De Canadese lynx (Lynx canadensis) is een majestueuze katachtige die endemisch is in Noord-Amerika. Hoewel het door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) niet als "bedreigd" wordt aangemerkt, baart de huidige situatie experts zorgen.
Een recente studie heeft aangetoond dat deze kat slechts 20% van zijn potentiële leefgebied in beslag neemt. Wat is de reden voor deze afzondering in een ecosysteem met zoveel mogelijkheden? Hieronder vertellen we je er meer over.
Een majestueuze katachtige
Allereerst vinden we het relevant om het dier te beschrijven dat het onderwerp van deze studie is. De Canadese lynx is een middelgrote katachtige, die in de taiga leeft -boreal forest biome- en een roofdier van kleine gewervelde dieren die overleven in besneeuwde omgevingen.Enkele kenmerken zijn als volgt:
- Het is een middelgrote katachtige met een gladde, dichte vacht en een grijsachtige kleur. Het heeft driehoekige oren met zeer opvallende zwarte eindfranjes.
- Hij meet ongeveer 100 centimeter van top tot teen en weegt gemiddeld ongeveer 10 kilogram. We hebben natuurlijk niet te maken met een dier van overdreven formaat.
- Hij heeft intrekbare scherpe klauwen, die hij gebruikt om zijn prooi te jagen in besneeuwde omgevingen.
Het is vermeldenswaard dat dit een zoogdier is dat door natuurlijke selectie onder druk is gezet om kenmerken te verwerven die zijn overleving in besneeuwde omgevingen bevorderen.
Zijn dichte vacht isoleert hem tegen lage temperaturen, terwijl hij door zijn kleine formaat kan overleven op kleine prooien. Ten slotte ondersteunen zijn krachtige klauwen en brede poten zijn gewicht perfect, waardoor het niet onder het besneeuwde oppervlak wegzakt.
Deze kat is het perfecte voorbeeld van de aanpassingsmechanismen die nodig zijn om te overleven in een gure omgeving.
De Canadese lynx en zijn habitatreductie
Een wetenschappelijk artikel samengevat in een National Geographic tijdschriftpublicatie in april 2020 berichtte slecht nieuws: de Canadese lynx beslaat slechts 20% van zijn potentiële leefgebied in de staat Washington (Verenigde Staten).
In het bovengenoemde onderzoek werd meer dan 7.000 vierkante kilometer afgelegd en werd de aan- of afwezigheid van lynxen vastgelegd met behulp van cameravallen. Helaas werd de activiteit van deze kat slechts waargenomen in 29 van de 175 gecontroleerde gebieden.
Allereerst, en om deze gegevens te begrijpen, is het noodzakelijk om af te bakenen dat een potentiële habitat dat gebied is dat, volgens zijn ecologische kenmerken, kan worden beschouwd als een mogelijk thuis voor een bepaalde soort.
Dieren proberen hun foerageergebieden uit te breiden, omdat dit meer hulpbronnen impliceert, wat zich verta alt in meer nakomelingen en een uitbreiding van de soort. Als een populatie een beschikbare ruimte niet gebruikt, is er iets mis.
Het geval van de lynx
Inderdaad, het feit dat de Canadese lynx niet 80% van de beschikbare habitat gebruikt, geeft aan dat er iets mis is, hetzij met de soort zelf, hetzij met de omgeving die ze niet bezetten.
De studie waarnaar we eerder hebben verwezen, plaatst een duidelijke boosdoener in deze situatie: klimaatverandering. Volgens deze experts zijn lynxen goede schildwachten voor het registreren van omgevingsvariaties, aangezien ze zeer gespecialiseerd zijn in het overleven van koude en besneeuwde omgevingen.
Daarom hebben bosbranden, stijgende temperaturen en een algemene vermindering van de sneeuwbedekking het gebied waar deze lynxpopulaties overleven drastisch beperkt.
Terwijl het klimaat zachter wordt in deze besneeuwde gebieden, kunnen er bovendien andere soorten katachtigen verschijnen, zoals de wilde kat of de poema, die zouden strijden om grondstoffen en voedsel met deze majestueuze lynx.
Dit betekent niet dat dieren zoals de wilde kat op zichzelf slecht zijn, maar eerder dat hun uitbreiding naar een territorium dat niet van hen is zeer negatief kan zijn voor de endemische soorten van dat gebied.
Near Threat Species
Nogmaals, het is essentieel op te merken dat de Canadese lynx nog niet wordt bedreigd. Dit betekent niet dat de autoriteiten van de staten waar de kat leeft zich moeten ontspannen: de verkregen gegevens zijn zorgwekkend en actie is essentieel.
Om deze reden is het noodzakelijk om de populaties van deze soort te blijven volgen en plannen te bedenken voor het fokken in gevangenschap en mogelijke toekomstige herintroducties in het wild. We kunnen niet het risico lopen nog meer soorten te verliezen.
