Van de soorten tumoren die honden kunnen treffen, is de huid een van de meest voorkomende. Binnen de mogelijke neoplasmata die gewoonlijk voorkomen in de beschermende lagen van het lichaam, is mastocytose bij honden een van de meest voorkomende.
Vanwege zijn uiterlijk kan dit type tumor gemakkelijk worden verward met goedaardige vetmassa's, die ook veel voorkomen bij honden. Daarom is het van vitaal belang om een dierenarts elk knobbeltje in het lichaam van de hond te laten onderzoeken voor zijn overleving en welzijn.
Wat is mastocytose bij honden?
Mastocytose, mastocytoom of mestceltumor is een type huidtumor.Om preciezer te zijn, wordt het meestal gedefinieerd als een kwaadaardige neoplastische proliferatie van mestcellen. Het is een van de meest voorkomende huidkankers bij honden, aangezien het in feite tussen de 16% en 21% van de huidtumoren bij honden vertegenwoordigt, volgens gegevens van de Morris Animal Foundation.
Mastcellen zijn een soort witte bloedcellen die zich onder de huid bevinden, heel dicht bij de lymfevaten en bloedvaten. Deze maken deel uit van het immuunsysteem en vervullen in een normale fysiologische omgeving vele essentiële functies.
Hun prestaties in het lichaam zijn erg belangrijk bij allergieën, omdat ze verantwoordelijk zijn voor het vrijgeven van histamine, heparine en andere soorten enzymen die verband houden met allergische reacties en die zeer noodzakelijk zijn om infectieuze agentia en parasieten te bestrijden. Helaas kunnen deze cellen kwaadaardig worden door een reeks genetische mutaties.
Kenmerken van de ziekte
Mastocytose bij honden kan zich op een zeer variabele manier presenteren. Normaal gesproken doet het dit als geïsoleerde cutane of subcutane knobbeltjes waarvan het uiterlijk in het algemeen doet denken aan ophopingen van vet.
De uitstulping kan echter wel of niet alopecisch zijn, min of meer afgerond en soms ontsteking of jeuk eromheen vertonen. Het is belangrijk om het door een dierenarts te laten observeren en analyseren om precies te bepalen wat het is voordat je een bepaalde kant op gaat.
Naast het bovenstaande ontwikkelen deze massa's zich soms en worden uiteindelijk grotere zweren. Afhankelijk van de aangetaste hond kunnen deze laesies zich in korte tijd of langzaam ontwikkelen.
Symptomen van de ziekte
Naast de genoemde kenmerken zijn er nog andere tekenen die erop kunnen wijzen dat de hond een mestceltumor heeft. Sommige van die symptomen zijn de volgende:
- Door het vrijkomen van histamine uit mestcellen veroorzaakt de evolutie van deze tumor bij honden bepaalde ongemakken, vooral netelroos en jeuk.
- Kan braken veroorzaken.
- Gebrek aan eetlust kan optreden bij de hond.
- Wanneer de ernst toeneemt als gevolg van de uitzetting van tumorcellen, kunnen interne organen worden aangetast, wat anafylactische reacties en spijsverteringszweren kan veroorzaken.
Het is belangrijk om te voorkomen dat de hond de tumoren bijt, kwijlt of likt als ze binnen handbereik zijn. Hiervoor wordt het gebruik van de Elizabethaanse halsband het meest aanbevolen. Bovendien, als het bestaan van kanker nog niet met zekerheid bekend is, kan aandacht voor dit gedrag de voogd van de hond waarschuwen voor het probleem.
Meest getroffen rassen
Hoewel mastocytose bij honden bij elke hond van deze soort kan voorkomen, zijn er bepaalde rassen die er vatbaarder voor zijn. Het komt bijvoorbeeld vaak voor bij kortschedelige of platneus-exemplaren, zoals mopshonden, buldoggen en Boston-terriërs.
