Het is niet onmogelijk om twee papegaaien in één kooi te laten broeden. De taak vereist echter begrip van het paarproces en het seksuele gedrag van de soort. De voortplanting van binnenlandse papegaaien heeft zijn complexiteiten.
In gevangenschap zijn eigenaren verantwoordelijk voor het creëren van omstandigheden die geschikt zijn om te paren. Elk tegenstrijdig element kan plannen om nieuwe pups te krijgen in de war sturen. Ook na de geboorte zijn er regels waar we ons aan moeten houden.
Als we alles goed doen, kunnen we veel kuikens uit hetzelfde koppel halen. Vervolgens alles over de reproductie van de huispapegaai.
Welke stadia omvat de voortplanting van de huispapegaai?
Het paren begint vanaf het moment dat beide dieren het ritueel ondergaan. In een natuurlijke omgeving zorgt deze gebeurtenis ervoor dat een papegaai een mannetje als partner kiest.
Dan begint de broedperiode van de eieren en de geboorte van de nakomelingen: Omgevingsfactoren, constructie van het nest en compatibiliteit van de vogels zijn elementen die we niet uit het oog mogen verliezen.
Alles bereikt zijn hoogtepunt met de onafhankelijkheid van de kuikens. De eigenaren moeten tijdens elke fase actief toezicht houden en ervoor zorgen dat alles in een natuurlijk ritme verloopt. Het te volgen doel is dat de kooi de levenscyclus niet onderbreekt.
De verkering: het begin van de cyclus
Zonder het paringsritueel is het moeilijk dat er iets gebeurt tussen een paar papegaaien. Veel eigenaren hebben de neiging om deze handeling te verwarren met vreemd en zelfs vijandig gedrag van de mannelijke vogel. Hoe vreemd het ook mag lijken, het is het beste om je er niet mee te bemoeien.
Deze instinctieve activiteit bestaat uit fladderen, dansen, schreeuwen en progressieve benaderingen, tot het bereiken van liefkozingen. Bij het paren heeft het mannetje de neiging zijn snavel zachtjes over het hoofd van het vrouwtje te laten glijden. Een ander goed teken doet zich voor wanneer hij voedsel aan de ontvanger geeft en zij beantwoordt.
Natuurlijk heeft elke soort zijn eigen rituelen en reacties. Hoe dan ook, verkering dient voor het vrouwtje om het mannetje te kiezen, vertrouwen te winnen en banden te versterken. Sommige vrouwtjes kunnen erg serieus en kieskeurig zijn, dus het werkt niet altijd de eerste keer.
Geschikte omstandigheden om te paren
Het succes van de verkering en voortplantingsdaad zal afhangen van een aantal factoren waar de eigenaren de voorkeur aan geven. Het eerste is dat de kooi ruim genoeg moet zijn zodat beide exemplaren zich op natuurlijke wijze kunnen uitdrukken.
Een andere fundamentele kwestie is voedsel. Om beide huisdieren te laten paren, is het essentieel dat ze goed worden gevoed.Het dieet moet gevarieerd en uitgebalanceerd zijn en niet alleen uit zaden bestaan. Voordat we de aanpak promoten, moeten we ervoor zorgen dat de vogels niet ziek of zwaarlijvig zijn.
Zorg er ook voor dat je twee exemplaren hebt die tot dezelfde soort papegaaien behoren. Als er geen seksuele compatibiliteit is, zullen alle inspanningen vruchteloos zijn.
De eieren van de papegaai
Papegaaien kunnen twee tot zes eieren hebben, die kunnen variëren afhankelijk van de soort. De Australische parkiet heeft bijvoorbeeld meestal vier tot zes, en degenen die in het Amazonegebied wonen, hebben meestal maximaal vier per worp.
Eieren hebben een incubatietijd van 20 tot 25 dagen. Over het algemeen broedt het vrouwtje de eieren uit, hoewel er soorten zijn waarbij dit werk over beide huisdieren wordt verdeeld.
De broedtijd en het aantal kuikens dat uit een nest kan komen, geeft aan dat hetzelfde koppel ons een groot aantal nieuwe nakomelingen kan geven. We moeten echter altijd dezelfde partner houden, want papegaaien zijn monogaam.
Het nest: de sleutel tot succes
De nesten van deze huisdieren zijn vrij bijzonder, ze moeten verticaal en langer zijn dan breed. Het ideaal is dat we het maken, in een poging het te laten lijken op een natuurlijk exemplaar.
We moeten in gedachten houden dat deze vogels hun eigen nest in bomen kunnen graven. Daarom is het ideaal om een houten prototype te bouwen, dat minimaal 40 cm lang en 20 cm breed is. Aan de zijkanten laten we een gat en kunnen we een neerklapbare deksel op de bovenkant plaatsen.
Afhankelijk van de soort papegaai die je als huisdier hebt, kan de grootte van het nest variëren. Enkele specifieke minimale afmetingen worden hieronder gedeeld:
- Geelwangpapegaai (Amazona autumnalis): lengte: 50 centimeter, breedte: 50 centimeter, hoogte: 75 centimeter.
- Witkroonparkiet (Pionus senilis): lengte: 20 centimeter, breedte: 22 centimeter, hoogte: 46 centimeter.
- Witvoorhoofdpapegaai (Amazona albifrons): lengte: 50 centimeter, breedte: 50 centimeter, hoogte: 75 centimeter.
- Geelkoppapegaai (Amazona oratrix): 50 centimeter, breedte: 50 centimeter, hoogte: 75 centimeter.
Het idee is dat dit doosvormige nest al voor de paring op zijn plaats zit. Vergeet niet om schaafsel of stukjes hout toe te voegen, zodat de binnenkant opgevuld is.
De duiven
Wanneer de schaal uitkomt, worden de kuikens weerloos en zonder veren geboren, dus ze moeten worden beschermd door hun ouders. Deze staat van weerloosheid duurt ongeveer anderhalve maand, omdat ze alleen dan infectieziekten kunnen vermijden en zich kunnen voorbereiden.
Nog een laatste waarschuwing: zodra de beschermingsperiode voorbij is, is het juiste om te doen het nieuwe nest te scheiden van zijn ouders. Hierna begint de voortplantingscyclus van de huispapegaai opnieuw totdat een van de exemplaren sterft.
Bron van hoofdafbeelding: Rodrigo Soldon