Een dakloze lacht naar zijn hond als hij ziet dat ze allebei zijn opgevangen in een asiel. Hoewel die uitdrukking voor velen onbelangrijk lijkt, was het voor dit paar beste vrienden een gebaar van ongelooflijke voldoening.
Mis dit verhaal niet, want het zal je op een ongelooflijke manier ontroeren! Je zult er zeker ook om glimlachen.
Don José, een man die van zijn hond houdt
De ster in dit verhaal is Don José, een oude man die op straat leeft en dol is op zijn hond. Toegewijd aan het verzamelen van recyclebaar materiaal in de straten van Ciudad del Este, Paraguay, dwaalde deze man overal rond en had niet altijd een fatsoenlijke plek om te rusten met zijn hond.
Bij verschillende gelegenheden hadden de maatschappelijk werkers van een opvangcentrum in de stad Don José voorgesteld om naar dit opvangcentrum te gaan. Hij weigerde echter altijd, hij dacht dat ze zijn hond daar niet zouden ontvangen. Hij was niet bereid om te rusten in een comfortabele en warme ruimte zonder zijn partner.
Net als deze man verdienen andere daklozen in Latijns-Amerikaanse landen en de wereld de kost door materialen zoals plastic, glas en karton mee te nemen om ze te verkopen en wat geld te verdienen. Dit inkomen is echter niet genoeg, ze zijn meestal genoeg om niets anders te overleven. Daarom had hij de steun nodig die ze hem boden.
De man achter de foto van de dakloze die naar zijn hond lacht
Op een mooie dag aanvaardde Don José de hulp aangeboden door de vrijwilligers van het asiel omdat ze hem verzekerden dat hij een bed voor zichzelf mocht hebben en een ruimte voor zijn hond. Zo brachten ze een comfortabele nacht door, zoals ze in lange tijd niet hadden genoten.
Samen rustten ze op een matras met donzige hoezen waar ze tegen elkaar aankropen. “Die hond praat niet, maar hij is heel intelligent. Geen moment laat hij het baasje in de steek, noch laat de man de pup in de steek, ze zijn erg aardig. Don José is verliefd op de hond, de medewerkers kleden de harige aan en toen ik ze naar bed zag gaan, nam ik een foto van ze naast elkaar”, zegt Sonia Barrios, directeur Sociale Ontwikkeling van het asiel .
De foto waar Sonia het over heeft, gaat de wereld rond en maakt harten blij. Die glimlach roept medeplichtigheid, vriendschap, loyaliteit en ware liefde op. Na een ongelooflijke nacht te hebben doorgebracht, stonden Don José en zijn hondje vroeg op en gingen helemaal uitgerust aan het werk.
Daar vertelden ze hem dat ze zo lang konden blijven als ze wilden, maar hij zei dat werk een deel van zijn leven was. Het was ook een manier om plezier te hebben met zijn trouwe viervoeter.
Ben je ooit ergens geweest waar ze je vertelden dat ze je huisdier niet accepteerden? Zou je daar kunnen vertrekken als ze weigerden?