Dit type kankergezwel komt echter ook veel voor bij andere rassen, zoals de Shar-Pei, Labrador, Cocker Spaniel, Golden Retriever, Staffordshire Terrier, Basset Hound, Beagle, de Weimaraner of de schnauzer. Mestceltumoren vertegenwoordigen 25% van alle huidtumoren bij deze dieren.
Diagnose en behandeling van mastocytose bij honden
Als er een knobbel wordt gedetecteerd, voert de dierenarts een analyse uit na aspiratie met een fijne naald of een biopsie en observeert hij het verzamelde monster onder een microscoop. Naast de genoemde kunnen andere diagnostische tests worden uitgevoerd als de massa zich heeft verspreid. Dit zijn meestal volledige bloedtellingen, urineonderzoek en chemisch panel, echografie of röntgenfoto's.
Zodra mastocytose bij honden is bevestigd, wordt de meest aanbevolen behandeling voor het geval bepaald. Dit hangt af van de graad van de tumor, de moeilijkheid om deze te verwijderen of de verspreiding naar andere delen.Als de tumor bijvoorbeeld laaggradig is (hij vertoont geen neiging tot uitzaaiing), is het normaal om operatief in te grijpen om hem te verwijderen. Dit is denkbaar zolang er ruimte voor is.
Als de tumor meer ontwikkeld is, dat wil zeggen, hij is van hoge kwaliteit, kan hij zich gemakkelijk intern verspreiden. Dit betekent dat het meestal leidt tot uitzaaiingen en uiteindelijk andere organen aantast, zoals de milt, lymfeklieren of lever. Daarom zal het nodig zijn om door te gaan met andere soorten behandelingen.
De aanpak die wordt gebruikt voor de ernstigste tumoren is meestal lokale radiotherapie of chemotherapie. In het geval van radiotherapie kan dit ook worden aanbevolen wanneer volledige verwijdering van kankercellen na een operatie niet is gegarandeerd.
Chemotherapie tegen mastocytose bij honden
Helaas is kanker zo agressief dat, wanneer het hoogontwikkeld wordt ontdekt, het leven van de hond niet langer duurt dan een jaar. Toch bevelen professionals altijd chemotherapie aan als een optie wanneer herhaalde chirurgie niet mogelijk is of bestralingstherapie niet kan worden gegeven.
Net als bij mensen is chemotherapie een oncologische behandeling van chemische aard die tot doel heeft het kankerverwekkende proces te stoppen, aangezien het kwaadaardige cellen aanv alt die zich ongecontroleerd vermenigvuldigen. In tegenstelling tot ons kunnen symptomen zoals braken of haaruitval echter niet worden geëxtrapoleerd naar honden.
Desondanks kunnen in sommige gevallen bepaalde reacties bij het dier worden gegeven. Gebrek aan eetlust, misselijkheid, diarree of een verminderde afweer kunnen er enkele van zijn. In elk geval zijn deze bijwerkingen slechts in minder dan 5% van de gevallen ernstig of gevaarlijk, volgens statistieken van de Faculteit Diergeneeskunde van de Complutense Universiteit van Madrid.
Zoals aangegeven door de experts, worden chemotherapieprotocollen meestal uitgevoerd met een zeer goede tolerantie. Het is echter belangrijk om de bestaande toxiciteit onder controle te houden door middel van een volledig bloedbeeld en bloedbiochemie vóór elk van de sessies.
Prognose en herstel van een hond met mestceltumor
Behandeling met chemotherapie kan de kans vergroten dat de hond nog wat langer zal leven. Helaas is het een risicovolle aanpak wanneer het dier wat zwak is, aangezien niet alleen de kankercellen beschadigd zijn. Hierdoor kunnen vroege diagnose en behandeling de prognose verbeteren.
Het beste is altijd om de huid van de hond regelmatig te controleren. U kunt op het lichaam van uw huisdier letten tijdens poetssessies, baden of zelfs bij het aaien om eventuele afwijkingen tijdig op te sporen en naar de dierenarts te gaan.
