Pythiose bij paarden is een gelokaliseerde mycose, gekenmerkt door het verschijnen van cutane, subcutane, gastro-intestinale en multisystemische granulomateuze laesies veroorzaakt door het eukaryotische micro-organisme Pythium insidiosum. Deze aandoening wordt in het Engels moeraskanker genoemd, omdat de uitbraken voornamelijk voorkomen in vochtige gebieden of na overstromingen.
Pytiosis is niet uniek voor paarden, aangezien het ook planten, honden, vogels en soms mensen kan treffen. Als u alles wilt weten over deze ernstige aandoening bij paardachtigen en hoe u deze kunt detecteren voordat het te laat is, lees dan verder.
Wat is pythiose bij paarden?
Pythiose bij paarden is een niet-besmettelijke aandoening die wordt veroorzaakt door de ziekteverwekker Pythium insidiosum, een eukaryotisch micro-organisme dat behoort tot de familie Pythiaceae, orde Peronosporales en klasse Oomycetes. Het mycelium van deze soort bestaat uit septate hyfen die sporangia vormen in het water en op weefsels van planten die ze parasiteren.
Tot voor kort werd deze ziekte alleen als een probleem beschouwd in natte en moerassige gebieden, maar er zijn gevallen gemeld op plaatsen die niet aan deze kenmerken voldoen. In droge gebieden van de Verenigde Staten, zoals Illinois, New York en zelfs Wisconsin, zijn bijvoorbeeld sporadisch symptomen van pythiose bij paarden beschreven.
Het pathologische mechanisme van deze oömyceet kan in de volgende punten worden samengevat:
- In het water geven de hyfen van dit micro-organisme biflagellate zoösporen vrij die kunnen bewegen en zwemmen. Deze zoösporen proberen zich te nestelen in beschadigd weefsel, zowel dierlijk als plantaardig.
- Bij paarden vindt de infectie plaats door contact en ontwikkelt zich in het huidweefsel. Bij honden vindt de infectie plaats door opname van de zoösporen en de klinische symptomen zijn gastro-intestinaal.
- Paardachtigen, honden, katten, runderen, planten, vogels en mensen zijn potentiële gastheren voor deze oömyceet. Pythiose komt echter vaker voor bij soorten en grote rassen die vaak in contact komen met zoet water.
Hoge temperaturen, veel vegetatie en water stimuleren de groei van deze pathogene micro-organismen.
Symptomen van pythiose bij paarden
Zoals aangegeven door het professionele centrum AG Center, presenteert paardenpythiose zich aanvankelijk als een wond die niet geneest. Deze laesie is een uitstekende toegangsroute voor de ziekteverwekker en de plaats waar de infectie begint.Zodra Pythium het weefsel heeft gekoloniseerd, wordt het gebied granulomateus en worden necrotiseerde cellen erin opgeslagen, waardoor structuren ontstaan die bekend staan als kunkers.
Deze laesies komen alleen voor op de benen of buik van het paard. Als het monster meer dan één granuloom ontwikkelt, komen ze allemaal op dezelfde plaats tot uiting, waardoor de wond het uiterlijk krijgt van een tumor met veel groeikernen. De massa stinkt erg, heeft een harde kern en produceert continu sereuze en bloederige afscheiding.
Om deze reden wordt pythiose bij paarden ook wel moeraskanker bij paarden genoemd. De laesies ontwikkelen zich als tumorachtige massa's, vooral op de ledematen, wat misleidend kan zijn. Deze aandoening is in meer dan 95% van de gevallen dodelijk als ze niet onmiddellijk wordt behandeld.
Is pythiose bij paarden een vorm van kanker?
Hoewel granulomateuze laesies lijken op een kankergezwel, moet worden opgemerkt dat ze in werkelijkheid weinig met kanker te maken hebben.Bij kwaadaardige neoplasmata muteert een cellijn op genetisch niveau en groeit ongecontroleerd, en kan zich ook verspreiden naar andere weefsels in een proces dat bekend staat als metastase.
Bij pythiose bij paarden nemen necrotiseerde laesies een gezwollen vorm aan, maar ze volgen niet dezelfde mechanismen voor de ontwikkeling van kanker en verspreiden zich niet naar andere delen van het lichaam. Daarom wordt de term moeraskanker niet echt goed gebruikt.
Diagnose en behandeling
De diagnose wordt gesteld door het observeren en nemen van monsters van de laesie, die zullen worden geanalyseerd om de exacte ziekteverwekker te vinden. In deze gevallen is de Polymerase Chain Reaction (PCR) erg nuttig, waarbij het genoom van het micro-organisme wordt geamplificeerd en de aanwezigheid ervan wordt bevestigd met specifieke tests.
Hoewel de diagnose relatief eenvoudig is, is de behandeling een andere zaak. Pythium insidiosum ziet eruit als een schimmel, maar is het niet, dus de overgrote meerderheid van antischimmelmiddelen is nutteloos bij de behandeling van de aandoening.De aanpak van paardenpythiose is door middel van immunotherapie met iets dat lijkt op een vaccin, maar dit kan niet preventief worden toegediend.
Het immunotherapeutische vaccin voorkomt de allergische reactie die het micro-organisme veroorzaakt, waardoor het risico op overlijden afneemt. Volgens veterinaire bronnen wordt deze complexe oplossing op de markt gebracht onder de naam Pithium Vac®.
Subcutane injecties worden gegeven op dag 1, 7 en 21 van de behandeling. Het paard moet na 28 dagen opnieuw worden gecontroleerd en als de laesie nog steeds aanwezig is, moet er nog een volledige vaccinatieronde worden toegepast. De eerste versies van dit vaccin rapporteerden 100% effectiviteit in acute gevallen, maar waren veel minder effectief in chronische gevallen.
Tot op de dag van vandaag zijn de nieuwe varianten van het medicijn zeer effectief bij acute aandoeningen en genezen ze 50% van de chronische patiënten. Het totale effectiviteitspercentage is 75%.
Pythiose bij paarden is een aandoening die in bijna 100% van de gevallen ernstig en dodelijk wordt als ze niet op tijd wordt behandeld. Gelukkig hebben de sinds de jaren tachtig ontwikkelde vaccins zeer goede resultaten opgeleverd en vandaag is de algemene prognose van geïnfecteerde paarden positief. Bij een dergelijk letsel bij het paard is een dringend bezoek aan de dierenarts essentieel.