De illegale handel in dieren profiteert van het gebrek aan politieke wil in Spanje, een land dat de poort is geworden naar de smokkel van deze diersoorten in Europa, volgens een klacht van de beroemde ngo WWF.
Spanje, spanning in de strijd tegen illegale dierenhandel
Een rapport uit 2018 van de ngo maakte het duidelijk: het is absoluut noodzakelijk om concrete plannen te eisen om als natie te strijden tegen de illegale dierenhandel. De beperking van middelen en middelen om dit probleem te bestrijden gaat gepaard met de expansie van de internetverkoop: Europa blijft exotische soorten willen en Spanje maakt het makkelijker met zijn lauwe reactie.
Achter dit probleem schuilt ook een gebrek aan coördinatie tussen de verschillende autoriteiten, die in veel autonome gemeenschappen een gebrek aan specifieke opleiding hebben. Het gebrek aan sensitiviteit op dit punt bij de bevolking is ook een ander probleem, die nog steeds niet weet dat je bijvoorbeeld geen aap als huisdier kunt hebben.
De cijfers van illegale dierenhandel in Spanje
WWF definieert illegale dierenhandel als een bloedige handel die grotendeels verband houdt met mensenhandel, prostitutie, wapen- of drugshandel. Het verschil is volgens natuurbeschermers dat het nauwelijks wordt vervolgd, ondanks het feit dat het jaarlijks tot 20 miljard euro zou kunnen oplopen.
Dit bedrijf is de tweede oorzaak van het verlies aan biodiversiteit wereldwijd: bedreigde diersoorten zoals tijgers of neushoorns lopen ernstig gevaar door illegale dierenhandel.
De cijfers uit het onderzoek zijn schandalig: Spanje wordt bijvoorbeeld de belangrijkste ontvanger van slangen-, krokodillen- en andere reptielenhuiden, waardoor een derde van de handel in deze huiden op Spaans grondgebied terechtkomt.
Onder de exemplaren die het slachtoffer zijn geworden van illegale dierenhandel in Spanje, importeerde ons land 92.000 zoogdieren en 2,5 miljoen reptielen, in ieder geval tot 3 jaar geleden, naast miljoenen planten. De meeste van deze dieren leefden, dus het is duidelijk dat het toekomstige huisdieren zijn.
De soorten die lijden onder illegale dierenhandel
Spanje is een toegangspoort geworden voor dit soort zaken: Afrikaanse dieren zoals de Gibr altar-makaak of de Moorse schildpad worden vanuit Spanje door heel Europa gedistribueerd.
Dieren kunnen ook met het vliegtuig aankomen: exotische soorten uit Latijns-Amerika komen in koffers naar ons land, voornamelijk papegaaien, maar ook primaten en reptielen.
De laatste WWF-studie benadrukte jachtproducten en trofeeën, met speciale nadruk op ivoor en andere delen van de Afrikaanse olifant: de afgelopen jaren werden in Spanje 1.095 trofeeën van deze soort in beslag genomen.
Een van de meest beruchte slachtoffers van illegale dierenhandel is paling: de handel is enorm gegroeid en bereikte in landen als China een waarde van 1.500 euro per kilo.
De Spaanse opvangcentra, de grote verliezers
WWF hekelde de precaire situatie van de opvangcentra voor exotische fauna: van de 35 bestaande centra hadden er slechts vijf een samenwerkingsovereenkomst, die slechts 10% van de werkelijke onderhoudskosten van de dieren subsidieerde.
Voor alle duidelijkheid: wanneer een diersoort in beslag wordt genomen door illegale dierenhandel, kan hij niet worden teruggezet naar zijn leefgebied, dus moet hij voor de rest van zijn leven in gevangenschap worden gehouden in een van deze centra.
Wanneer ze in beslag worden genomen, worden deze dieren eigendom van de Spaanse staat en in plaats van centra te creëren om deze dieren te huisvesten, 'draagt' de overheid ze over aan centra zodat ze kunnen worden gehouden, met nauwelijks enige hulp economisch.
Deze opvangcentra omvatten verschillende dierentuinen die een deel van hun faciliteiten gebruiken om slachtoffers van illegale dierenhandel te redden. Daarnaast zijn er gespecialiseerde plaatsen, zoals opvangcentra voor primaten.
Hoewel de goedkeuring van het Spaanse actieplan tegen illegale handel en internationale stroperij van wilde diersoorten positief is, hebben ze van het WWF ervoor gekozen om meer financiële en personele middelen toe te wijzen aan particuliere opvangcentra, milieueducatie en de strijd tegen illegale dierenhandel.