De quokka heeft de bijnaam "gelukkigste dier ter wereld" gekregen vanwege de permanente glimlach op zijn gezicht. Daarom ontstaat de nieuwsgierigheid om meer over dit dier te weten.
De quokka is een buideldier
Deze kleine kangoeroe behoort tot de soort Setonix brachyurus. Het is een diprotodont-buideldier dat deel uitmaakt van de Macropodiae-familie en de Diprotodontia-orde.
De diprodonten zijn een orde van buideldieren uit Oceanië. Deze orde wordt gekenmerkt door een grote verscheidenheid aan soorten. Onder hen zijn de kangoeroe, de koala, de couscous of de kleine gevleugelde pygmeeën.
Aan de andere kant is een van de interessante kenmerken van deze orde dat de soort twee snijtanden in zijn kaak heeft. Bovendien, gezien het feit dat zijn oorsprong begint in het Oligoceen, weerspiegelt zijn evolutionaire geschiedenis een grote aanpassing aan de opeenvolgende veranderingen. Hierdoor ontstond een aanzienlijke biologische diversiteit.
Geschiedenis van de quokka
De eerste geregistreerde vermelding van de quokka stamt uit het jaar 1658. Het werd beschreven als "een kat vergelijkbaar met een civetkat maar met een bruine tint" . Een paar decennia later werd het opnieuw waargenomen en beschreven als "een beetje als een rat, maar ongeveer zo groot als een kat."
Hoewel het algemeen bekend staat onder de naam quokka, gaven de aboriginals het verschillende namen. Van de reeks gegeven namen kan Quak -a of kwoka worden genoemd.
Op taxonomisch niveau is hij opgenomen in het geslacht Setonix, van het Latijnse 'paddestoel' –vertaald als 'borstelhaar'– en van het Griekse 'onyx' –vertaald als klauw–. Wat betreft 'brachyurus', het komt uit het Grieks en is de vereniging van 'brachys' voor kort en 'oura' voor staart.
Aangenomen wordt dat de quokka al vroeg in de tijd is afgeweken van de andere wallaby's van het geslacht Macropus, en ook niet veel eigenschappen met hen deelt. Daarom werd besloten om een specifiek geslacht voor dit dier te creëren.
Algemene kenmerken
De quokka is klein van formaat, vergelijkbaar met een huiskat. Zijn haar is dik en kort, terwijl zijn kleur grijsachtig bruin is, met lichtere delen. De snuit is onbehaard en de oren zijn klein. De smalle staart daarentegen kan tussen de 8 en 31 centimeter lang zijn.
Op het niveau van de lichaamsmassa wordt het gewicht geschat tussen 2,7 en 4,2 kilo. Als we het hebben over de lengte van zijn lichaam, inclusief het hoofd, is dat van 400 tot 540 millimeter. Aan de andere kant is bekend dat het achterbeen ongeveer 120 millimeter kan meten.
Enigszins uitgesproken seksueel dimorfisme wordt waargenomen bij mannetjes en vrouwtjes van deze soort. Mannetjes zijn groter en hebben een groter lichaamsgewicht dan vrouwtjes, en ze variëren ongeveer 12 millimeter in lengte en ongeveer een kilo in gewicht.
De voedingsgewoonten van dit dier zijn voornamelijk herbivoor. Tot zijn favoriete voedsel behoren de bladeren en stengels. Het dieet varieert echter afhankelijk van de regio en de tijd van het jaar waarin ze zich bevinden.
Ook moet worden vermeld dat de quokka een nachtdier is dat in Oost-Australië leeft. Het is met name endemisch in het zuidwesten van Australië, inclusief Rottnest en Bald Islands. Aan de andere kant zijn er tot nu toe geen ondersoorten gemeld.
Wat betreft hun levensverwachting wordt geschat dat ze in vrijheid meer dan 10 jaar kunnen leven, terwijl ze in gevangenschap 14 jaar kunnen worden.
Quokka Conservation Status
In 1996 werd dit dier opgenomen in de lijst van 'zeldzame of met uitsterven bedreigde fauna'. Hun opname werd ingegeven door verschillende risico's. Ze omvatten onder meer de afname van het geografische bereik, de afname van het aantal populaties en belangrijke risico's zoals predatie.
Verlies van leefgebied en voedseldiversiteit zijn andere belangrijke factoren. Gelokaliseerde uitstervingen zijn geregistreerd in bossen als gevolg van de afname van de diversiteit van voedsel in hun dieet.
In 2013 werd een herstelplan voor de soort geactiveerd, dat rekening houdt met verschillende risico's. Ze variëren van predatie door dieren zoals vossen of wilde katten tot de effecten veroorzaakt door klimaatverandering, verlies van leefgebied of verschillende ziekten.
Momenteel is er een afname van de bevolking en naar schatting zijn er in totaal 7.500 tot 15.000 volwassen individuen. Om deze reden heeft de IUCN de quokka ingedeeld in de categorie 'kwetsbaar'.
Ondanks al deze ongelukken is de quokka een dier met een eeuwige glimlach. Net zoals hij glimlachen geeft, ontvangt hij ze ook.
