Het verschijnen van legendes over deze schildpadden is volkomen gerechtvaardigd, aangezien mensen exemplaren hebben waargenomen die generatie na generatie hebben overleefd. Om deze reden speelt onderzoek naar het gedrag van schildpadden in op de motivatie om deze wezens beter te leren kennen, een symbool van wijsheid en een lang leven.
Schildpadden kunnen worden gegroepeerd in 3 groepen op basis van hun leefgebied en levensstijl: zee, land en water. In dit artikel kun je meer te weten komen over de verschillen tussen hen en hoe ze zich gedragen.
Schildpadkenmerken
Schildpadden (Testudine-orde) onderscheiden zich voornamelijk van andere reptielen doordat ze een schild hebben, een schild dat de inwendige organen beschermt en aan de ruggengraat is gelast.In hun ventrale deel, hoewel zachter, hebben ze ook een beschermende structuur die een plastron wordt genoemd.
Zowel de schaal als het plastron zijn samengesteld uit een buitenste keratinelaag en een binnenste benige laag.
Momenteel worden 250 soorten schildpadden erkend, verdeeld over 2 suborders (Cryptodira en Pleurodira) en 15 families. Aangenomen wordt dat de eerste schildpadden tussen 220 en 210 miljoen jaar geleden, tijdens het Trias, zijn verschenen, waardoor ze de oudste nog bestaande reptielen zijn.
Het gedrag van schildpadden, evenals hun kenmerken en manier van leven, variëren enorm van de ene groep tot de andere. Later kun je ze in detail leren kennen, met al hun eigenaardigheden.
Gedrag van schildpadden
De meeste schildpadden behoren tot de familie Testudinidae, die 42 soorten omvat. Ze worden gekenmerkt door hun dikke en sterke ledematen, evenals hun bolvormige en verhoogde schaal.Deze cheloniërs brengen meer dan 50% van hun tijd door met rusten. De meesten van hen zijn herbivoren en voeren zaadverspreidingsfuncties uit in hun ecosystemen.
Onderdakgedrag
Om ervoor te zorgen dat hun rusttijd veilig is, zoeken schildpadden vaak afgelegen en verborgen plekjes tussen de vegetatie. Als ze een geschikte plek vinden, blijven ze stil en steken hun hoofd en ledematen in de schaal.
Het is niet gemakkelijk om ze eruit te krijgen: schildpadden hebben een enorme terugtrekkracht en een roofdier zou heel moeilijk een van hun ledematen kunnen grijpen.
Voortplanting en copulatie
Paringsrituelen kunnen per soort verschillen, maar meestal wordt waargenomen dat het mannetje het vrouwtje probeert te immobiliseren, haar eerst omsingelt en haar vervolgens vasthoudt om boven haar schild uit te stijgen. Als het vrouwtje niet van hem afstijgt, begint de paring.
Waarschuwingsgedrag
Wat over het algemeen wordt waargenomen wanneer een schildpad gealarmeerd is, is dat hij zijn nek strekt en zijn kop opheft. Zo kun je je omgeving beter zien en snel reageren op bedreigingen.
Agonistisch gedrag
Hoewel het atypisch is om dit gedrag te vinden in het gedrag van schildpadden, zijn vervolgingen en agressie gedocumenteerd, meestal met beten. Voordat ze een aanval beginnen, kunnen ze hun mond openen - als een geeuw - als een bedreiging.
Gedrag van zeeschildpadden
Behorend tot de superfamilie Chelonioidea, worden zeeschildpadden gekenmerkt door hun perfecte aanpassing aan het leven in de zee, aangezien ze alleen op het droge komen om hun eieren te leggen. Momenteel zijn er 7 soorten zeeschildpadden bekend, behorend tot de families Cheloniidae en Dermochelydae.
Vanwege zijn levensstijl is het moeilijk om de details van zijn gedrag vast te leggen. Ze staan erom bekend solitair te zijn, hoewel ze mogelijk een foerageerruimte delen met andere soortgenoten.
Verkering, voortplanting en paaien
Zeeschildpadden maken een reproductieve periode door voordat ze migreren en paaien. De mannetjes kunnen onderling vechten om een partner te vinden, aangezien het polygame soorten zijn, waarbij zowel het ene geslacht als het andere paren met verschillende exemplaren.
De meeste vrouwtjes migreren na deze periode, sommigen om te paaien op dezelfde stranden waar ze zijn geboren. Ze komen uit de zee om het nest te maken door in het zand te graven, een langzaam en duur proces voor hen. Ze doen het 's nachts, dan lopen ze minder gevaar.
Als het nest klaar is, leggen de schildpadden hun eieren. Afhankelijk van de soort kunnen ze 80 tot 160 eieren leggen. Als ze zich tijdens het proces bedreigd voelen, stoppen ze met afzetten en verlaten ze het nest. Als ze klaar zijn, bedekken ze de eieren met zand en gaan ze weg.
