Ze zeggen dat honden de aura van mensen kunnen zien en dat hun gevoelens superieur zijn aan die van elk ander dier. Maar is het waar of niet dat honden een ziel hebben? In dit artikel proberen we die vraag te beantwoorden.
Dogs Have Souls: The Religious View
Tot enkele jaren geleden waren de Kerk en een groot deel van de parochianen van mening dat dieren – in het algemeen – geen ziel hadden. Twee van de laatste drie pausen – Johannes Paulus II en Frans I – veranderden die perceptie echter en bevestigden dat ze, omdat ze levende wezens zijn, een 'gereserveerde plaats in de hemel' hebben.
Veel priesters en pastoors moedigen christenen aan om samen met hun huisdieren de mis bij te wonen, en niet noodzakelijkerwijs omdat honden steeds meer als gezinsleden worden beschouwd. Het is dat van de geestelijkheid wordt bevestigd dat gezelschapsdieren een ziel hebben, net als mensen.
De katholieke kerk heeft erkend dat deze wezens hulp bieden aan eenzame, depressieve of zieke mensen en daarom verdienen ze de hemel. Natuurlijk denkt niet iedereen zo als je wordt gevraagd: hebben honden een ziel?
Wie de eerste 'kick' gaf was Johannes Paulus II toen hij bevestigde dat "dieren een vitale adem bezitten die door God is ontvangen" in een duidelijke toespeling op de ziel. Na zijn woorden barstte het debat tussen theologen, religieuzen, milieuactivisten en atheïsten al snel los.
Tegen die tijd – begin jaren 90 – had de controverse een deel van de media overgenomen, met koppen als "De paus opent de hemel voor dieren" of "Beesten hebben ook zielen zoals mensen" .
Karol Wojtila, beter bekend als Johannes Paulus II, gaf later aan dat zijn uitspraken gebaseerd waren op de heilige geschriften, waarin wordt herinnerd dat de mens solidair moet zijn met alle levende wezens, zonder onderscheid tussen mensen en dieren.
Met het verstrijken van de maanden maakte het nieuws geen deel meer uit van de agenda en die controversiële verklaring 'sliep' bijna twee decennia lang. De kwestie herleefde echter toen paus Franciscus zei dat "het leven na de dood niet alleen een geschenk is voor gelovigen, maar ook voor dieren."
De positie van de Opperste Paus – die zijn naam ontleent aan Sint Franciscus van Assisi, patroonheilige van dieren en natuur – was heel duidelijk toen hij aangaf dat “de hemel openstaat voor alle schepselen. Daar zullen ze de liefde en vreugde van God ontvangen, zonder grenzen.”
Het is vermeldenswaard dat de vorige paus, Benedictus XVI, hoewel hij een kattenliefhebber was, zei dat dieren alleen 'beperkt' waren tot het leven op het land.
Afgezien van de katholieke religie is het interessant om te weten wat ze in andere geloofsovertuigingen zeggen: het boeddhisme stelt bijvoorbeeld dat iedereen die zich verkeerd gedraagt, in zijn volgende leven zal reïncarneren als een dier.
De islam roept op tot genade voor alle levende wezens, terwijl het judaïsme oproept tot medelevende behandeling van dieren. Niemand beantwoordt echter de vraag of honden echt een ziel hebben.
Oude kennis: filosofen
Ver van de huidige religies en debatten over de hemel, spraken verschillende filosofen in de oudheid over de vraag of dieren al dan niet een ziel hebben. De beroemde Aristoteles dacht bijvoorbeeld dat beesten (dieren) een essentie bezaten waardoor ze konden voelen en bewegen, aangezien dit in elk levend wezen woonde en de oorsprong van het leven was.
Ook Anaxagoras zag geen tastbaar verschil tussen de zielen van mensen en die van dieren. Dit komt omdat ze allebei afkomstig waren van de "ziel van de wereld" (hoogste intelligentie), die de oorsprong was van het hele universum. Ondanks het feit dat deze wezens werden geleid door hun wilde instincten, werd de oorspronkelijke essentie (ziel) gelijkelijk onthuld in alle levende wezens die bestonden.
Natuurlijk waren er in deze tijden ook tegenstanders van deze gedachte. Een van hen was Descartes, die geloofde dat dieren "geautomatiseerde machines" waren die konden bewegen, maar geen "intelligentie" hadden. Daarom was het voor hen onmogelijk om een ziel te hebben, althans in de ogen van deze filosoof.
Honden hebben een ziel: theologische positie
Om deze verklaring verder te analyseren, moeten we rekening houden met het gedrag van dat levende wezen, dat wil zeggen ons huisdier. Zoals al meerdere keren is gezegd, kunnen honden geen onderscheid maken tussen goed en kwaad.
Het is waar dat ze spijt lijken te hebben als ze kattenkwaad uithalen (vooral als ze worden gestraft), maar op het moment dat ze dat deden, hadden ze geen specifieke morele waardering. Ze gedroegen zich zo omdat instinct, ervaring of gewoonte hen leidde, niet redeneren en veel minder de ziel.
Aan de andere kant is het goed om de woorden van eigenaren van gezelschapsdieren te horen, die zeggen dat dieren een ziel hebben die lijkt op die van een kind. Dit komt door zijn vriendelijkheid, zijn vindingrijkheid en zijn onvoorwaardelijke toewijding.
Dus als honden een ziel hebben, gaan ze dan naar de hemel als ze sterven? Een kinderfilm zei ja en dat troost ons als we onze beste vriend zijn kwijtgeraakt.
