Als we het hebben over impingement bij honden, bedoelen we druk op de zenuwen van het ruggenmerg, veroorzaakt door een structuur dichtbij hen. Deze aandoening heeft verschillende oorzaken en kan verschillende niveaus van de wervelkolom aantasten. De belangrijkste oorzaak is meestal leeftijd, omdat dit botdegeneratie en gewrichtsslijtage veroorzaakt.
Hoewel het eenvoudig lijkt, moet men voorzichtig zijn, aangezien leeftijd slechts een van de meest voorkomende factoren is. Sommige hondenrassen zijn meer vatbaar voor botsingen, maar ook huishoudelijke ongelukken of harde slagen kunnen dit veroorzaken. Blijf alert en lees verder om te leren hoe u deze aandoening kunt herkennen.
Nerveus impingement bij honden
Op een normale manier nemen dieren hun omgeving waar via zenuwen, omdat het directe lijnen zijn die in verbinding staan met de hersenen. Daarom zijn er door het hele lichaam veel zenuwuiteinden, die in de volksmond 'zintuigen' worden genoemd. De hersenen hebben een manier nodig om instructies te verzenden en maken daarvoor gebruik van dezelfde kanalen.
Daarom hebben zenuwen 2 functies: informatie verzenden en ontvangen. Dit is belangrijk om het lichaam optimaal te laten functioneren en controle te krijgen over de acties. Om deze reden heeft zenuwbeschadiging vaak een grote invloed op de kwaliteit van leven.
Pimping treedt op wanneer een of meer zenuwen door iets worden geplet, wat druk en pijn veroorzaakt in specifieke delen van het lichaam van de hond. Deze mechanische druk wordt veroorzaakt door wat zich in de buurt van het zenuwgedeelte bevindt, zoals botten, spieren, gewrichten, tumoren, enz.
Om te peilen hoe beknelde zenuwen honden beïnvloeden, kun je je voorstellen dat het stroomkabels zijn. Wanneer deze draad wordt geplet, kunnen er 'vonken' vrijkomen en de signalen die er doorheen gaan worden onderbroken. Dit resulteert in een gevoel van pijn (vonken) en moeite met bewegen (onderbroken signaal).
Wervels en zenuwen van honden
De ruggengraat dient om structuur en bescherming te geven aan het lichaam van honden. Het bestaat uit 30 wervels - de staart niet meegerekend - en er zit een soort kussentje tussen elke wervel om wrijving te voorkomen. De structuur van de wervelkolom zorgt voor flexibiliteit en beweging, maar fungeert ook als bescherming voor het zenuwstelsel.
Elke wervel dient als gids en bescherming voor nerveuze communicatie, aangezien dit het punt is waar de vertakking naar alle delen van het lichaam begint. Dit is mogelijk dankzij de openingen die de wervelbotten hebben om de zenuwen naar buiten te laten.
Al deze eigenschappen stellen het lichaam van de hond in staat flexibel te zijn en beschermen het systeem dat informatie ontvangt en verzendt.
Wanneer ging het mis?
Alles is in orde zolang de wervelkolom in optimale omstandigheden wordt gehouden en er geen ongelukken gebeuren. Onthoud echter dat zenuwen omgeven zijn door vele structuren. Wanneer een van hen wordt verpletterd, treedt wat we kennen als impingement - ook wel radiculopathie genoemd - op.
De kussentjes die de botten beschermen zodat ze niet met elkaar botsen, verslijten naarmate we ouder worden. Door deze slijtage wordt het gebied verkleind, totdat de zenuw tussen de wervels wordt gedrukt. Precies op dit moment beginnen de problemen en verschijnen de symptomen.
Op dezelfde manier kunnen pathologieën zoals artrose, hernia's, tumoren, fracturen en erfelijke ziekten tot dezelfde situatie leiden. Er hoeft alleen maar iets extra druk op de zenuw uit te oefenen om symptomen te veroorzaken.
