Zelfs in het oude Griekenland werd de hond al beschouwd als het beste gezelschap dat een mens kon hebben. Deze wezens hebben ons geboeid, zelfs inspirerende verhalen en legendes van de meest briljante geesten van dit verre tijdperk.
Een daarvan is de legende van Argos, de hond van Ulysses. Deze hond wachtte meer dan twee decennia op zijn meester en verzette zich tegen de dood zelf om hem te zien voordat hij stierf. Ulises, zijn baasje, had een reis met veel problemen achter de rug en toen hij terugkwam kon niemand hem herkennen, behalve zijn trouwe metgezel.
Het essentiële is onzichtbaar voor het oog
Het verhaal waarin de ongelooflijke vriendschap van deze hond en zijn meester wordt genoemd, is te vinden in de Odyssee. Argos was de trouwe metgezel van Ulysses, koning van Ithaca en echtgenoot van Penelope.
Voor deze puppy was het leven erg gelukkig naast zijn beste vriend. Odysseus nam hem altijd mee op jacht en omdat hij de hond van de koning was, verwenden zijn dienaren hem als geen ander.
Maar op een dag zou dit geluk van hem worden afgenomen omdat zijn meester besluit hem met rust te laten. Ulysses was aan zijn eigen odyssee begonnen waarin hij na 20 jaar na het einde van de Trojaanse oorlog naar zijn stad zou terugkeren. Tijdens zijn afwezigheid begonnen zich veel problemen voor te doen in Ithaca.
Tijdens de afwezigheid van hun koning omsingelden honderden vrijers Penelope met de bedoeling de troon te veroveren. En hoewel hij het vermeed, bezweek hij voor de politieke druk van een stad zonder leiderschap. Onder de tafel kookte een plan om zijn zoon, enige erfgenaam van de troon, te vermoorden.
Gezien dit alles bedenkt Ulysses, met de hulp van de godin Athena, een plan om terug te keren naar zijn vaderland en de plannen te stoppen die een einde zouden maken aan zijn heerschappij. Athena vermomt hem als een bedelaar en laat hem naar de stad sturen om te zien wat er gebeurt voordat hij zijn identiteit onthult. Maar daar zou Ulises de ware liefde van zijn trouwe hondenvriend kennen.
Een vriendschap die alles overstijgt
Aangekomen in Ithaca, vermomd als bedelaar, is Ulysses verrast om te zien hoe anders het leven is vanuit een ander perspectief. Omdat hij een volslagen vreemde is, slaagt hij erin zich vreemd te voelen voor zijn eigen koninkrijk.
Wanneer hij Argos ontmoet, ontdekt hij tot zijn schrik dat hij de enige was die hem herkende. Argus wachtte geduldig op een hoop afval en hield haar laatste adem in om hem weer te zien. Bij het vinden ervan slaagt Argos erin om met zijn staart te kwispelen en zijn oren op te heffen, en hij kon de emotie niet uitstaan en liet zich gaan na de reünie.
Ulysses hield een traan in, om op papier te blijven. Maar hij wist dat zijn vriend met heel zijn ziel van hem hield. Een fragment van de tekst vermeldt het duidelijk:
“Daar lag Argos, de hond, geknaagd van ellende. En onmiddellijk herkende hij Odysseus toen hij naderde, en hij kwispelde met zijn staart en spitste zijn oren, hoewel hij zijn meester niet kon bereiken, die hem kende en zich vakkundig verborg voor een traan.
Een verhaal dat de absolute liefde en loyaliteit onthult die deze nobele wezens kunnen belijden. Verhalen als deze blijven ons verbazen omdat ze nog steeds gehoord worden in onze tijd. De volgende keer dat u thuiskomt en uw puppy u verwelkomt met al zijn opwinding, moet u begrijpen dat u het belangrijkste voor hem bent.
