Perceptie van het verstrijken van de tijd is gewoon een ander aspect van evolutie en overleving, geloven wetenschappers. Studies hebben gesuggereerd dat de wereld voor een vlieg ongeveer 7 keer langzamer lijkt te bewegen dan voor mensen.
Kleine dieren met een snelle stofwisseling, zoals kolibries, nemen meer informatie waar in een tijdseenheid. Dit betekent dat ze langzamer actie ondernemen dan dieren met een groter lichaam en een tragere stofwisseling, inclusief mensen.
Hoe wordt de perceptie van het verstrijken van de tijd gemeten?
Laten we niet vergeten dat alle televisie-, computer- en bioscoopschermen flikkeren. Voor het menselijk oog geeft flikkerend licht de illusie van constante beelden, wat te danken is aan de hoge frequenties waarmee deze schermen werken.
Dus de relatieve perceptie van tijd – uniek voor elke soort – is gemeten. Dit wordt de "kritische flikkerfusiesnelheid" genoemd. Deze samenvoegfrequentie is het punt waarop de lichtflitsen lijken samen te smelten met de ogen van de kijker. Een objectief intermitterende lichtbron geeft dus de illusie constant te zijn.
De perceptie van tijd bij mensen
Als we op een deur kloppen, nemen wij mensen een verzameling gelijktijdige gebeurtenissen waar, waarbij geluid, zicht en tastzin worden gecombineerd. In werkelijkheid stroomt informatie – in zijn verschillende modaliteiten die uit dezelfde bron komt – binnen de hersenen langs verschillende paden.
In feite bereikt de informatie de verwerkingscentra op verschillende tijdstippen. Daarom is het redelijk om aan te nemen dat de hersenen sensomotorische controle en informatieverwerking moeten koppelen om het "nu" waar te nemen.
Op basis van deze feiten vereist de interpretatie van verschillende zintuiglijke modaliteiten die gelijktijdig lijken plaats te vinden volgens experts informatieverwerking die kenmerkend is voor het menselijk brein. Dit proces geeft ons de representatie van de menselijke tijd.
In het geval van andere dieren wordt de perceptie van het verstrijken van de tijd beïnvloed door de manier waarop hun sensorische systeem informatie over positie en snelheid verwerkt.
Grootte is belangrijk
Vliegen kunnen het knipperen van een knipperlicht tot vier keer sneller detecteren dan mensen. Dit verklaart hoe vliegen kunnen voorkomen dat ze worden geplet.
Vliegen zien onze "tijd" als in slow motion gebeuren, waardoor ze genoeg tijd hebben om te ontsnappen. Natuurlijk gaat de tijd echt met dezelfde snelheid voorbij.
Fly's ogen sturen veel vaker updates naar hun hersenen dan menselijke ogen, en hun denkprocessen zijn ook veel sneller dan die van ons.
Uit onderzoek blijkt ook dat hoe kleiner een dier is en hoe sneller zijn metabolisme, hoe langzamer het het verstrijken van de tijd zal waarnemen.
Onder de bestudeerde dieren vielen meer dan 30 soorten, waaronder knaagdieren, palingen, hagedissen, kippen, duiven, honden, katten en lederschildpadden.
Uit onderzoek blijkt dat bij een groot aantal soorten de perceptie van tijd direct verband houdt met de grootte.
Deze onderzoeken benadrukken het belang van tijdswaarneming bij dieren. In de natuur kan het vermogen om tijd op zeer kleine schaal waar te nemen het verschil zijn tussen leven en dood.
De voordelen van een geheim communicatiekanaal
Ecologie voor een organisme gaat over het vinden van een niche waar het kan slagen die niemand anders kan vullen.
Het is een feit dat het auditieve register van veel dieren hen in staat stelt geluiden te horen in spectrums waarin het menselijk oor niet werkt. Evenzo is het mogelijk dat sommige dieren verschillen in tijdwaarneming tussen soorten in hun voordeel kunnen uitbuiten.
Veel soorten, zoals vuurvliegjes en diepzeedieren, gebruiken bijvoorbeeld knipperende lichten als signalen. Het is mogelijk dat grotere en langzamere roofzuchtige soorten deze signalen niet kunnen decoderen.
Mocht het visuele systeem van het roofdier niet snel genoeg zijn, dan kan deze visuele communicatie signaalgevers een geheim communicatiekanaal bieden.
Laatste opmerking
We moeten nog veel leren over de perceptie van het verstrijken van de tijd bij dieren. Dit soort studies suggereren dat de perceptie van het verstrijken van de tijd een nog niet veel onderzochte dimensie is waarin dieren zich kunnen specialiseren.
Er is meer onderzoek nodig om te begrijpen hoe dieren hun slow motion-mogelijkheden gebruiken. Het is mogelijk dat bepaalde aspecten van het dierenleven onzichtbaar zijn voor onze ogen.