De neusbeer is een zeer opvallend Amerikaans zoogdier vanwege zijn unieke anatomie. Dit procyonid (neef van de wasbeer) lid van het geslacht Nasua heeft oneindig veel namen (het betekent lange neus in de lokale taal), zoals enkele katten, coatis of cuchuchos. De Spanjaarden zagen het zelfs aan voor een das toen ze er voor het eerst een zagen.
Er zijn slechts twee soorten coati: de witsnuitneusbeer en de ringstaartneusbeer. Beiden delen een groot deel van hun leefgebied en de waarheid is dat ze naast elkaar bestaan in verschillende regio's van Midden-Amerika.
Coati-kenmerken
De coati is een dier dat lijkt op een wasbeer, maar bruin van kleur is, met een langwerpige snuit en een gestileerde gestreepte staart, vergelijkbaar met die van een maki; en is zelfs verward met deze primaten.Hij heeft krachtige klauwen en enkels met dubbele gewrichten, waardoor hij probleemloos op handen en voeten over verticale oppervlakken kan lopen en ondersteboven uit bomen kan afdalen.
Deze soort procyonid kan tot 1,4 meter lang worden, hoewel de hoogte erg klein is. Wat zijn vacht betreft, deze kan van lichtbruin tot donkerzwart gaan, of zelfs van rood tot wit. Aan de andere kant beweegt de neusbeer zich gemakkelijk door de bomen dankzij zijn enkels, maar hij beweegt zich ook als een plantigrade op de grond.
Wat hun dieet betreft, neusberen zijn allesetende dieren en eten eigenlijk alles; waardoor het zowel jungle- als stedelijke ecosystemen heeft kunnen domineren. Het kan fruit, insecten, eieren of kleine vogels eten.
Coati-gedrag
Het is een zeer sociale soort en leeft in kuddes van maximaal 25 individuen.Het grootste deel van de groep zullen verwante vrouwtjes zijn, terwijl de mannetjes tijdens hun jeugd in de groep zullen blijven en alleen als volwassen dieren zullen terugkeren om te broeden. Na die paartijd heeft het vrouwtje een draagtijd van meer dan twee maanden (van twee tot zes jongen), waarna ze een nest zal maken in de bomen, iets heel vreemds bij zoogdieren.
Normaal gesproken zijn er uitkijkposten in de groep die hun territorium patrouilleren op zoek naar roofdieren zoals jaguars; en als ze enig gevaar ontdekken, zullen ze de rest van de groep waarschuwen. Het zijn dieren die zich voornamelijk laten leiden door geur en de hele tijd volgen dankzij hun lange snuit.
Na dat paarseizoen heeft het vrouwtje een draagtijd van meer dan twee maanden (van twee tot zes jongen), waarna ze een nest zal maken in de bomen, iets heel vreemds bij zoogdieren.
Coati Habitat
Coati's leven in Amerika en zijn te vinden van Argentinië tot Uruguay, en kunnen het zuiden van de Verenigde Staten bereiken. Ze leven in bosrijke gebieden en tropische oerwouden, hoewel sommige populaties voorkomen in meer woestijnachtige gebieden, zoals Arizona.
Helaas zijn ze in sommige landen een invasieve soort geworden. Na het verbod op de wasbeer in landen als Spanje om dezelfde reden kwam er een nieuw modieus huisdier op de markt: de neusbeer. Deze soort bracht dezelfde problemen met zich mee als de wasbeer, aangezien het exotische huisdieren zijn met sterke kaken en klauwen, die de neiging hebben om te bijten en te krabben. Bovendien zorgt hun intrinsieke groepsleven ervoor dat ze behoorlijk geraakt worden door het leven in een huis.
Het gevaarlijkste probleem dat de neusbeer met zich meedraagt, is de overdracht van hondsdolheid. Het fungeert als een wilde vector zoals de rode vos en verspreidt een van de gevaarlijkste infectieziekten ter wereld. Momenteel wordt het redelijk gecontroleerd, maar het kan weer tot leven worden gebracht door deze invasieve soorten.
Evenzo jaagt de neusbeer op de eieren van verschillende bedreigde diersoorten, wat het behoud van deze vogels schaadt. Tegenwoordig zijn er verschillende wilde kolonies in Spanje, vooral op Mallorca, waar de administratie deze dieren gewoonlijk offert vanwege het gebrek aan opvangcentra; er is meer verantwoordelijkheid nodig bij het houden van deze dieren.
Het gevaarlijkste probleem dat de neusbeer met zich meedraagt, is de overdracht van hondsdolheid. Het fungeert als een wilde vector zoals de rode vos en verspreidt een van de gevaarlijkste infectieziekten ter wereld. Momenteel wordt het redelijk gecontroleerd, maar het kan weer tot leven worden gebracht door deze invasieve soorten.
Bron afbeelding: Neil Turner, qfwfq78 en Michael Keen
