De Acherontia Atropos of algemeen bekend als de vlinder of sfinx des doods is een lepidoptera-insect met nachtelijk gedrag, behorend tot de familie Sphingidae.
De wetenschappelijke naam is afgeleid van de Griekse mythologie, waar Acheron een van de rivieren van de onderwereld was waar zielen doorheen navigeerden en Atropos een van de drie personificaties van het lot was, verantwoordelijk voor het doorknippen van de draad van het leven. In de volgende regels vertellen we je de belangrijkste kenmerken en curiosa van dit fascinerende dier.
Fysieke kenmerken
De vlinder des doods heeft een robuust en langwerpig lichaam, met een lengte tot 13 cm en een gewicht van bijna 10 gram in volwassen toestand.Dit insect heeft twee driehoekige zwarte voorvleugels en twee gele achtervleugels met enkele zwarte lijnen. Aan de andere kant heeft het een gestreepte buik en een aantal bijzondere plekken op het dorsale deel van zijn thorax, die lijken op de vorm van een schedel, een kenmerk dat het zijn naam geeft.
Evenzo, wanneer de dodelijke mot zich in gevaarlijke situaties bevindt, kan hij een piepend geluid maken als verdedigingsmethode. Dit wordt gedaan door lucht in en uit te ademen via zijn keelholte.
In tegenstelling tot andere soorten Lepidoptera die niet het vermogen hebben om dit soort geluid uit te zenden, bereikt dit insect dit omdat het tijdens zijn evolutieproces een soort vergrote epifarynx heeft ontwikkeld, wat nuttig is voor andere aspecten, zoals voeding.
Aan de andere kant, wanneer deze vlinder zich gestalkt voelt door een roofdier, opent hij zijn vleugels waardoor het contrast van zijn gele en zwarte kleuren op zijn buik en achtervleugels zichtbaar wordt, om zijn jager te misleiden en zo te ontsnappen.
Habitat en voeding
De vlinder des doods komt oorspronkelijk uit tropisch Afrika en trekt regelmatig naar delen van Europa en Azië. Het heeft een speciale voorliefde voor heet en laaggelegen terrein, daarom kan het worden gevonden in gebieden van zeeniveau tot 1.800 meter boven zeeniveau.
Tijdens de winterperiode neemt het aantal inwoners sterk af. Zodra het echter in warmere tijden is, neemt het toe en vliegen ze in grotere aantallen.
Hun dieet is voornamelijk gebaseerd op de consumptie van honing, die ze rechtstreeks uit de honingraat halen. Om zich te kunnen voeden zonder gestoken te worden, produceert de dodelijke mot bepaalde chemische substanties die zich vermengen met de bijen en onopgemerkt blijven in de kolonie. Evenzo, als zijn aanwezigheid wordt ontdekt, heeft het een sterke nagelriem die het beschermt tegen beten en bestand is tegen gif.webp.Dit insect voedt zich ook met gefermenteerde salie en sommige bloemen zoals jasmijn en as.
Afspelen
De reproductie van dit insect begint in het zomerseizoen en kan tot drie generaties per jaar genereren in Afrika, twee in warme gebieden van Europa en Azië, en slechts één generatie in koudere plaatsen.
De voortplanting begint met het leggen van eieren door de vrouwelijke vlinder, waaruit een larve tevoorschijn komt die een rups wordt.
Deze rupsen staan bekend om hun vraatzucht en hebben een voorliefde voor het eten van nachtschadeplanten zoals aardappelen, tomaten of aubergines, en daarom kunnen ze grote schade aanrichten aan deze gewassen. De rupsen vallen meestal op doordat ze groot zijn en een zeer intens gele kleur hebben.
Als de rups vier keer is verveld, wordt hij een pop en begraaft hij zichzelf ongeveer 30 centimeter diep totdat hij tevoorschijn komt als een vlinder.
Curiositeiten van de vlinder van de dood
Vanwege zijn uiterlijk is de vlinder of sfinx van de dood geclassificeerd als een slecht voorteken in de populaire cultuur, omdat er wordt gezegd dat zijn aanwezigheid de dood voorspelt of de komst van een tragedie voorspelt. Helaas is deze insectensoort dankzij dit bijgeloof vervolgd en vernietigd zodra het werd gezien.
Talloze schrijvers en kunstenaars hebben het in hun werk opgenomen, zoals Edgar Allan Poe, Bram Stoker, Tom Harris en Salvador Dalí. Evenzo is deze vlinder een van de snelste insecten op aarde en bereikt hij tijdens zijn vlucht snelheden tot 50 km/u. Evenzo is het het enige lepidoptera-insect dat in staat is een geluid uit te zenden dat hoorbaar is voor de mens.