Cortisone is een steroïde hormoon dat wordt gebruikt voor een breed scala aan aandoeningen bij mensen. Het kan intraveneus, intra-arterieel, oraal of via de huid worden toegediend en heeft tot doel het immuunsysteem te onderdrukken, waardoor de ontstekingsreactie en andere ziektesymptomen worden verminderd. Cortison wordt ook gebruikt bij honden, maar kan bijwerkingen hebben.
Als u net terug bent van een bezoek aan de dierenarts en uw hond dit medicijn heeft gekregen, raden we u aan om verder te lezen. Cortison is een zeer nuttige bondgenoot bij bepaalde klinische aandoeningen, maar u moet voorbereid zijn op de mogelijke bijwerkingen die kunnen optreden.
Hoe werkt cortisone bij honden?
Allereerst moet worden benadrukt dat cortison de corticosteroïde is - het werkzame bestanddeel - van verschillende geneesmiddelen, maar niet van één enkel geneesmiddel. Bovendien verwijst de term "cortison" vaak naar verschillende verbindingen met vergelijkbare acties, maar zijn ze niet precies hetzelfde. Onder hen vallen prednison, methylprednisolon, dexamethason en hydrocortison op.
Al deze medicijnen zijn synthetische glucocorticoïden, met functies die lijken op die van steroïde hormonen die door het lichaam worden aangemaakt. Zijn belangrijkste taak is het onderdrukken van het immuunsysteem van het dier - of het nu een mens of een hond is - om ontstekingsprocessen, auto-immuunziekten, astma of ernstige allergieën te voorkomen.
Deze medicijnen remmen onder andere de vorming van arachidonzuur en eicosanoïden (prostaglandinen), grotendeels verantwoordelijk voor de onmiddellijke en niet-onmiddellijke manifestaties van ontsteking.Ze voorkomen ook lokale vasodilatatie, waardoor oedeem en zwelling in de getroffen gebieden worden voorkomen.
Deze medicijnen remmen de synthese van stoffen die betrokken zijn bij ontstekings- en allergische reacties.
Wat zijn de bijwerkingen?
Elk medicijn heeft mogelijke bijwerkingen, omdat het op de een of andere manier de fysiologie - lokaal of systemisch - verstoort van de persoon die het gebruikt. Onder dit uitgangspunt presenteren we de mogelijke symptomen die een hond kan vertonen na toediening van cortison, oraal, intraveneus of via de huid. Mis het niet.
1. Immunosuppressie
De belangrijkste bijwerking van cortisone bij honden en bij andere patiënten is immunosuppressie. Dit medicijn voorkomt dat witte bloedcellen naar de infectiebron reizen, maar het vermindert ook de synthese van sommige stoffen die als antilichamen zouden kunnen werken in de strijd tegen ziekteverwekkers.
Dit betekent dat de hondachtigen gemakkelijker infecties kunnen presenteren. Zoals aangegeven door het portaal van VCA Hospitals, ontwikkelt tot 30% van de honden die met corticosteroïden worden behandeld, bijvoorbeeld urineweginfecties. Bovendien vertonen deze pathologieën geen algemene symptomen, omdat het medicijn zelf jeuk en ontsteking voorkomt.
2. Maag-darmproblemen
Corticosteroïden kunnen volgens studies zweren en darmperforaties bij honden veroorzaken. Dit kan te wijten zijn aan een verhoogde productie van pepsine, een enzym in het spijsverteringskanaal, verhoogde maagzuurgraad en andere mechanismen die de maagwand beschadigen. Om deze reden wordt cortisone vaak samen met maagbeschermers voorgeschreven.
Het is heel normaal dat cortisone bij honden braken en diarree veroorzaakt, afgezien van de reeds genoemde ernstige gebeurtenissen.
3. Vertraagde wondgenezing
Zoals aangegeven door professionele portals, kunnen corticosteroïden de synthese en hermodellering van collageen remmen, een essentieel eiwit voor het onderhoud van de huid. Daarom kan een hond die behandeld wordt met deze groep geneesmiddelen vatbaarder zijn voor oppervlakkige wonden die langer op de opperhuid blijven zitten.
4. Osteoporose
Bij mensen komt osteoporose relatief vaak voor als een effect dat wordt veroorzaakt door het gebruik van cortisone en andere soortgelijke medicijnen. Deze medicijnen bevorderen botontkalking en daarom kan tot 50% van de mensen die langdurig met glucocorticoïden worden behandeld botbreuken krijgen.
Deze bijwerking is niet veel onderzocht in de hondenwereld. Het is in ieder geval nodig om het te vermelden, aangezien er een vermindering van de botmassa is waargenomen in proefdiermodellen.
5. Verhoogde urine- en waterconsumptie
Reeds aangehaalde bronnen beweren dat corticosteroïden het verlangen om te eten, de dorst en dus de snelheid van urineren kunnen verhogen. Het kan zijn dat je hond meer aandrang heeft om naar buiten te gaan, omdat hij dringender zijn behoefte moet doen.
6. suikerziekte
Het is bekend dat glucocorticoïden een insuline-agonistische werking hebben. Dit hormoon dat in de alvleesklier wordt gesynthetiseerd, is erg belangrijk, omdat het ervoor zorgt dat suikers (glucose) de cel van het dier kunnen binnendringen, zodat het ze als energiebron kan gebruiken. Als de werking van insuline of de concentratie ervan wordt geremd, stijgt de bloedglucosespiegel en ontwikkelt zich diabetes.
7. Spierzwakte
De afname van collageensynthese en eiwitanabolisme veroorzaakt door cortison kan ook zijn tol eisen van honden die een behandeling op spierniveau ondergaan. Houd zijn activiteitsgraad nauwlettend in de gaten en als deze tot een minimum da alt, ga dan naar de dierenarts.
Laatste opmerkingen
Alles wat we je hebben verteld klinkt misschien heel alarmerend, maar onthoud dat de ernstigste effecten optreden op de lange termijn, niet als de hond een week lang een pil per dag inneemt. Bovendien is het gebruik van cortison bij honden soms onvermijdelijk, omdat er geen andere manier is om de onmiddellijke symptomen van hun aandoening te behandelen.
Om al deze redenen raden we je aan om niet in het ergste geval te gaan en je te houden aan de richtlijnen van de dierenarts bij de behandeling van je hond. Ziet de professional dat de bijwerkingen groter zijn dan de voordelen van het middel, dan kiest hij voor een alternatieve route. Stop nooit alleen met het behandelen van het dier.