Dwerg- of dwergdieren zijn, zoals hun naam aangeeft, kleine dieren. Veel soorten nemen hun toevlucht tot een kleinere omvang als biologische strategie, terwijl andere kleine levende wezens het product zijn van menselijke genetische selectie, zoals het geval is bij bepaalde hondenrassen.
In de volgende regels onderzoeken we het fenomeen dwerggroei bij levende wezens en geven we je enkele voorbeelden van dieren die opvallen door hun kleine formaat, althans in vergelijking met andere leden van hun taxon. Mis het niet.
Waarom zijn er dwerg- of dwergdieren?
Insulaire dwerggroei is een evolutionair proces dat bij meerdere gelegenheden is aangetoond.Wanneer een regio wordt afgebakend door een fysieke barrière - water of een andere landvorm - en het beschikbare terrein wordt verkleind, hebben dieren de neiging om kleiner te worden, als reactie op de schaarste aan middelen en ruimte.
Bovendien wordt verkleining in sommige taxa verklaard door de regel van Bergmann. Volgens deze veronderstelling zijn dieren uit koudere klimaten meestal groter, omdat hun verhouding oppervlakte/volume (SA:V) lager is, waardoor ze meer warmte kunnen opslaan.
In kleine levende wezens is hun metabolisme meestal sneller en hun oppervlakte/volume groter, zodat ze overtollige warmte gemakkelijker kunnen afvoeren in warme klimaten. Volgens dit uitgangspunt duidt de nabijheid van de evenaar meestal op een kleinere maat van de soort, terwijl de poolzones grote maten aanmoedigen.
Naast al deze natuurlijke biologische mechanismen mogen we niet uit het oog verliezen dat dwerggroei in veel gevallen het product is van genetische selectie.Dit proces (dwerggroei) kan opzettelijk of onopzettelijk zijn, maar leidt meestal tot een reeks problemen bij de rassen en soorten waarin het wordt aangemoedigd.
5 voorbeelden van dwergdieren
Zodra we de basis van dwerggroei in het dierenrijk hebben gelegd, presenteren we u concrete voorbeelden van dit mechanisme. Sommige zijn het product van natuurlijke selectie, terwijl andere zijn ontstaan door selectief fokken door mensen.
1. Kameleons van het geslacht Brookesia
Kameleons van het geslacht Brookesia zijn endemisch op het eiland Madagaskar, dus ze zijn een perfect voorbeeld van eilanddwerggroei. Dit geslacht omvat de kleinste kameleons ter wereld, waaronder Brookesia micra, met een maximale grootte van 2,9 centimeter.
Dit taxon omvat 30 verschillende soorten, waarvan sommige 10 centimeter bereiken in hun volwassen stadium. In ieder geval zijn het zeer kleine dwergreptielen, over het algemeen bruin van kleur en met uitgesproken aardse gewoonten.
2. Burramids of dwergbuidelratten
Dwergbuidelratten zijn zoogdieren in de familie Burramidae, allemaal endemisch in Australië en Nieuw-Guinea. Dit taxon omvat 5 verschillende soorten, variërend van 5 tot 12 centimeter hoog en 10 tot 50 gram in gewicht. Het zijn nachtdieren en allesetende dieren, die opvallen door hun ongewone vermogen om oppervlakken te beklimmen met hun grijpstaarten.
3. Minivarken of minivarken
Het minivarken is een duidelijk voorbeeld van dwerggroei door kunstmatige selectie. Dit dier is een variant van het gedomesticeerde varken, dat op zijn beurt meestal wordt geclassificeerd als een ondersoort van het wilde zwijn (Sus scrofa). Om tot de miniatuurvariëteit te worden gerekend, moet een varken minimaal 32 kilogram en maximaal 68 kilogram wegen.
Er zijn veel rassen binnen deze zoogdiervariëteit, maar vrijwel allemaal lijden ze aan zeer ernstige inteeltproblemen.Vanwege de voortdurende kruising tussen familieleden, worden sommige exemplaren geboren met oogproblemen, onontwikkelde geslachtsklieren, misvormingen van het rectum en andere klinische gebeurtenissen.
4. Egyptische jerboa (Jaculus jaculus)
Deze soort is een duidelijk voorbeeld van het feit dat warme klimaten de verkleining van endotherme dieren stimuleren. De Egyptische gerbil is erg klein en meet als volwassene niet meer dan 12 centimeter zonder de staart mee te tellen. Deze neiging tot dwerggroei zou kunnen beantwoorden aan de behoefte om te overleven in ongunstige omgevingen.
Naast zijn kleine formaat heeft dit schattige knaagdier grote oren in vergelijking met de rest van zijn lichaam, waarvan de functie is om overtollige lichaamswarmte af te voeren. Bovendien is het een strikt nachtdier, omdat het de jacht tijdens de heetste uren van de dag niet zou overleven.
5. Afrikaanse dwerggeit
De dwerggeit is een nog duidelijker voorbeeld van genetische selectie, aangezien het een tamme geit (Capra aegagrus hircus) met achondroplasie is. Deze pathologie is een erfelijke genetische aandoening die het verschijnen van dwerggroei bij verschillende soorten levende wezens bevordert.
Zonder twijfel is dit het dier dat de meeste ethische dilemma's op de hele lijst oproept. Het uiterlijk is niet alleen te wijten aan de keuze van fysieke kenmerken, maar eerder aan een ziekte die vrijwillig is geselecteerd als voorkeurskenmerk. Het bestaan van deze runderen zet ons op zijn minst aan het denken.
Dwergdieren vandaag
Zoals je misschien hebt gezien, is dwerggroei een volledig geldige evolutionaire strategie in veel omgevingen. Sommige taxa verminderen van nature hun omvang gedurende hun geschiedenis, omdat de middelen schaars zijn of de temperatuur te hoog is om een hoge massa te vormen.
Aan de andere kant heeft selectie door mensen ook geleid tot veel dwergsoorten. Deze geven meestal veel meer medische problemen dan hun normale varianten, hoewel ze verschillende toepassingen hebben in de samenleving.