De oceanen van de planeet zijn uitgestrekt en blijven grotendeels onontgonnen. Zijn nauwgezette observatie stelt ons in staat een venster te openen naar de talloze geheimen die nog verborgen zijn. Dit is het geval met Whalien 52, een zeedier dat alleen bekend is door opnames van zijn gezang.
Dit dier is nog nooit gezien, maar er wordt aangenomen dat het een walvis is, dankzij de kenmerken van dit zeer specifieke lied. Geen enkel ander bekend exemplaar van zijn soort is echter in staat om met zo'n hoge frequentie te zingen, die meer dan 52 hertz oscilleert.
Vocalisaties, die normaal gesproken niet waarneembaar zijn voor mensen, vormen een fundamenteel onderdeel van het sociale gedrag van walvisachtigen.Om deze reden wordt er vaak gespeculeerd of deze walvis in staat zal zijn om te communiceren of geïsoleerd te leven van zijn leeftijdsgenoten. Als je meer over haar wilt weten, lees dan verder!
Whaliens ontdekking 52
William Watkins, een baanbrekend onderzoeker bij de Woods Hole Oceanographic Institution (WHOI), ontdekte voor het eerst de Whalien-geluiden in 1989. Samen met zijn team nam Watkins dezelfde vocalisaties op in 1990 en 1991.
Na het einde van de Koude Oorlog heeft het Amerikaanse leger zijn Sonic Surveillance System (SOSUS) gedeeltelijk vrijgegeven. Oorspronkelijk ontworpen om onderzeeërs te detecteren, stelde deze set hydrofoons WHOI-wetenschappers in staat om dit dier vanaf 1992 gedurende 12 jaar jaarlijks te volgen.
De follow-up culmineerde in een onderzoek dat in 2004, kort na de dood van Watkins, aan het licht kwam. Deze publicatie trok de aandacht van de media, ontroerd door het verhaal van een walvis die op een andere frequentie zong dan alle andere.
De walvisachtigen kregen een groot cultureel belang. Er werden liedjes over hem geschreven en films geproduceerd. Deze grote media-impact bracht echter een reeks speculaties over het dier met zich mee, die mogelijk niet overeenkomen met de werkelijkheid.
Het geluid en de kenmerken van Whalien 52
Hoewel het aanvankelijk moeilijk te geloven was voor de ontdekkers, leek het mysterieuze geluid van een walvis te komen. Deze toon verschilt echter enorm van alle andere bekende walvisgeluiden.
De blauwe vinvis zingt met een frequentie tussen 10 en 40 hertz en de vinvis zingt met 20 hertz. Dit zijn de 2 soorten met de meest vergelijkbare vocalisaties, maar Whalien 52 zingt op 52 hertz, iets wat nog nooit eerder is gezien.
Dit specifieke individu is nooit gelokaliseerd, dus de soort waartoe het behoort is onduidelijk.Het kan een hybride zijn tussen verschillende soorten of een puur exemplaar met een of andere eigenaardigheid. Er is ook de mogelijkheid, zij het zeer afgelegen, dat het een nieuwe soort is.
Toch geven experts aan dat dit dier geheel of gedeeltelijk een blauwe vinvis (Balaenoptera musculus) is. Om tot deze conclusie te komen, vertrouwen ze op hun gedrag en de structuur van hun geluiden.
Waar leeft de mysterieuze walvis?
Hoe het ook zij, de unieke oproep biedt een unieke kans om het gedrag van een enkele walvis op een akoestische en niet-invasieve manier te bestuderen. Normaal gesproken kan dit worden gedaan met populaties, maar niet met individuele individuen gedurende zulke lange perioden.
Monitoring geeft aan dat deze walvisachtigen een duidelijk trekgedrag vertonen, heel typerend voor blauwe vinvissen. Het leeft in de noordelijke Stille Oceaan, relatief dicht bij de Amerikaanse kusten. Het verspreidingsgebied strekt zich uit van het zuiden van Alaska tot Baja California.
Elk jaar ontdekte het WHOI-onderzoeksteam de walvis tussen augustus en september en volgde het zijn bewegingen tot januari of februari. Na dit tijdsinterval bewoog Whalien zich buiten het bereik van de hydrofoons.
Een lied van onbeantwoorde liefde
Veel van het populaire succes van deze walvisachtige komt voort uit speculaties in de media. Omdat de 52 walvis op een andere frequentie zingt dan de andere, suggereerden verschillende tijdschriften dat de rest van de walvissen het niet konden horen.
Daarom zou Whalien niet in staat zijn om met zijn leeftijdsgenoten te communiceren of zich voort te planten. Vanaf hier komt de bijnaam waaronder het bekend staat: de eenzaamste walvis ter wereld. Honderden mensen hebben meegeleefd met het tragische verhaal van dit dier. Het is echter hoogstwaarschijnlijk niet waar.
Biologen, onderzoekers en andere experts zijn van mening dat, ondanks het feit dat het op een andere frequentie zingt, de rest van de walvissen het probleemloos konden horen. Dit geldt voor blauwe vinvissen, gewone vinvissen en bultruggen.
Bovendien zijn sommigen van mening dat de geluiden van dit zeezoogdier niet zo zeldzaam zijn. Lokale dialecten van walvissen zijn wijdverbreid en er zijn andere voorbeelden van eigenaardige oproepen bekend. Whalien 52 is misschien een beetje raar, maar maak je geen zorgen.
Het is onmogelijk om erachter te komen of dit dier zich kan voortplanten, aangezien het nooit is gevonden. Toch is het duidelijk dat hij geen probleem heeft met overleven, bewegen en eten. Zijn lange leven is hiervan het bewijs.
Er zijn zelfs een aantal meer optimistische mogelijkheden. De eigenaardige roep van dit dier zou een strategie kunnen zijn om meer potentiële partners aan te trekken.
Recente gegevens geven aan dat er mogelijk meerdere walvissen zijn die deze vreemde vocalisaties uitzenden. Whalien 52 is misschien toch niet alleen. Een hele groep soortgelijke dieren, misschien hybriden, zou hem gezelschap kunnen houden.
