De sabeltandtijger is een majestueus dier. Met zijn spectaculaire slagtanden en jachtvaardigheden domineerde hij de ecosystemen waarin hij leefde. Dit roofdier, beschouwd als de grootste en machtigste kat in de geschiedenis, woonde tot ongeveer elfduizend jaar geleden op het Amerikaanse continent. Vervolgens leggen we de belangrijkste kenmerken van dit spectaculaire dier uit.
Het nauwkeurige wapen van een geduchte jager
De sabeltandtijger is niet één soort, maar drie, behorend tot het geslacht Smilodon. De mannetjes konden 300 kilogram wegen, de grootste katachtige die ooit heeft bestaan.Het belangrijkste kenmerk van dit dier waren zijn spectaculaire hoektanden. Deze structuur viel op door zijn grootte (tot 18 centimeter) en functie. Hier zijn enkele fascinerende feiten over deze jachtmachine:
- Dit paar wapens werd door tijgers gebruikt om op grote prooien te jagen, zoals mammoeten, waarin ze gespecialiseerd waren.
- Hun manier van jagen was heel anders dan die van de huidige katten, die hun prooi doden door langzaam te stikken. De Smilodon daarentegen gebruikte zijn tanden om de slagaders van de nek door te snijden en ze snel te doden. Deze tanden hadden echter een zwak punt en dat is dat ze gemakkelijk braken door hun lengte en vorm.
- Sabeltandtijgers konden hun mond openen om te bijten in een hoek van maximaal 120 graden. De huidige leeuw gaat bijvoorbeeld maar tot 65 graden.
- Andere aanpassingen die deze tijgers hadden, waren krachtige achterpoten, waarmee ze op zeer grote prooien jaagden, zoals mammoeten. Om dit te doen, gebruikten ze al hun spierkracht om op de prooi te springen en zijn nek aan te vallen.
Gedrag en Habitat
Er wordt aangenomen dat sabeltandtijgers in groepen hebben geleefd, hoewel dit onzeker is. Dit zou worden bewezen door sommige fossielen die wonden laten zien tijdens het genezingsproces, wat enige zorg suggereert van de kant van andere tijgers.
Deze sociale groepen zouden bestaan uit een of twee dominante mannetjes en meerdere vrouwtjes met hun jongen. Wat de pups betreft, wordt aangenomen dat ze pas sabeltanden ontwikkelden als ze een bepaalde leeftijd bereikten. Daarom zouden ze gedwongen worden om in de groep te blijven om door volwassenen te worden gevoed.
Mogelijke oorzaken van het uitsterven ervan
Klimaatverandering en het verdwijnen van zijn prooi
De sabeltandtijger leefde in het Pleistoceen, een tijd die kouder en droger was dan nu. In deze tijd bedekten gletsjers een groot deel van Eurazië en Noord-Amerika, tot aan de Grote Meren.Ten zuiden van deze plaatsen bestond het dominante ecosysteem uit graslanden bedekt met kleine struiken. Iconische dieren zoals de mammoet en andere grote zoogdieren waarop Smilodon jaagde, ontwikkelden zich in dit leefgebied.
Ongeveer 13.000 jaar geleden begon een spectaculaire temperatuurstijging die ecosystemen volledig veranderde, waarbij bomen werden begunstigd ten koste van graslanden. Dit veroorzaakte een massaal uitsterven van grote dieren, zoals mammoeten of reuzenherten, die beide ten prooi vielen aan de sabeltandtijger.
Sommige auteurs suggereren dat hun specialisatie in zulke grote prooien uiteindelijk de oorzaak was van hun verdwijning. Met zo'n robuust gestel was het moeilijk voor hen om zich aan te passen aan een wereld waar de prooi veel kleiner was. Uiteindelijk raakten ze beetje bij beetje zonder voedsel, waardoor ze uitstierven.
“Ze stierven juist uit omdat ze zo gespecialiseerd waren in het jagen op grote prooien. Het uitsterven van de megafauna was de reden voor het verdwijnen van de sabeltandtanden, evenals de reuzenberen.”
Paul Palmqvist, paleontoloog aan de universiteit van Malaga.
Jacht door mensen.
Veel andere paleontologen speculeren dat de uitbreiding van Homo sapiens de oorzaak was van het uitsterven van sabeltandtijgers. Volgens een studie stierf 80% van de grote zoogdieren van Noord-Amerika uit kort nadat de mens op het continent arriveerde. Daarom zouden sabeltandtijgers zijn bezweken aan een gebrek aan prooi, niet aan directe jacht door mensen.
Tot slot kunnen we de oorzaak van het uitsterven van dit majestueuze dier niet bepalen, maar we kunnen ons vergapen aan een van de grootste roofdieren aller tijden door reconstructies van zijn fossielenbestand.
