We hebben het idee zo geromantiseerd dat wanneer we een puppy adopteren, deze ons leven gelukkig zal maken en we vergeten dat zij degenen zijn die ons het meest nodig hebben. Dit is wat er gebeurde met Sadie, een hond die, in haar gretigheid om een thuis te vinden, meerdere keren gekwetst en afgewezen werd.
Ze was amper een puppy toen ze in 2014 aankwam bij de Harris County Animal Shelter in Texas. Sadie vond, samen met al haar kleine broertjes en zusjes, snel een thuis en het personeel van de opvang nam afscheid van haar en wenste haar nou ja, een leven vol liefde met zijn nieuwe gezin.
Wat niemand zich had kunnen voorstellen, is dat na 3 jaar dezelfde familie zou terugkeren om haar aan haar lot over te laten. Omdat ze beweerden dat ze haar niet langer wilden, gaven ze er de voorkeur aan haar achter te laten op een plek waar euthanasie was toegestaan. Ashley Robert, een vrijwilligster in het asiel waar Sadie arriveerde toen ze nog maar een paar weken oud was, was getuige van het moment dat de familie haar opgaf en was geschokt toen ze de verandering bij de hond zag.
“Sadie zat helemaal in een balletje. Ik dacht dat het een zwerfhond was en ze vonden hem, en daarom was ik zo bang. Ze leek niet eens echt op haar gemak bij de mensen met wie ze was,' zei Roberts.
Niemand had gedacht dat de hond er al 3 jaar geleden was. Toen ze haar foto in haar register ontdekte, was iedereen echt ontroerd omdat Sadie nu erg bang en achterdochtig was. “Het was een enorm verschil tussen haar zelfverzekerde puppyfoto en de teef die we voor ons zagen. Ik was bijna aan het huilen. Ik was al aan het huilen."
Na een week leek Sadie een nieuwe kans te hebben. Het asiel nam het op zich om een gezin te vinden dat voldeed aan de vereisten voor haar adoptie en ze ging weer op pad in de hoop eindelijk een plek te vinden waar ze geliefd en verzorgd zou worden. Maar dat was niet wat er gebeurde.
Haar nieuwe familie zei dat ze thuis steeds ongelukken kreeg en dat ze haar liever terugbrachten. "Wat we denken dat er echt gebeurde, was dat ze zo nerveus was, het was als nerveus urineren, "zei Roberts. Sadie was dus opnieuw neerslachtig vanwege het gebrek aan toewijding van haar verzorgers die de verantwoordelijkheid van het verzorgen van een nieuw huisdier niet aankonden.
Het was op dat moment dat een vrijwilliger via Facebook geïnteresseerd raakte in Sadie's geval en het personeel van het asiel besloot haar te trainen zodat de hond niet opnieuw teleurgesteld zou worden. Alles leek voorspoedig te gaan, totdat ze tijdens een bezoek van haar zus besloten hun huisdieren te verenigen om elkaar te leren kennen en Sadie vreselijk gekwetst raakte.
Opnieuw keerde de hond terug naar het asiel, maar nu met verwondingen aan haar nek. Om hun hele odyssee te beëindigen, plaatste het asiel Sadie tijdelijk in opvang bij een ervaren vrijwilliger van Down South Rescue.
“Sadie is bij een ervaren pleeggezin en werkt met haar samen. Ze is nog steeds erg bang en vertrouwt mensen niet. Ze is echter erg gehecht geraakt aan haar adoptiemoeder. Je hebt tijd nodig om mentaal en fysiek te genezen. En we zullen erg kieskeurig zijn over wie we toestaan haar te adopteren”, zegt Sharon Fanning, directeur van Down South Rescue.
Op dit moment kan Sadie pas geadopteerd worden als ze alle ervaringen die ze heeft gehad achter zich heeft gelaten. Op die manier kan ze het vertrouwen in mensen herwinnen en zal ze niet zo bang zijn als ze definitief in huis wordt genomen.
We moeten niet vergeten dat wanneer we een huisdier adopteren, we ons verplichten om ermee te werken, het liefde te geven en het indien nodig op te voeden om zich aan te passen aan zijn nieuwe omgeving. We kunnen niet van haar verwachten dat ze zich gedraagt zoals we verwachten, want voor haar zal alles totaal onbekend zijn.
Het komt vaak voor dat we te maken krijgen met kattenkwaad, geblaf of zelfs dat hij zijn behoefte doet op plaatsen waar we dat niet willen. Maar dat is geen reden om haar te dumpen en haar aan haar lot over te laten.