Tijdens het uitzetten scheiden ze de zouten die zich in het lichaam hebben opgehoopt af via klieren in hun ogen, waardoor de indruk wordt gewekt dat ze "huilen" .
Migratie van zeeschildpadden
Zeeschildpadden zijn de enige reptielen die trekgedrag over lange afstanden vertonen. Behalve om te paaien, kunnen ze deze routes ook gebruiken om nieuwe voedsel- en paringsplaatsen te zoeken.
Er wordt aangenomen dat het migratieproces van schildpadden kan worden geleid door biologische kompassen, zeestromingen, watertemperatuur en zelfs chemische concentraties in het water.
De langste gedocumenteerde migratie tot nu toe was die van twee lederschildpadden (Dermatochelys coriacea), die 12.000 kilometer aflegden op weg om te paaien. De onderzoekers rustten ze uit met gps-apparaten om hun hele reis te volgen.
Pupgedrag
Pas uitgekomen jongen door middel van een snavelachtige verlenging van het bovenste deel van hun mond. Soms duwen ze na een paar dagen het zand met hun vinnen weg en wachten ze tot de nacht tevoorschijn komt en rennen ze naar de zee.
Door de maan te gebruiken om zich te oriënteren, vertonen jongen een gedrag dat razernijzwemmen wordt genoemd, waarbij ze krachtig tegen de deining in zwemmen om de zee in te gaan. Dit is een aangeboren gedrag dat hen een bepaald voordeel geeft ten opzichte van roofdieren die hen aanvallen op weg naar het water.
Gedrag van zoetwaterschildpadden
Tot slot vertegenwoordigen zoetwaterschildpadden of waterschildpadden 60% van de soorten in hun volgorde. Ze hebben een brede verspreiding en grote ecologische diversiteit en bezetten rivieren, meren en lagunes.
In tegenstelling tot hun mariene verwanten, combineren hun ledematen zwemmen met beweging op het land.Ze leiden een amfibische levensstijl en brengen het grootste deel van hun tijd in het water door, maar gaan vaak aan land om te zonnebaden, te broeden of te eten.
Agressief gedrag
Agonistisch gedrag komt relatief vaker voor bij zoetwaterschildpadden. Normaal gesproken komen ze voor ter verdediging van een territorium, met bedreigingen zoals de eerder genoemde geeuw. Mannetjes openen hun mond en kunnen zelfs snuiven.
Vervolging en ontwijkingsgedrag zijn ook beschreven. In deze gevallen volgt het ene exemplaar het andere om het uit zijn gebied te verdrijven of om te concurreren om te paren, soms bijtend en duwend.
Territorialiteit van zoetwaterschildpadden
Hoewel sommige soorten in groepen leven, zoals de roodwangschildpad (Trachemys scripta), zijn ze over het algemeen solitair en foerageren ze alleen voor elkaar tijdens het broeden. Dat is de reden waarom het gebruikelijk is om territoriaal gedrag bij hen te vinden, waaronder agressiviteit tegen hun leeftijdsgenoten.
Reproductief gedrag
Het voortplantingsgedrag van moerasschildpadden omvat gedrag dat per soort verschilt. Enkele van de bekendste zijn het strelen van het gezicht van het vrouwtje met snelle kleine twitches van haar nagels, haar achtervolgen of haar kleine hapjes geven.
Veel soorten van deze chelonen vertonen ouderlijke zorg door het vrouwtje. Ze bewaken meestal hun nesten, verwijderen niet-levensvatbare eieren en bewaken de temperatuur van de eieren tijdens de incubatie. Vervolgens is te zien hoe de moeders de jongen beschermen tegen aanvallen van roofdieren.
Gedrag geassocieerd met thermoregulatie
Schildpadden vertonen, als ectotherme dieren, gedrag dat gericht is op het stabiel houden van hun lichaamstemperatuur. Net als landschildpadden beoefenen zoetwaterschildpadden atmosferisch zonnebaden, waarbij ze zichzelf blootstellen aan de zon, hetzij op het land of drijvend in het water.
Verdediging van zoetwaterschildpadden
Net als schildpadden kunnen ze zich in hun schild terugtrekken wanneer ze worden bedreigd. Op deze manier bieden ze enige weerstand tegen aanvallen en intimidatie door roofdieren.
Als het gaat om het gedrag van schildpadden, moet je de details van elke soort bestuderen, aangezien elk van hen zijn eigen bijzonderheden heeft. Dit, hoewel het meer vragen oproept dan antwoorden, laat alleen de deur open om de ongelooflijke wereld van deze dieren te blijven ontdekken.
