De term krill wordt gebruikt om ongeveer 86 soorten schaaldieren te beschrijven die in oceanische ecosystemen leven. Ze staan bekend als euphausiids en maken deel uit van het zoöplankton dat direct marien fytoplankton consumeert.
Onder hen zijn de meest bekende – omdat ze het voorwerp zijn van commerciële visserij – de Antarctische krill, de Pacifische krill en de noordelijke krill, die voornamelijk overeenkomen met respectievelijk de soorten Euphausia superba, Euphausia pacifica en Meganyctiphanes norvegica.
Euphasiden van krill zijn als volwassenen tussen de 5 en 12 centimeter lang. In het vroege stadium worden de larvale vormen van krill over het algemeen beschouwd als onderdeel van het mariene zoöplankton.
In eenheid ligt de kracht van krill in oceaanecosystemen
Een eigenschap van krill, misschien wel de belangrijkste in ecologische termen, is hun kuddegedrag. Naarmate deze schaaldieren hun volwassen vorm bereiken, beginnen ze zich te verzamelen in enorme scholen of zwermen.
De mate waarin deze concentraties reiken, kan sterk variëren. Er zijn zwermen geregistreerd met een oppervlakte van enkele vierkante meters tot 300 vierkante kilometer. Bacteriën niet meegerekend, vertegenwoordigen zwermen die zich kilometers ver in alle richtingen uitstrekken de grootste biomassa ter wereld.
Krillbiomassa in oceaanecosystemen, waarom maakt het uit?
Vergeet niet dat een voedselketen een lineair netwerk van schakels is dat begint met producerende of autotrofe organismen. Dat is het geval bij mariene fytoplanktonsoorten met chlorofyl, die de straling van de zon gebruiken om hun voedsel te produceren.
De keten vordert terwijl autotrofe organismen voedsel worden voor plantenetende organismen. Dit is het geval met het fytoplankton dat dient als voedsel voor krill. Deze nieuwe schakel ondersteunt op zijn beurt andere levende wezens, totdat hij roofzuchtige soorten bereikt, zoals een leeuw, een bruine beer of de mens.
Tenslotte culmineert de keten met de deelname van detritivore soorten die organisch afval afbreken. Sommige van deze soorten zijn regenwormen. Aan het einde van de keten bevinden zich ook ontbindende soorten – het microbioom – waaronder schimmels of bacteriën.
Voedselketens verbinden onontkoombaar alle levende organismen met elkaar via het voedsel dat we eten. Elk niveau van een voedselketen vertegenwoordigt een ander trofisch niveau.
Overvloed en verspreiding
Zoals hierboven opgemerkt, is de biomassa van krill misschien wel de grootste van alle meercellige diersoorten op aarde. Experts zijn dan ook van mening dat krill in oceanische ecosystemen de meest voorkomende en succesvolle dieren op aarde vertegenwoordigt.
Krill is uitsluitend marien en wordt verspreid over de oceanen van de wereld, gewoonlijk tot een diepte van 200 meter. De verdelingsgradiënt wordt vaak geassocieerd met de thermische eigenschappen van de waterkolommen.
Bovendien wordt hun aanwezigheid ook geassocieerd met andere specifieke kenmerken van het oceanische ecosysteem, zoals opwellende gebieden. Opwelling staat bekend als de opkomst van diepe watermassa's -rijk aan mineralen en voedingsstoffen- die vanuit de abyssale zone van de oceaan naar het zeeoppervlak komen.
Krill heeft de mogelijkheid om grote afstanden verticaal te verplaatsen. Meestal blijven zwermen krill overdag in het water ondergedompeld en komen ze pas 's nachts boven water.
Veel soorten voeren voornamelijk voor hun voedsel steile dagelijkse verticale migraties uit, vaak meer dan 200 meter 's nachts. Het is niet bekend waarom er af en toe bij daglicht zwermen aan de oppervlakte te zien zijn.
Experts hopen dat gedetailleerde informatie over hun dagelijkse verticale verplaatsingen gegevens kan opleveren om hun rol in de levenscycli van het oceanische ecosysteem beter te begrijpen.
Economisch belang van krill in oceaanecosystemen
Krill is een reservoir van grote hoeveelheden sporenelementen, vitamine A, verschillende B-vitamines en essentiële vetzuren. Krillpasta, of van krill afgeleide componenten, kunnen worden gebruikt als diervoeder en in therapeutische diëten voor mensen.
Het grootste belang ervan is ecologisch, aangezien krill een belangrijk onderdeel vormt van het dieet van veel dieren. En het is het voedsel van walvissen, zeehonden, talloze soorten vissen, vogels en, in mindere mate, de mens.
Elke factor die een afname van de krillpopulatie in oceaanecosystemen veroorzaakt, kan dus verstrekkende gevolgen hebben voor het oceaanecosysteem.De achteruitgang van het aantal fytoplanktonsoorten dat door krill wordt geconsumeerd, kan bijvoorbeeld leiden tot een achteruitgang van de populatie van andere mariene soorten die zich voeden met krill of indirect met andere soorten in dezelfde voedselketen.
