Zicht is een van de belangrijkste zintuigen, omdat het meestal de eerste bron van informatie over de omgeving is. Er is altijd gespeculeerd over de manier waarop dieren de wereld waarnemen. In deze context hebben specialisten al het antwoord op hoe de ogen van bijna elk organisme werken. Weet jij hoe het gezichtsvermogen van een hond wordt gegeven?
Sommige mensen denken dat honden en andere dieren zoals katten geen kleuren waarnemen en dat hun visie volledig zwart-wit is, maar hoe waar is dit? In deze ruimte verduidelijken we alle twijfels met betrekking tot het gezichtsvermogen en hoe is het bereik bij onze geliefde huisdieren.
Hoe zien honden?
Hoewel we geloven dat de ogen van honden op de onze lijken, is dit niet het geval. Ze presenteren verschillen die zich vertalen in de manier waarop ze de wereld waarnemen. Visie zelf is het resultaat van een combinatie van factoren, zoals gezichtsveld of -breedte, diepte, focus of scherpte, waarneming van beweging en kleur.
Al deze aspecten worden dus verwerkt in het hoofdorgaan, de hersenen, en geven aanleiding tot het gezichtsvermogen. Laten we eens kijken naar enkele details van hoe deze factoren werken om het gezichtsvermogen van een hond te genereren.
Gezichtsveld
De locatie van de ogen bij dieren bepa alt hun gezichtsveld of breedte. Bij honden is dit aspect 240°, groter dan bij de mens, dat amper 200° bereikt. Hierdoor kunnen ze een grotere amplitude hebben.
Focus of scherpte
Als we verwijzen naar de termen focus of gezichtsscherpte, hebben we het over de helderheid van het gezichtsvermogen.Hoewel het een moeilijk te meten factor vertegenwoordigt, wordt gesteld dat het meer tekortschiet dan dat van de mens. Dus, zodat je er een duidelijker idee van hebt, bedenk dat wanneer we iets kunnen onderscheiden op 75 voet afstand, ze het kunnen zien wanneer ze het op 20 voet hebben, een ongelooflijk verschil.
Dieptewaarneming
Net als wat er gebeurt met het gezichtsveld, bepa alt de positie van de ogen in het hoofd de manier waarop ze afstanden waarnemen, dat wil zeggen, het binoculair zicht van een hond. Sommige experimenten met puppy's hebben aangetoond dat waarneming met slechts één oog en met beide ogen uitstekend is bij honden, dus bij volwassenen zou het zelfs nog beter zijn.
Ander onderzoek naar sommige oogcellen stelt dat het dieptewaarnemingsgebied bij deze huisdieren mogelijk slechts een klein, hoogwaardig deel heeft. Het gezichtsvermogen in 3 dimensies zou dus worden aangetast. Er zijn echter meer studies nodig om de situatie op dit gebied te verduidelijken.
En de beweging?
In het geval van beweging zijn de ogen van honden erg goed in het detecteren ervan, zelfs op afstand. Bovendien hebben ze het vermogen om meer beelden per seconde te onderscheiden dan wij, een aspect dat opv alt in de visie van honden.
Hoe nemen honden kleur waar?
Kleurdifferentiatie bij dieren wordt bepaald door de structuur van het oog. Met name door de aanwezigheid van fotoreceptoren (kegeltype) in het netvlies. Dit zijn de pigmenten die gevoelig zijn voor de golflengten van elke kleur. Bij mensen zijn er drie soorten kegeltjes. Honden van hun kant hebben er twee, dus er wordt gezegd dat hun kleurwaarneming dichromatisch is.
Het hele scala aan zichtbare kleuren ontstaat door het mengen of superpositie van de pigmenten die in de kegeltjes aanwezig zijn.
Dus, dankzij de aanwezigheid van fotoreceptoren in het netvlies van het hondenoog, kunnen we bevestigen dat ze kleuren zien en dat het niet alleen zwart-wit is, zoals aanvankelijk werd gedacht.Aangezien er echter maar twee soorten kegels zijn, leveren ze problemen op bij het visualiseren van het volledige kleurenspectrum. Vooral de groene en rode tinten, die worden gezien als geel of grijs.
Bovendien is het aantal van deze ontvangers ook erg laag. Terwijl bij mensen hun centrale netvlies volledig uit kegeltjes bestaat, bereikt het bij honden amper 20%.
Andere aspecten van het gezichtsvermogen van een hond
Naast alle waarnemingsmogelijkheden heeft de visie van een hond het vermogen om onderscheid te maken tussen objecten, maten en zelfs hoeveelheden. Zeker als de verschillen behoorlijk groot zijn. Ze hebben ook het vermogen om het niet eens te worden tussen bekende en onbekende gezichten (in 2D-tests), zowel honden als mensen.
Nachtzicht van een hond
Het vermogen om te zien bij weinig licht is ook aanwezig bij honden. Dit is gebaseerd op de modificaties die ze hebben ondergaan die typerend zijn voor nachtjagers.Ze hebben een speciale structuur, het tapetum lucidum, dat functioneert als een reflecterend membraan en bijdraagt aan hun zicht bij weinig licht, een aanpassing die mensen niet hebben.
Evenzo is er variatie in het tapetale gebied waargenomen op basis van hondenrassen en -groottes. Over het algemeen hebben de kleinste honden kleinere gebieden, terwijl de grotere honden het meest complete tapetum lucidum hebben.
Dankzij de aanwezigheid van dit tapetum hebben honden het effect van heldere ogen als ze in het donker zijn.
Bovendien functioneren de staafjes fotoreceptorcellen en hun pigment (rhodopsine) in het netvlies van het hondenoog bij weinig licht. Hoewel ze aanwezig zijn bij mensen, zijn ze gevoeliger bij honden.In feite wordt het netvlies door hen gedomineerd. De efficiëntie en kwantiteit ervan, samen met de aanwezigheid van het tapetum lucidum, zorgen dus voor een beter zicht in het donker (weinig licht) dan wij mensen hebben.
Conclusies
Zoals we hebben gezien, geven de anatomie en zelfs de locatie van de ogen van de honden in het hoofd aanwijzingen over de manier waarop deze honden de wereld waarnemen. Er zijn echter meer studies nodig om te onderzoeken of de morfologische verschillen tussen rassen discrepanties vertegenwoordigen in de visie van elk type hond.
Hoewel het gezichtsvermogen van honden in veel opzichten slechter is dan dat van mensen, is het in andere opzichten duidelijk superieur. Ze zijn met name experts in omstandigheden met weinig licht. Zo zien de ogen van honden de wereld op een andere manier dan de onze, maar ongetwijfeld met aanpassingen aan hun behoeften.
