De mierenleeuw is een van de meest merkwaardige insecten die er bestaat. Hij v alt op omdat hij een efficiënte en ongelooflijke jager is, zozeer zelfs dat hij maar op één plek hoeft te wachten om zijn eten voor die dag te halen. Bovendien heeft het een misleidende naam, aangezien het niet tot de mierendodende middelen of de mierengroep behoort.
De naam "mierenleeuw" beschrijft verschillende soorten binnen de Myrmeleontidae-familie. Hun naaste verwanten zijn slangenvliegen en grootoogtonijn. Blijf deze ruimte lezen en leer meer over deze merkwaardige groep insecten.
Waar leven deze insecten?
Het klinkt misschien raar voor je, maar mierenleeuwen zijn bijna overal ter wereld te vinden.Natuurlijk blijven de meesten van hen meestal verborgen in de grond, ondergedompeld in water of onder de gevallen bladeren van de bossen. Om deze reden is het niet zo gebruikelijk om de larvale fase te zien. Bovendien lijken de volwassenen erg op andere insecten en is het normaal om ze met elkaar te verwarren.
Groepskenmerken
Deze insecten worden als holometabolisch beschouwd, wat betekent dat ze 4 verschillende levensfasen doorlopen: ei, larve, pop en volwassen dier. Zijn lichaam is verdeeld in drie verschillende delen, de kop, de borstkas en de buik. Ze hebben 3 paar poten en in hun laatste levensfase vertonen ze een gevleugelde morfologie vergelijkbaar met libellen.
De larvale vorm is degene die gedurende een groot deel van zijn bestaan overheerst en is het best bekend om zijn roofzuchtige activiteit. Het heeft een grote ovale buik en langwerpige kaken met stekels die worden gebruikt om zijn prooi te vangen. Ze hebben de gewoonte om tunnels te graven om zich te verstoppen en ook om te jagen.Wanneer ze de juiste maat hebben bereikt, beginnen ze hun pop te bouwen waarmee metamorfose plaatsvindt.
Volwassenen zien er anders uit dan hun larvenstadium, omdat ze langwerpig zijn, net als libellen. Ze tonen prachtige transparante vleugels die een groot aantal "aders" hebben. Ondanks dat hij een eigenaardig uiterlijk heeft, leeft de volwassene slechts tussen de 25 en 45 dagen. Daarom zal hij alle resterende tijd gebruiken om een partner te vinden, te paren en nakomelingen achter te laten.
Ze gebruiken de trillingen van de grond om te communiceren
Zowel larven als volwassen dieren hebben een groot vermogen om trillingen te detecteren. Ze hebben fijne "haartjes" langs hun lichaam die dienen als receptoren voor bewegingen. Dit geeft hen een concurrentievoordeel wanneer ze ondergedompeld zijn in het substraat, aangezien ze hun concurrenten zo waarnemen.
Dankzij trillingen kunnen ze de grootte van hun prooi detecteren.Volgens een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Animal Cognition selecteren ze ze hiermee om middelen te besparen en voornamelijk grote geleedpotigen te vangen. Op deze manier passen ze hun roofstrategie aan om efficiënter te zijn en te overleven.
Waarom worden ze mierenleeuw genoemd?
Antlions behoren niet tot de taxonomische groep mieren, dus ze kunnen niet als "echte mieren" worden beschouwd. De kaken van de larve hebben echter bepaalde overeenkomsten met deze groep, afgezien van het feit dat dit de enige structuren zijn die worden waargenomen tijdens het besluipen van zijn prooi. Om deze reden worden ze "mieren" genoemd, hoewel de rest van hun morfologie compleet anders is.
De mierenleeuw bouwt vallen
Een bijzonder kenmerk van deze groep is dat een groot deel van de soorten waaruit het bestaat vallen bouwt om op te jagen. Deze bestaan uit het graven van kleine gaatjes in zandige substraten en daar middenin verstoppen.Dankzij deze techniek hoeven ze alleen maar te wachten tot een onwetende geleedpotige v alt om hem in hun kaken te vangen.
De vallen hebben een gemiddelde diepte van 5 centimeter en een diameter van 7,5 centimeter. Elke constructie ziet eruit als een soort trechter in het zand, waardoor de uiteinden erg glad zijn. Dit maakt het gemakkelijker om prooien te vangen en de larve hoeft alleen maar in het midden begraven te blijven om zich te voeden.
Antlions injecteren enzymen en gif.webpstoffen in hun prooi op het moment dat ze hem vangen, waardoor hij verlamd raakt zodat hij als voedsel kan worden verwerkt. Bovendien lossen diezelfde stoffen alle inhoud van hun slachtoffers op en slurpen het vervolgens op als een smoothie.
De jacht gaat niet altijd goed
Hoewel mierenleeuwen uitstekende en efficiënte jagers zijn, werkt hun strategie niet altijd goed.Een voorbeeld hiervan is wanneer ze worden geparasiteerd door wespen van de Chalcidoidea-familie, die de larve ertoe aanzet om uit zijn val te komen om eieren in zijn lichaam te injecteren. Zo wordt het kleine exemplaar een broedmachine en het toekomstige voedsel voor de jonge wespen.
Antlions zijn een enorme en diverse groep met eigenaardige kenmerken. Ondanks dat het insecten zijn die tussen de 2 en 15 centimeter lang zijn, vertonen ze indrukwekkend gedrag dat hen helpt om te gaan met hun omgeving.