Griptypes
De wervelkolom kan in secties worden verdeeld om de lokalisatie van verschillende aandoeningen te vergemakkelijken. Met deze secties kunnen we de impingement classificeren, afhankelijk van welk zenuw- en wervelgebied zijn aangetast. Elke divisie omvat een bepaald aantal wervels, zoals je in deze lijst zult zien:
- Cervicale klemming: (7), bedekt het hoofd- en nekgebied.
- Thoracale kneep: (13), inclusief de voorpoten en de eerste helft van het lichaam.
- Lumbale inklemming: (7), inclusief het gebied achter de ribben en voor de achterpoten.
- Sacrale greep: (3), die het laatste deel van het lichaam bedekt, de voorpoten en voor de staart.
Zenuwdruk kan overal tussen de wervels optreden. Om deze reden zijn er termen die de regio's combineren, zoals lumbosacrale impingement.Dankzij deze secties hebben dierenartsen een benadering van de effecten, gevaren en behandelingen die kunnen worden uitgevoerd.
Symptomen van impingement bij honden
Helaas kan de impingement niet gemakkelijk worden opgespoord en is het nodig om wat onderzoek naar het dier te doen. U kunt echter alert zijn op sommige gedragingen die mogelijke tekenen zijn van zenuwbetrokkenheid:
- Verminderde beweging: dit gebeurt vanwege de pijn die het dier kan veroorzaken bij het bewegen van bepaalde delen van het lichaam, aangezien het de druk op de zenuw verhoogt.
- Ongebruikelijke houdingen: Om pijn of ongemak te voorkomen, kan de hond proberen de druk op de zenuw te verlichten door vreemde houdingen aan te nemen.
- Zwakte in de extremiteiten: als gevolg van zenuwinterferentie kunt u trillingen in uw benen opmerken wanneer u probeert te lopen of op te staan.
- Verlies van spiermassa: door het verlies van mobiliteit en onwil van het dier om te bewegen, beginnen de spieren af te nemen.
- Ongecoördineerde bewegingen: de hond kan het vermogen om correct te bewegen verliezen, waardoor hij onregelmatig loopt.
- Verlies van controle over de blaas: in sommige ernstige gevallen veroorzaakt impingement incontinentie.
Symptomen variëren, omdat ze afhangen van het niveau van de wervelkolom waar de botsing plaatsvindt. In sommige gevallen kunnen de signalen heel subtiel en moeilijk te detecteren zijn.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Zodra vreemd gedrag bij de hond wordt vastgesteld, is het raadzaam om naar een professionele dierenarts te gaan. De tekenen van impingement kunnen subtiel zijn of worden verward met een andere aandoening. Daarnaast moet de dierenarts vaststellen op welke hoogte of regio de schade zich bevindt en wat de oorzaak is.
Als eerste test controleert de dierenarts de reflexen en het gedrag van de hond bij verschillende prikkels. Als hij een rode vlag detecteert, vraagt hij waarschijnlijk om een visuele analyse door middel van röntgenfoto's of MRI. Daarnaast kan voor een completer beeld een bloedprofiel worden opgevraagd.
Zodra alle informatie beschikbaar is, zal de dierenarts aangeven waar het probleem zit en welke behandelingen beschikbaar zijn. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat elk geval uniek is, dus de persoon die verantwoordelijk is voor de gezondheid is de enige die gekwalificeerd is om de juiste behandeling voor te stellen.
Behandeling van impingement bij honden
De behandeling kan per geval verschillen, aangezien deze afhangt van de locatie van de klemming, de ernst en de oorzaak. De belangrijkste therapie is het verminderen van pijn, het gebruik van ontstekingsremmers, analgetica en rust. Afhankelijk van elk geval kan echter een operatie worden voorgesteld om de druk van de zenuw te verwijderen.
Dit verlicht alleen de constante pijn en de meest voor de hand liggende symptomen. Inklemming kan echter langdurige schade veroorzaken: van zoiets eenvoudigs als een verminderd gevoel tot volledig verlies van beweging.
In de meeste gevallen is de aandoening degeneratief en kan verdere complicaties veroorzaken. Daarom is voorzichtigheid geboden bij het eerste waarschuwingsbord. In elke situatie is de beste optie om naar een dierenarts te gaan en regelmatig langs te komen voor algemene controles.
