kramp (spierstijfheid). Aangetaste spiergroepen zijn onder meer de bilspieren, biceps femoris, semitendinosus en semimembranosus. Bijgevolg wordt de pas van het paard verkort, het hinkt vervolgens en kan instorten als het werk wordt voortgezet.
Bovendien kan het paard intens zweten en hyperthermie vertonen.In ernstige gevallen kleurt de myoglobine die vrijkomt uit de beschadigde spieren de urine donkerrood, als gevolg van nierfalen. Het dier lijdt aan een toename van de ademhalingsfrequentie en hartslag. In deze toestand ervaart het paard hevige pijn.
Behandeling
Allereerst moet het paard worden afgestegen en rusten waar het is en moet onmiddellijk een dierenarts worden geraadpleegd. Het is noodzakelijk om te begrijpen dat de prognose afhangt van de mate van spierbeschadiging. Opgemerkt moet worden dat de behandeling van azoturie bij paarden zal variëren afhankelijk van de ernst van de zaak. Over het algemeen ligt de focus op:
- Controleer pijn en spierontsteking en voorkom de progressie van de blessure. Het gebruik van ontstekingsremmers zoals NSAID's is de meest gebruikelijke weg. De toediening zal doorgaan totdat de pijn verdwijnt en de spierontsteking wordt verminderd.Steroïden kunnen worden gebruikt tijdens de eerste acute fase.
- Beheers de angst van het dier. Het toedienen van sedativa wordt alleen aanbevolen bij die acute myopathieën waarbij het paard angst vertoont door spierpijn. Het gebruik van spierverslappers en massage van de aangetaste spieren kan raadzaam zijn.
- Herstel de balans van water, elektrolyten en zuur-base. Het is belangrijk om te zorgen voor een dieet met minder calorieën. Vloeistoftherapie verhoogt de doorbloeding, voorkomt nierfalen en verlicht spierspasmen, en is essentieel voor het behoud van vocht (controle van spierischemie), elektrolyt- en zuur-base-evenwicht en om de nierfunctie te waarborgen.
In milde gevallen is rust aangewezen gedurende drie of vier dagen, gevolgd door een geleidelijke terugkeer naar lichaamsbeweging. In ieder geval zullen de behandelingen uitsluitend afhangen van de criteria van de behandelende dierenarts.Zolang de indicaties worden gerespecteerd, is de prognose van het dier positief.