Er is veel gehoord over klimaatverandering en de bedreiging die deze vormt voor het leven op de planeet. Een van de dieren die niet aan de effecten ervan ontkomt, is de witte of ijsbeer, die een krachtige strijd voert om te overleven. Weet jij iets over dit onderwerp? Weet jij of de ijsbeer daadwerkelijk in gevaar is?
De ijsbeer of Ursus maritimus is de koning van het noordpoolgebied en een onmisbare schakel in zijn ecosysteem. Bovendien is het een belangrijke indicator van de milieugezondheid van het noordelijk halfrond. Ondanks zijn afmetingen is hij echter niet zonder gevaren. Blijf lezen en ontdek alles over zijn leven, zijn bedreigingen en de actieplannen die bestaan om hem te helpen overleven.
Kenmerken van ijsberen
Het belangrijkste aspect dat de aandacht trekt bij ijsberen is hun grootte. Mannetjes kunnen 2,6 meter lang worden, terwijl vrouwtjes ongeveer 2 meter lang zijn. Het is de grootste vertegenwoordiger van de Ursidae-familie.
Het gewicht is evenredig met de afmetingen. Mannetjes zijn erg zwaar (tussen de 300 en 800 kilogram) en vrouwtjes iets minder, hoewel ze nog steeds als enorm worden beschouwd (150 tot 300 kilogram). Tijdens het voortplantingsseizoen hopen ze echter meer vet op in hun lichaam, waardoor ze qua massa op mannetjes lijken.
IJsberen hebben een donkere huid, waardoor ze zonne-energie kunnen absorberen en warmteverlies in de koude winter kunnen voorkomen. Zijn vacht is eigenlijk hol en transparant, hoewel hij wit lijkt doordat hij zichtbaar licht reflecteert en verstrooit.
Naast hun robuuste lichaam hebben ijsberen goed ontwikkelde poten waarmee ze zich in de sneeuw voortbewegen. Bovendien zorgen hun ledematen ervoor dat ze uitstekend kunnen wateren.
Wat eten ijsberen?
IJsberen zijn grote roofzuchtige carnivoren. Hun voedsel is afhankelijk van een vetrijk dieet. Hun hoofdgerecht bestaat uit verschillende soorten zeehonden. De favorieten zijn de geringde of ocellated (Pusa hispida), hoewel ze barbuda's (Erignathus barbatus), harpen (Pagophilus groenlandicus) en kappen (Cystophora cristata) op hun menu kunnen zetten.
IJsberen eten ook walrussen (Odobenus rosmarus) en beluga's (Delphinapterus leucas). In dooiseizoenen kunnen ze hun dieet aanvullen met wat vogels en vissen of zelfs algen, hoewel ze veel minder plantaardig materiaal consumeren in vergelijking met de rest van hun familie.
Tijdens het vangen van zeehonden maken beren een gat in het ijs. Op deze manier kunnen ze naar de oppervlakte komen om te ademen. Zo profiteren ze van het moment om vast te leggen. Daarom hebben ze het ijs van de Noordpool nodig om zichzelf te voeden.
Sommige populaties witte beren blijven op plaatsen waar de ijskap het hele jaar door het meest stabiel is. Op deze manier hebben ze constant toegang tot voedsel. Anderen wonen in gebieden waar het ijs in de zomer smelt, gedurende welke tijd ze snel aan land gaan. Zo overleven ze op hun vetreserves terwijl de ijskap zich opnieuw vormt.
Is de ijsbeer een bedreigde diersoort?
Inderdaad, ijsberen zijn een van de vele bedreigde dieren. De International Union for Conservation of Nature (IUCN) classificeert ze in de categorie "Kwetsbaar (VU)" , wat geen goede prognose is voor het voortbestaan van dit grote roofdier. Laten we eens kijken hoe het panorama van de koning van het noordpoolgebied in detail staat.
Hoeveel ijsberen zijn er nog in de wereld?
Schattingen van de overvloed aan ijsberen in de wereld zijn moeilijk en duur om te maken.Ondanks betere onderzoeksgegevens in de afgelopen decennia, blijven de waarden in sommige regio's slecht en achterhaald.
De IUCN Polar Bear Specialist Group (PBSG) analyseerde en vatte de publicaties samen, wat resulteerde in een geschat aantal van 26.000 witte beren in het noordpoolgebied, verdeeld over in totaal 19 subpopulaties. Ze zijn echter niet allemaal afgebakend.
Waarom worden ijsberen bedreigd?
De grootste bedreiging voor ijsberen is klimaatverandering. Dit heeft geleid tot een groot verlies aan zee-ijs in het Noordpoolgebied en brengt daarom het leven van deze soort ernstig in gevaar. Elk jaar trekt de ijskap zich vroeg terug en vormt zich later, waardoor deze grote roofdieren gedwongen worden langere periodes op het land door te brengen zonder te eten, waardoor ze verzwakken en hun gezondheid in gevaar komt.
De Arctische ijskap is nodig voor veel ijsbeeractiviteiten: jagen, rusten, broeden en zelfs holen opzetten voor vrouwtjes om hun jongen te baren. Zonder dat zijn ze gedwongen te migreren naar ongewone plaatsen, waar ze niet bereid zijn te overleven.
De afgelopen jaren is de omvang van het zee-ijs in een zorgwekkend tempo afgenomen, tussen 3,5 en 4,1% per decennium. Volgens dit hebben verschillende studies hun voorspellingen gedaan. Sommige publicaties voorspellen een totale afwezigheid van de ijskap in de zomer van 2050, een zeer nabije situatie.
