In 2006 vond een wetenschappelijke expeditie in IJsland die het leven van weekdieren zorgvuldig ging bestuderen een schelpdier met bijzondere kenmerken. Toen ze het in detail observeerden, ontdekten ze dat dit een uniek exemplaar was. Het werd de Ming-schelp genoemd en bleek het langstlevende dier te zijn.
Wat was de expeditie die de Ming-schelp vond?
Wetenschappers van over de hele wereld voeren vaak expedities uit in en rond IJsland met de bedoeling hun weekdieren te bestuderen. Er zijn zeer langlevende soorten gevonden in koude wateren en dit heeft de wetenschappelijke gemeenschap gemobiliseerd die probeert het verouderingsproces te begrijpen.
Met zijn ringen kennen we de veranderingen die hebben plaatsgevonden in de zee en het klimaat tijdens het leven van dit weekdier.
IJslandse kokkels worden bestudeerd omdat het zeer langlevende tweekleppige dieren zijn. Ze kunnen bepaalde onbekenden over het verouderingsproces beantwoorden. Dit komt omdat ze elk jaar een nieuwe ring aan hun schelp toevoegen, net als bomen, en door deze ringen te analyseren kunnen we de geschiedenis van de oceanen leren.
Met zijn ringen kennen we de veranderingen die hebben plaatsgevonden in de zee en het klimaat tijdens het leven van dit weekdier.
Waarom heette ze Ming clam?
Toen wetenschappers het begonnen te bestuderen, realiseerden ze zich dat de schelp honderden jaren oud was. Aanvankelijk werd aangenomen dat ze was geboren toen de Ming-dynastie in China regeerde en daarom werd ze met die naam gedoopt.
Naarmate het onderzoek vorderde, werd ontdekt dat het meer dan 500 jaar oud zou kunnen zijn, dat wil zeggen meer dan een half millennium.
Dood van de Ming Clam
Als onderdeel van een studie van veel verzamelde schelpdieren, was de Ming-schelp inbegrepen. Deze onderzoeken bestaan uit het nemen van monsters van de schaal en zodra deze wordt geopend, sterft het dier.
Het onderzoeksteam van de universiteit van Bangor verklaarde dat de eigenaardigheid van de tweekleppige dier nog onbekend was aan het begin van de analyses en dat het daarom tegen de tijd dat ze het belang ervan ontdekten al te laat was om het te redden.
De Ming-schelp, het langstlevende dier, stierf voordat de waarde ervan bekend was.
Hoe bestudeer je kokkels?
De studiemethode is sclerochronologie en bestaat, in het geval van kokkels, uit het openen van de schaal. Het is niet altijd bekend of het weekdier nog leeft. Maar als dat zo is, zal het sterven wanneer het wordt geopend. Bij deze methode worden de schelpringen van binnenuit geteld.
Ondanks dit alles wisten de wetenschappers die de Ming-schelp bestudeerden niet dat hij nog leefde en dat hij al zoveel eeuwen onder ons was.
Ter verdediging merkten ze op dat dieren van dezelfde soort dagelijks commercieel worden geconsumeerd, en dat we mogelijk kokkels van honderden jaren oud eten voor de lunch. Hun sterkste argument was dat ze pas merkten dat de schelp heel oud kon zijn als de studies al begonnen waren.
Ming clam, langstlevende dier, in de krantenkoppen
Toen het nieuws over de leeftijd van de Ming-schelp bekend werd, haalde de vondst de krantenkoppen. Evenals het ongelukkige nieuws van zijn dood in het onderzoek. Deze situatie leidde tot verschillende protesten tegen de Universiteit van Bangor, die de leiding had over het onderzoek.
Toch leidde hun studie tot de publicatie van een kwalitatief hoogstaand artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Age, in 2013. Daarin beschreven de auteurs de relatie tussen de levensduur van alle bestudeerde soorten.
Het langstlevende dier gebruikte niet te veel hulpbronnen als reactie op externe stressoren. De Ming-schelp had een vreedzaam bestaan gehad.
Er kunnen meer Ming-schelpen in de zee zijn
Het is zeer waarschijnlijk dat de Ming-schelp niet de enige is met een lange levensduur. De wetenschappelijke gemeenschap toont een unanieme mening door te verzekeren dat er in IJsland en de arctische kusten nog oudere kokkels zullen zijn.
En net zo belangrijk als langlevende tweekleppigen is de informatie die ze ons kunnen geven. Sinds de oceanen stromingsveranderingen hebben ondergaan, de laatste zo'n 400 jaar geleden, in de Kleine IJstijd.
De schelpen van oesters, kokkels, mosselen, kreeften en zeeslakken, in de langlevende soorten, koesteren de geschiedenis van de oceanen en tonen de snelheid van recente veranderingen.
De toekomst van zeeonderzoek
Momenteel worden de oceanen beïnvloed door CO2-emissies en koralen en weekdierschelpen getuigen hiervan. De verzuring van de zeewateren kan de voortplanting van soorten en het voortbestaan van economieën die afhankelijk zijn van de visserij schaden. De hoge temperaturen die de oceaan treffen, hebben gevolgen voor de populaties van de zeefauna.
Rekening houdend met het feit dat mariene soorten ook onverzadigde vetzuren bijdragen aan het menselijke dieet, wat het cardiovasculaire systeem ten goede komt, wordt het belang begrepen van het ondersteunen van wetenschappelijk onderzoek en het vinden van veiligere studiemethoden voor het mariene leven.
