De reuzenibis (Thaumatibis gigantea) is een van de meest onbekende vogels die er bestaan. Gedeeltelijk omdat de beroemdste ibis de heilige is (Threskiornis aethiopicus) en omdat er nog maar heel weinig exemplaren in de wereld zijn.
Daarom is het de moeite waard om het een beetje beter te leren kennen, omdat het een goed hulpmiddel is om de wonderen van de natuur te ontdekken en het verlangen op te wekken om het te behouden. Mis dus niets dat hierna komt, want de curiositeiten van deze vogel zijn onbetaalbaar. Laten we beginnen.
Classificatie en beschrijving van de gigantische ibis
De gigantische ibis is een vogel die behoort tot de orde van de pelecaniformes en de familie Threskiornithidae. Dit, samen met zijn geslacht, Taumatibis, creëert zijn wetenschappelijke naam Thaumatibis gigantea.
Volwassene is meestal donker, met kale grijsachtige kop en bovenhals en donkere banden op de achterkant van de kruin en nek. De vleugeldekveren zijn lichtgrijs en de secundaire delen hebben donkere dwarsbalken.
Juveniel heeft korte grijze veren op de achterkant van de kruin en nek, zonder de donkere banden op de achterkant van de kruin en nek. Hij heeft ook een kortere snavel en bruine ogen (volwassenen hebben donkerrode ogen).
Gigantische ibis curiositeiten
De beste manier om iets over een soort te weten te komen, is door zijn eigenaardigheden. De gigantische ibis is een van die vogels die op het eerste gezicht niet veel lijkt te verschillen van anderen in zijn familie, maar hij ontdoet zich niet van bepaalde zeldzaamheden die hem uniek maken. Je kunt ze hieronder zien, dus mis niets.
1. Het is gezellig
Je zult nooit alleen een gigantische ibis vinden. Ze organiseren zich altijd in kleine groepjes of in paren. Het is gemakkelijker om ze in paren te vinden tijdens het broedseizoen en in koppels van ongeveer 7 individuen tijdens het droge seizoen.
2. Zijn naam is niet nonchalant
Het wordt niet voor niets een reus genoemd, het is de grootste soort ibis die er bestaat. Van de snavel tot de staart meet hij meer dan een meter en kan hij tot 4 kilogram wegen. Vrouwtjes zijn iets kleiner, dus het is een soort die in dit opzicht seksueel dimorf is.
3. Zijn gebogen snavel heeft een nut
De vorm van de snavel van een vogel biedt zeer waardevolle informatie over zijn levensstijl, aangezien het het belangrijkste hulpmiddel is om de omgeving te verkennen en natuurlijk om te eten. Ibis hebben een lange, gebogen snavel waarmee ze in drassige grond kunnen graven en kleine begraven dieren kunnen opgraven.
4. Het kan jaren op dezelfde plek blijven
Het is niet alleen dat het geen trekvogel is, maar het is ook behoorlijk territoriaal. Het kan dus meerdere jaren op dezelfde locatie blijven om het te verdedigen, en het zal alleen worden gewijzigd als de middelen schaars zijn.
5. Beide ouders nemen deel aan incubatie
Wanneer het broedseizoen aanbreekt, zijn de twee exemplaren betrokken bij de verzorging van de eieren. Ze broeden ze om de beurt uit terwijl de ander op zoek gaat naar voedsel. Als de jongen geboren zijn, is het ook de taak van beiden om voor ze te zorgen totdat ze de nesten verlaten die ze in de boomtoppen hebben gebouwd.
6. Het is stil
Het is zeldzaam om de vocalisaties van deze vogel te horen. Soms zijn ze te horen in de schemering of in de ochtend en maken ze luide geluiden die de verdediging van hun territorium aangeven, maar ze hebben de neiging stil te zijn om niet de aandacht van hun roofdieren te trekken.
7. Het is omnivoor
De gigantische ibis voedt zich met een verscheidenheid aan ongewervelde dieren, schaaldieren, kleine amfibieën en reptielen. Af en toe consumeert hij ook zaden, wat hem de titel van alleseter geeft.
8. Het is de nationale vogel van Cambodja
Hoewel deze soort wordt verspreid in een paar enclaves in Vietnam, Laos en Cambodja, is het in laatstgenoemd land waar zijn figuur als nationale vogel wordt erkend. Dit werd vastgesteld na 1877, toen de soort werd beschreven.
9. Het wordt ernstig bedreigd
Helaas wordt deze soort ernstig bedreigd (CR) volgens de IUCN (International Union for Conservation of Nature). Hij staat zelfs in de top 100 van de meest bedreigde vogels. De belangrijkste is, zoals verwacht, de actie van de mens door eieren te jagen en te verzamelen, de ontwatering van wetlands voor landbouw en ontbossing die hun aantal jaar na jaar ondermijnen.
Reuzenibis-populaties zijn gefragmenteerd en van elkaar gescheiden, dus de genetische variabiliteit neemt ook af. Met de kleine aantallen die overblijven van deze vogels, is zelfs kleine zelfvoorzienende landbouw een gevaar.
Daarom is bewustwording zo belangrijk, want deze ibis staat op het punt te verdwijnen. Hoewel maatregelen worden gepland om habitats en hulpbronnen te beschermen, zijn er geen grote fok- en herintroductieprogramma's, dus de populatie blijft afnemen. Het blijft alleen maar hopen dat de inspanningen van degenen die hen willen beschermen, werken en er natuurlijk waar mogelijk aan deelnemen.
