Je hebt vast wel eens gehoord dat krokodillen stenen eten. Het is mogelijk dat u het gelooft of niet, aangezien het moeilijk is om het a priori te begrijpen. Wat kan een steen bijdragen aan het dieet? Is er een dier dat ze kan verteren? Als gevolg van deze twijfels is de speculatie bij het grote publiek hoog. Sommige mensen zeggen dat het waar is, anderen zeggen dat het een stadslegende is.
Daarom gaan we in deze ruimte je twijfels ophelderen met een solide basis en gebaseerd op de studies van degenen die zichzelf lanceerden om antwoorden te krijgen. Mis niets, want het eten van stenen was nog nooit zo interessant totdat het zicht op deze reptielen werd gericht.
Wat eten krokodillen?
Krokodillen behoren tot de orde Crocodylia, bestaande uit 3 families: alligators en alligators (Alligatoridae), gharials (Gavialidae) en krokodillen zelf (Crocodylidae). Ze volgen allemaal een strikt vleesetend dieet, gebaseerd op de prooi die ze in en uit het water jagen.
Deze prooi-items variëren afhankelijk van de beschikbaarheid in de habitat van de krokodil en de grootte ervan. Een volwassen Nijlkrokodil (Crocodylus niloticus) kan bijvoorbeeld op antilopen jagen, terwijl een juveniel zich voedt met vissen in het water om hen heen.
De hoeveelheid voedsel die ze eten hangt ook af van een andere factor, de omgevingstemperatuur. Er is waargenomen dat ze hun dieet tijdens de warmere maanden kunnen verhogen en in de koude maanden kunnen verminderen. Naar schatting reageert dit op de ophoping van vet in het lichaam als reserve voor het winterseizoen.
De spijsvertering van krokodillen
Zeggen dat een dier in staat is om op een antilope te jagen klinkt verstandig, want wie heeft er niet krokodillen zien jagen in video's of documentaires. Het is echter noodzakelijk om jezelf een vraag te stellen, hoe verteren ze het daarna? Deze reptielen slikken hun prooi heel door, omdat hun tanden niet geschikt zijn om op te kauwen. Ze hebben een conische vorm, ideaal om hun prooi te vangen, zodat ze niet kunnen ontsnappen, maar ze kunnen ze niet verpletteren.
In feite draaien ze zich abrupt om om stukjes vlees af te scheuren en door te slikken. Dit wordt in de volksmond "de draai van de dood" genoemd.
De vertering van grote stukken vlees is, zoals je je kunt voorstellen, langzaam en arbeidsintensief. Vaak moeten krokodillen bepaalde technieken gebruiken om dit proces te versnellen. Inderdaad, om de grootste stukken te verwerken, slikken ze soms stenen in. Hoe is het mogelijk dat het hebben van stenen in de maag de spijsvertering bevordert? Blijf lezen.
Krokodillen eten stenen: lithofagie
Lithofagie is de naam die wordt gegeven aan dit gedrag van het eten van stenen en hoewel het je misschien verrassend lijkt, is het een relatief veel voorkomende praktijk bij gewervelde dieren die niet in staat zijn om op hun voedsel te kauwen. Er wordt echter ook een andere theorie overwogen in het geval van deze grote reptielen, namelijk het toevoegen van ballast aan hun eigen gewicht om beter te kunnen duiken. Laten we ze in detail bekijken.
Gastroliths om de spijsvertering te verbeteren
Als krokodillen stenen eten, worden ze gastrolieten genoemd. Ze zijn meestal klein in vergelijking met de grootte van het exemplaar, afgerond en talrijk. Het doel van dit gedrag is om een betere vertering van de grote stukken die de krokodil inslikt te bereiken, omdat ze helpen het vlees in de maag te pletten en pletten.
Om je een idee te geven: het is een mechanisme dat lijkt op dat van molenwielen, waarbij de steen het graan verplettert terwijl het eroverheen gaat. Dankzij de gastroliths worden vlees, botten, hoeven en andere elementen die moeilijk verteerbaar zijn met alleen maagsappen uiteindelijk geplet.
Krokodillen eten stenen om beter te zinken
Er is nog een nadeel voor krokodillen na het krijgen van een grote prooi, de spijsvertering is erg lang. In feite eten deze reptielen (zoals vele anderen) niet elke dag, maar steken ze al hun energie in het jagen op een zo groot mogelijk dier. Het is een manier om hun sterke punten te optimaliseren.
Bij het zien van afbeeldingen van krokodillen omringd door kleine vissen, vragen veel mensen zich af waarom ze ze niet opeten. Het antwoord is simpel: ze zijn de calorische uitgaven niet waard om ze op te vangen.
Daarom, wanneer ze grote stukken vlees moeten verteren, is het voor hen het veiligst om zoveel mogelijk tijd onder water door te brengen. Theorieën zeggen dat het inslikken van stenen hen helpt bij deze taak, aangezien ze 2% van hun lichaamsgewicht vertegenwoordigen. Om dit gewicht te compenseren en weer naar de oppervlakte te kunnen komen, blazen krokodillen bovendien hun longen meer op, waardoor ze 80% langer onder water kunnen blijven.
Aan de andere kant wordt deze theorie niet helemaal geaccepteerd, aangezien veel wetenschappers beweren dat 2% extra gewicht niet veel uitmaakt als het gaat om onder water blijven. Men vermoedt dat de gastroliths, in plaats van gewicht toe te voegen, werken door het zwaartepunt van de krokodil te versterken, waardoor het evenwicht tijdens het zwemmen wordt verbeterd.
De waarheid is dat beide theorieën, die van de spijsvertering en die van zwemmen, nog door wetenschappelijke middelen moeten worden bevestigd. Er zijn onderzoeken die elk afzonderlijk ondersteunen, terwijl andere aantonen dat ze ongeldig zijn. Er zit dus niets anders op dan te wachten op de antwoorden. Gelukkig verrassen deze dieren elk nieuw stukje informatie dat over hen ontdekt wordt.
