Manatees zijn in het water levende zoogdieren met een geweldige leefomgeving op de planeet en veel geschiedenis. Deze bedreigde reuzen zijn vredig en groot en zijn een symbool geworden van aanpassing aan warm water.
Deze grote zeezoogdieren zijn over het algemeen grijs van kleur en hun lichaam loopt taps toe naar een plat oppervlak, ze hebben een lepelvormige staart en twee armen die flippers worden genoemd. Zijn gezicht heeft rimpels en ook snorharen op zijn snuit.
Curiositeiten van deze zoogdieren
Deze waterreuzen, ook wel zeekoeien genoemd, hebben veel aspecten die het tot spectaculaire dieren maken. In de volgende regels kun je 7 curiositeiten over zeekoeien leren.
1. Eet veel groenten
Het heeft de bijnaam "zeekoe" verdiend, het eet tot 10% van zijn lichaamsgewicht per dag.
Zijn dieet is volledig gebaseerd op groenten zoals algen en zeegras. Aangezien een lamantijn tussen de 300 en 500 kg kan wegen, moet hij grote hoeveelheden groenten eten.
Eet tot 50 kg per dag en besteedt hierdoor een groot deel van de uren aan het kauwproces. Om deze reden heeft het de bijnaam "zeekoe" verdiend, aangezien het 10% van zijn lichaamsgewicht opneemt.
De Antilliaanse lamantijn eet meestal vis die hij in netten vindt, dus helemaal vegetarisch is hij niet. Als uniek fysiek kenmerk hebben ze een gespleten bovenlip en kunnen beide zijden onafhankelijk van elkaar bewegen.
2. Ze bewonen zoet- en zoutwaterecosystemen
Het geslacht lamantijnen bestaat uit vier soorten:
- Caraïben of Florida
- Afrikaans
- Amazone (bewoont het hele Amazonebekken, van Peru tot Venezuela)
- Dwerglamantijn (de opname van dit exemplaar in de lamantijnfamilie wordt nog besproken)
Al deze soorten komen voor in zowel zoet als zout water. Om dit te doen, ontwikkelden ze een regulatiesysteem in hun nieren waarmee ze, als ze in zee zijn, het zoutgeh alte in hun lichaam kunnen beheersen. Maar ze keren altijd terug naar plaatsen met vers water om te hydrateren.
Ze verlaten het water nooit, zelfs niet om te bevallen, dus ze leven volledig in het water en houden niet van zeehonden en walrussen.
3. Het is het nationale symbool van de mariene fauna van een land
In 2014 verklaarde het Costa Ricaanse congres de lamantijn tot symbool van de mariene fauna van het land, om initiatieven voor het behoud ervan te stimuleren.
Het zeekoereservaat in Costa Rica bevindt zich in Tortuguero National Park. Omdat de lamantijn een grote verscheidenheid aan fauna heeft, is hij van vitaal belang voor het behoud van het evenwicht in zijn ecosysteem.
4. Het zijn verre neven van de olifant
Vanwege de gevonden overeenkomsten tussen beide soorten, suggereren studies dat zeekoeien en olifanten afstammen van hetzelfde dier.
50 miljoen jaar geleden (begin Eoceen) werden lamantijnen de tak die in het water bleef en olifanten de tak die op het land uitkwam. Als een huidige overeenkomst kunnen we commentaar geven op de draagtijd, zeer vergelijkbaar in tijd bij beide soorten.
5. Net als olifanten vervangen zeekoeien hun tanden
Manatees zullen constant hun tanden verliezen als olifanten.
Wanneer de voortanden van deze dieren uitvallen, worden ze vervangen door achterste tanden. En er zal zich een nieuwe rij tanden vormen die wachten om de huidige te vervangen. Zijn hele leven dus.
Net als haaien vervangen ze alleen tanden die verloren zijn gegaan door slijtage. Zeekoeien wisselen constant van tanden, net als olifanten, omdat hun tanden veranderen zonder ze te hoeven breken.
6. Eerst werd gedacht dat het zwaarlijvige zeemeerminnen waren
Vanwege de vermoeidheid van zeereizen ten tijde van de ontdekking van Amerika, beweerden veel zeevaarders (waaronder Christoffel Columbus zelf) zeemeerminnen te hebben gezien. Dezelfde die verschrikkelijk waren, volgens sommige reisdagboeken. Terwijl ze lamantijnen zagen. Om deze reden is een andere term waarmee ze worden genoemd "sirenios" , van het Griekse "zeemeermin" .
7. Het heeft maar één roofdier: de mens
Manatees hebben eeuwenlang op zeekoeien gejaagd om te profiteren van hun vlees en vet. Behalve de mens heeft de lamantijn geen ander roofdier dat zich ermee voedt.Op dit moment, en omdat bepaalde soorten al met uitsterven worden bedreigd, worden ze beschermd. Bescherming omvat het vermijden van giftig afval in voergebieden.
Met een natuurlijke habitat die zich terugtrekt als gevolg van menselijke vooruitgang, wordt het voortbestaan van de soort beperkt tot het behoud van natuurlijke reserves waar de kolonies in alle veiligheid kunnen leven. Deze groeien langzaam, aangezien ze zich om de 3 jaar voortplanten en de draagtijd een heel jaar duurt. Daarom zijn er weinig geboorten en is het moeilijk om de bevolking te stabiliseren als een stroper slachtoffers maakt.