Klimaatverandering is echter niet het enige probleem waarmee deze zoogdieren worden geconfronteerd. Er zijn andere bedreigingen waarvoor de ijsbeer met uitsterven wordt bedreigd. We zien ze in detail in de volgende paragrafen.
Stroperij en menselijke ontmoetingen
In sommige landen is het verboden om op ijsberen te jagen en in andere landen is het alleen toegestaan als alternatief voor levensonderhoud.Deze dieren worden gewaardeerd om hun huid voor het maken van kleding en voor het eten van hun vlees. Canada keurt ook sportjacht goed, maar dan moet het worden geleid door de lokale bevolking.
De jaarlijkse legale vangst van ijsberen is 3-4% van de totale bevolking. Van zijn kant is stroperij niet de belangrijkste bedreiging voor de ijsbeer die met uitsterven wordt bedreigd. In sommige regio's vormt het echter een probleem. In ieder geval worden alle parameters in de gebieden geëvalueerd om de huidige incidentie van stroperij op de overvloed aan deze ursids te bepalen.
Dankzij het verlies van leefgebied voor witte beren is er steeds meer interactie tussen hen en mensen. Het is gebruikelijk dat dergelijke ontmoetingen eindigen in dodelijke slachtoffers, aangezien beren worden gezien als angstaanjagend en een grote bedreiging.
Exploitatie van Arctische hulpbronnen
Arctische hulpbronnen worden in toenemende mate uitgebuit vanwege de toegenomen toegang tot hen door smeltend ijs. In dit gebied vormen de olie-industrieën een ander gevaar voor ijsberen. Onder de redenen hiervoor hebben we de volgende:
- Extreem snelle habitatvernietiging.
- Het optreden van olielozingen die het ecosysteem verontreinigen. Ze vormen een gevaar voor beren en andere dieren op het noordelijk halfrond.
- Moedigt meer interactie tussen beren en mensen aan.
Het smelten van het Noordpoolgebied vergroot ook de toegang voor de ontwikkeling van andere antropogene activiteiten, zoals toerisme of transport.
Vervuiling en ziektes
Vervuilingsproblemen op de planeet zijn geen geheim en treffen alle bestaande levende wezens. IJsberen ontsnappen er niet aan en worden steeds meer blootgesteld aan industriële giftige stoffen, evenals verschillende chemicaliën. Deze producten hebben een grote invloed op uw gezondheid, omdat ze de hormonale regulatie, de goede werking van uw immuunsysteem en de voortplanting veranderen.
De voortplantingssnelheid van Ursus maritimus is een van de laagste bij zoogdieren, met een hoge jongensterfte tijdens het eerste levensjaar. Overleven hangt af van de toestand van de moeder. Als ze ondervoed of ziek is, kunnen de puppy's met weinig gewicht geboren worden, wat het probleem vergroot.
Veel verontreinigingen kunnen via voedsel worden overgedragen omdat ze zich ophopen in de weefsels van berenprooien. Bijzonder opmerkelijk zijn geperfluoreerde verbindingen, omdat ze het vermogen hebben om zich te binden aan vetten, zoals die in de huid van zeehonden (waar beren zich mee voeden). De koningen van het noordpoolgebied zijn dus vatbaarder voor de gevolgen ervan.
Bovendien worden ijsberen die gestrest zijn door het verlies van hun leefgebied en weinig voedsel, kwetsbaarder voor verschillende ziekteverwekkers, die profiteren van een steeds warmer klimaat als gevolg van de opwarming van de aarde.
Behoudsacties om te voorkomen dat de ijsbeer in gevaar komt
Het voortbestaan van de ijsbeer baart veel mensen en organisaties grote zorgen. Er zijn echter weinig concrete acties die worden uitgevoerd om dit te bereiken en dit zijn variabelen in de verschillende regio's.
Sinds 1973 hebben de 5 betrokken landen (of die het Noordpoolgebied delen) de Internationale Overeenkomst inzake het behoud van ijsberen ondertekend als uitgangspunt om voor deze soort te vechten. Het idee was een adequaat beheer van Ursus maritimus-populaties op basis van de huidige wetenschappelijke gegevens.
Voor 2015 werd het Circumpolair Actieplan voor de IJsbeer opgesteld, gericht op acties om bedreigingen te verminderen. Er zijn ook organisaties die zich inzetten voor deze grote roofdieren, waaronder het Wereld Natuur Fonds (WWF).
Desalniettemin verdient de omvang van het probleem in het noordpoolgebied gezamenlijk werk waarbij overheidsinstanties en alle burgers betrokken zijn.Deze regio is de meest kwetsbare en op zijn beurt de meest onbeschermde ter wereld als het gaat om klimaatverandering. De vernietiging van het ecosysteem heeft niet alleen gevolgen voor die ruimte, maar genereert ook een wereldwijde impact met grote meteorologische veranderingen.
Wat kun je doen?
Elke verandering in gewoonte, zoals het verminderen van vervuiling of het besparen van elektriciteit, hoe klein ook, draagt bij aan het tegengaan van de opwarming van de aarde. Een duurzamere levensstijl is noodzakelijk. De realiteit is dat de ijsbeer in gevaar is, hij rent een huis uit en er is bijna geen tijd om te helpen. Het is nu tijd om te beginnen met acteren.