De mandarijnvis of drakenvis dankt zijn naam aan de intense en gevarieerde kleuring van zijn lichaam, die doet denken aan de gewaden die de Chinese imperialisten in zeer oude tijden gebruikten. De wetenschappelijke naam is Synchiropus splendidus en wordt aangetroffen tussen de koralen van de zoute wateren van de Indische en Stille Oceaan.
Het is een relatief klein dier, dat in zijn volwassen stadium slechts 8 centimeter lang wordt. Het heeft een afgeronde kop en een langwerpig lichaam, met grote ogen waardoor het beter zichtbaar is tussen de rotsachtige gebieden van de koralen. Het heeft ook een uitschuifbare mond, die is gewapend met verschillende rijen zeer fijne tanden.Op dezelfde manier heeft het twee borstvinnen, twee bekken, twee rugvinnen, een anaalvin en een staartvin.
Mandarijn visdieet
De mandarijnvis is een alleseter, hoewel hij zich het liefst voedt met andere levende dieren zoals onder andere kleine jongen, schaaldieren en zeewormen. Dankzij zijn visuele vermogen slaagt hij erin zijn prooi te vangen tussen de donkere gebieden die zijn ontstaan door de rotsen in de zee.
Woonplaats en voortplanting van mandarijnvissen
Deze vis leeft op de bodem van warme en tropische wateren van de Indische en Stille Oceaan, op een diepte van 1 tot 18 meter en bij temperaturen tussen de 24 en 26 graden Celsius. Het heeft een voorkeur voor koraalriffen in gebieden van de westelijke Stille Oceaan, Maleisië, Indonesië, de Filippijnen en Australië. De reproductie vindt het hele jaar door meerdere keren plaats, met nesten tussen de 200 en 300 vissen.
De bevruchte eitjes zwemmen 20 uur in de stroming, gedurende welke tijd ongeveer 1 millimeter larven beginnen uit te komen. Zodra ze geboren zijn, beginnen ze zich te voeden met plankton, om het na twee weken te verlaten en naar het rif te gaan op zoek naar een prooi.
Rariteiten met mandarijnvissen
Nu je de belangrijkste kenmerken van de mandarijnvis kent, presenteren we hieronder de redenen waarom dit dier is geclassificeerd als een van de meest merkwaardige en bijzondere van zijn soort.
1. Kleurplaten
Deze fantastische dieren zijn, samen met psychedelische vissen, de enige twee bekende soorten met blauwe kleuring in hun celpigment. Zijn hoofd heeft een lichtblauwe achtergrond gemengd met geel en oranje. Het lichaam is voornamelijk oranje van kleur met intens blauwe strepen.
Op het puntje van zijn rug is de sinaasappel donkerder met blauwe en groene strepen. De rugvinnen zijn qua kleur vergelijkbaar met het lichaam, maar de randen vallen op door hun felblauwe kleur. Ten slotte zijn haar ogen oranje en is haar mond lichtblauw.
Hun kleuring wordt hoofdzakelijk voor twee doeleinden gebruikt: één is om tussen de koralen op te gaan en onopgemerkt te blijven, en de andere is om roofdieren te waarschuwen voor hun gevaar.
2. Paring
De verkering begint in de schemering, wanneer verschillende vrouwtjes de plaats naderen waar de mannetjes zijn, in een cirkelvormige parade. Zodra het vrouwtje haar partner heeft gekozen, gaat ze op de bekkenvin van het mannetje liggen. Vervolgens steken beide hun buiken tegen elkaar en zwemmen op een hoogte van 1 meter boven het rif.
Op het laatste moment laat het mannetje het sperma vrij en het vrouwtje doet hetzelfde, waarbij een massa van maximaal 300 eieren vrijkomt. Zodra de wedstrijd voorbij is, verspreiden ze zich allebei en zwemmen naast hen.
Over het algemeen geven vrouwtjes de voorkeur aan de grotere mannetjes in het rif. Het merkwaardige aan deze soort is echter dat de kleinere mannetjes een strategie hebben ontwikkeld om zich voort te planten en zo hun afstamming te behouden. Dit is dat wanneer het vrouwtje haar eieren loslaat, de kleinere vissen hun sperma vrijgeven in de hoop wat te bevruchten.
3. Gedrag
De mandarijnvis is een heel kalm dier, je zou zelfs kunnen zeggen dat hij schuw is. Overdag is het erg moeilijk om ze te observeren, aangezien het over het algemeen nachtdieren zijn, want als de avond v alt, komen ze uit hun schuilplaatsen om te paren of te jagen.
Aan de andere kant, hoewel het geen problemen heeft met andere soorten vissen in het rif, als je twee mandarijnvissen in een aquarium zet, zullen ze vechten tot de dood omdat ze erg territoriaal zijn met hun eigen soort.
4. Verdediging
Deze klasse vissen behoort tot degenen die geen schubben hebben. Om dit gebrek aan verdediging te compenseren, produceren mandarijnvissen echter een slijmerige substantie die hun hele lichaam bedekt. Deze coating heeft een zeer onaangename geur en is giftig voor zijn roofdieren. Daarnaast beschermt deze vetfilm je ook tegen verschillende huidziektes.
5. Leven en voeding in aquaria
Voor het welzijn van de mandarijnvissen in aquaria moeten deze voldoende ruim zijn met een inhoud tussen de 150 en 200 liter. Op dezelfde manier moet ervoor worden gezorgd dat het water is zoals in zijn natuurlijke omgeving, dat wil zeggen rond de 24 of 26 graden Celsius.
Aan de andere kant moet het aquarium slecht verlicht zijn en plekken hebben waar het zich kan verstoppen. Op dezelfde manier moet worden opgemerkt dat het vanwege hun territorialiteit moet worden vermeden om twee mannetjes van dezelfde soort in hetzelfde aquarium op te nemen.
Een van de belangrijkste aspecten om rekening mee te houden bij het houden van een mandarijnvis in een aquarium is zijn dieet. In het wild voedt deze vis zich voornamelijk met levende dieren. In kunstmatige omgevingen is dit type prooi over het algemeen niet beschikbaar, dus het eten kan een probleem zijn.
Om deze reden moeten aquaria een volwassen ecosysteem hebben, waar de vissen bodemfauna en wormen kunnen vinden om zich te voeden. Zo wordt ook het kweken van artemia aanbevolen, kleine kreeftachtigen die levend moeten worden binnengebracht om door de vissen te worden verslonden.
Aan de andere kant, volgens een studie gepubliceerd in het International Journal of Molecular Sciences, kunnen mandarijnvissen worden getraind om te leren en zich aan te passen aan het eten van dode prooien en vlokkenvoer. Sommigen wijzen dit soort voeding echter af, dus weigeren ze te eten en sterven ze.
In aquaria kan deze vis 6 jaar oud worden, vergeleken met de 15 jaar die hij in zijn natuurlijke omgeving kan leven.
