Baardagamen zijn nieuwsgierige, middelgrote hagedissen die populair zijn geworden als huisdier. Deze worden gekenmerkt door hun volgzame temperament en opvallende uiterlijk. In gevangenschap heeft hij echter speciale zorg nodig om gezond te blijven.
De term baardagaam wordt gebruikt om te verwijzen naar verschillende organismen van het geslacht pogona. Desondanks is de meest voorkomende soort in gevangenschap Pogona vitticeps, dus de volgende aanbevelingen zijn er meer op gericht. Blijf deze ruimte lezen en ontdek alles over de verzorging van de baardagaam.
Kenmerken van de baardagaam
Baardagamen variëren in grootte van 50 tot 60 centimeter lang, met een gemiddeld gewicht van bijna een pond. Zijn lichaam is langwerpig van vorm en zijn kop eindigt in de vorm van een pijl. Bovendien heeft het een reeks schubben over zijn hele huid die eruit zien als harde stekels.
Deze reptielen ontlenen hun naam aan de stekelige plooi onder hun nek, die met het blote oog op een baard lijkt. In feite gebruiken ze deze overtollige huid om deze met lucht op te blazen en proberen zo hun concurrenten of hun roofdieren te intimideren. Tijdens het paarseizoen wordt dit gebied zwart en dient het om vrouwtjes aan te trekken.
habitat in gevangenschap
De baardagaam komt oorspronkelijk uit het zuidwesten van Australië, met name uit de woestijngebieden die het verst verwijderd zijn van de bevolking, ook wel outback genoemd. Om deze reden houden ze van zanderige omgevingen met hoge temperaturen, hoewel ze ook schuilplaatsen nodig hebben waar ze indien nodig kunnen afkoelen.
Het is belangrijk om te onthouden dat reptielen hun temperatuur extern regelen, dus hebben ze warmte van de zon of een gloeilamp nodig om te overleven. Ook zal je huid het altijd waarderen om wat vocht in de lucht te houden. Dit is essentieel voor ruiprocessen en helpt hun lichaam koel te houden.
Het is ook essentieel dat de baardagaam een omgeving heeft met een groot aantal schuilplaatsen, stenen, grotten en takken. Zijn leefgebied moet goed geschikt zijn om zich op zijn gemak te voelen en te kunnen schuilen. Ondanks zijn angstaanjagende uiterlijk kan hij bang zijn en je huis moet zo zijn ingericht dat hij zich veilig voelt.
Het terrarium voorbereiden
Het terrarium voor reptielen bestaat meestal uit een glazen bak. In het geval van de baardagaam is een leefgebied van minimaal 80 centimeter lang en 50 breed nodig. Een aquarium van 200 liter of meer kan perfect voor ze zijn, zorg er alleen voor dat het langer is dan breed en dat het door de hoogte niet gemakkelijk kan ontsnappen.
Het leefgebied moet een bed van substraat hebben, zoals grof zand of papiersnippers. Er zijn ook enkele speciale tapijten voor reptielen, die een goede startoptie kunnen zijn. Baardagamen houden er echter van om te graven en het is beter om hiervoor een geschikte achtergrond te kiezen. Vermijd ten koste van alles het gebruik van kattenbakvulling, aarde, zaagsel en houtkrullen.
Habitatkenmerken
Het hele leefgebied moet worden verlicht met speciale schijnwerpers voor reptielen. Deze zullen u voorzien van UV-stralen en warmte waardoor u goed kunt verteren. Daarnaast moet de habitat in twee delen worden verdeeld, een die goed verlicht blijft met temperaturen van 28 graden Celsius en de andere die donkerder is met temperaturen van 24 graden Celsius.
Lichtcycli moeten die van de natuur simuleren, met minimaal 12 uur verlichting en 12 uur duisternis. Het is natuurlijk normaal dat de temperatuur da alt bij afwezigheid van licht, wat geen probleem is zolang het niet onder de 10 graden Celsius komt.Ook heeft het leefgebied tussen de 20 en 40% luchtvochtigheid nodig.
Zoals je kunt zien, is het noodzakelijk om een thermometer en een hygrometer te hebben om de temperatuur en vochtigheid in de habitat te meten. Het is mogelijk om het hele proces te automatiseren met bepaalde accessoires, maar dit zal afhangen van de investering die de tutor wil doen.
Eten
De zorg bij het voeren van de baardagaam is eenvoudig, aangezien zijn dieet in gevangenschap is gebaseerd op 80% levend voedsel zoals insecten en 20% groene groenten. Enkele voorbeelden van de soorten voedsel die u kunnen worden aangeboden zijn:
- Insecten: zoals krekels, sprinkhanen, kakkerlakken, waswormen en tenebrios. Er zijn calciumsupplementen in poedervorm die moeten worden gestrooid om de voedingskwaliteit van het voedsel te verbeteren. Onthoud ook dat de grootte van het insect in verhouding moet staan tot die van het exemplaar, anders kan het darmimpact veroorzaken.
- Groenten: zoals groene bladeren (van fruit of groenten), paardenbloem, wortel, spinazie, alfalfa, selderij, snijbiet of peterselie. Je kunt ze ook fruit aanbieden zoals meloen, appel, banaan of druif. Vergeet niet dat het heel goed moet worden gehakt om problemen voor het reptiel te voorkomen.
Water is geen essentieel onderdeel voor de verzorging van de baardagaam, omdat het wordt gehydrateerd door middel van zijn voedsel. Er moet hem echter een bakje worden aangeboden, zodat hij zich indien nodig kan opfrissen. In feite helpt deze container ook om de luchtvochtigheid in de omgeving te behouden.
Afspelen
Baardagamen bereiken hun geslachtsrijpheid tussen de 8 en 18 maanden, hoewel het voor de voortplanting wenselijk is dat ze minstens 18 maanden oud zijn.In gevangenschap kan paring het hele jaar door plaatsvinden. Het wordt echter meestal niet aanbevolen om dit proces uit te voeren, omdat het veel stress veroorzaakt bij het vrouwtje.
Beide exemplaren moeten apart gekweekt worden en worden alleen bij elkaar gehouden tijdens de kweek. Uiteindelijk legt het vrouwtje ongeveer 20 eieren, die in maximaal 75 dagen uitkomen. Tijdens het leggen moet grote zorg worden besteed aan de vochtigheid van de habitat. Dit komt omdat in een droge omgeving de kans groter is dat er problemen zijn bij de bevalling (dystocie).
Het is belangrijk op te merken dat sommige vrouwtjes eieren leggen zelfs zonder contact te hebben met een mannetje, dus ze moeten constant in de gaten worden gehouden. Als er een conflict, tekenen van ziekte of twijfels zijn in de verzorging van de baardagaam, ga dan onmiddellijk naar een gespecialiseerde dierenarts in reptielen.
