Exotische huisdieren vinden steeds meer hun weg naar huizen. Verschillende reptielen zoals kameleons, pogona's, luipaardgekko's, schildpadden en slangen worden tegenwoordig in gevangenschap gefokt, zodat ze tegen een redelijke prijs in gespecialiseerde winkels kunnen worden gekocht. We mogen in ieder geval niet vergeten dat deze dieren, hoe mooi ze ook zijn, over het algemeen vrij delicaat zijn.
Verschillende fysiologische aandoeningen kunnen exotische dieren treffen als de zorg niet adequaat is, en cloacale prolaps bij reptielen is een van de meest opvallende vanuit esthetisch oogpunt. Hoewel het geen erg ernstige of veel voorkomende aandoening is, kan het de onervaren leraar meer dan alleen maar schrik aanjagen.Stop niet met lezen.
Wat is cloacale prolaps?
De cloaca van reptielen is een holte in het laatste deel van het spijsverteringskanaal en staat open voor de buitenkant van het organisme. De functies zijn veelvoudig, aangezien dit gebied naast de uitscheiding van ontlasting rechtstreeks communiceert met de urinewegen en voortplantingssystemen (het is ook essentieel voor urineren en bevruchting). Sommige cheloniërs kunnen er zelfs uit ademen.
Op praktisch niveau wordt de cloaca gedefinieerd als een spleet onder de staart van het reptiel. Allemaal aanwezig, maar bij de grootste soorten (zoals leguanen, pogona's of volwassen kameleons) is het wat beter zichtbaar. Soms veronderstelt het een differentieel karakter tussen mannetjes en vrouwtjes, omdat de structuren waaruit het bestaat en de bijbehorende klieren groter of kleiner kunnen zijn, afhankelijk van het geslacht.
Aan de andere kant definieert de term verzakking de verplaatsing van een orgaan buiten zijn natuurlijke anatomische positie.Het is dus gemakkelijk om tot de conclusie te komen dat cloacale prolaps het lekken is van de weefsels waaruit deze structuur bestaat buiten zijn normale positie. Cloacale spieren zijn zichtbaar in het aangetaste dier wanneer ze niet zouden moeten uitsteken.
Cloacale prolaps is de omkering van cloacaal weefsel buiten het lichaam van het dier.
Oorzaken van cloacale verzakking bij reptielen
De oorzaken van cloacale verzakking liggen meestal in benauwdheid of tenesmus (voortdurend kracht uitoefenen om te poepen) in het uitscheidingsgebied van het reptiel als gevolg van infectie, ontsteking of fysiek trauma. Bovendien kan het een secundaire oorsprong hebben die ligt in slechte zorg door de voogden. Sommigen van hen zijn als volgt:
- Lage omgevingsluchtvochtigheid: lage luchtvochtigheid in het terrarium zorgt ervoor dat het dier gemakkelijker uitdroogt als de soort tropisch is, wat kan leiden tot fysiologische onevenwichtigheden, fecale impacties en cloacale verzakkingen.
- Slechte omstandigheden in het terrarium: bijvoorbeeld te lage temperaturen, afwezigheid van thermische gradiënt, gebrek aan schuilplaatsen en grootte van de installatie. Dit alles bevordert stress en gespannen spieren bij het dier (inclusief het perianale gebied).
- Ondervoeding: een gebrek aan calcium kan leiden tot verminderde darmfunctionaliteit, wat op zijn beurt onevenwichtigheden in de darmtransit en mogelijke verzakkingen veroorzaakt.
- Impact: een reptiel met een ontoereikend substraat zal uiteindelijk een deel ervan inslikken wanneer hij op een prooi probeert te jagen. Als het zand of de stenen erg fijn zijn, kan het dier ze niet uitspugen en hopen ze zich op in hun darmkanaal. Dit veroorzaakt de vorming van een plug waardoor hij niet kan poepen.
- Aanverwante ziekten: kwaadaardige tumoren, bacteriële infecties en verschillende ontstekingsziekten kunnen leiden tot verzakking van de cloaca bij gedomesticeerde reptielen.
- Mislukte bevalling: verzakking van de eileider komt relatief vaak voor bij vrouwelijke reptielen die problemen hebben met het uitdrijven van eieren.
Naast deze oorzaken zijn er nog andere mogelijke oorzaken van verzakking, zoals blaasstenen, smegma-proppen ter hoogte van de penis, metabole botziekte en nog veel meer. Kortom, het is een multifactoriële aandoening.
Symptomen
De symptomen van cloacale verzakking bij reptielen zijn buitengewoon gemakkelijk te onderscheiden, aangezien het aangetaste dier een "flap" of roze weefsel zal vertonen dat onder de staart vandaan komt terwijl het er nog nooit eerder is geweest. De begeleider zal ook een beetje bloed op het substraat van het terrarium kunnen waarnemen, aangezien het verzakte gebied er tegenaan zal wrijven en gewond zal raken.
Het reptiel kan ook andere tekenen vertonen die verband houden met de ziekte die de verzakking veroorzaakt, zoals een misvormde staart (stofwisselingsstoornissen), gebrek aan uitscheiding van ontlasting (impactie), conjunctivitis (infectie) en lage lichaamstemperatuur. Al deze symptomen rechtvaardigen een dringend bezoek aan de exotendierenarts, dus laat het niet aan u voorbij gaan.
Diagnose
Het opsporen van een cloacale verzakking bij reptielen is heel eenvoudig, aangezien het naar buiten gekeerde weefsel onder de staart een meer dan duidelijk teken is. Hoe dan ook, de echte diagnostische uitdaging ligt in het uitzoeken welke structuur is aangetast en waarom deze is verplaatst van zijn natuurlijke plaats.
Soms is het voldoende om het dier lichamelijk te onderzoeken, maar in andere gevallen is niet alles zo duidelijk. Zo kan het gebruik van röntgentechnieken nodig zijn om een stofwisselingsziekte, een tumor of een aangeboren afwijking op te sporen. De analyse van de uitwerpselen van het reptiel zal helpen om mogelijke besmettelijke pathologieën uit te sluiten.
Behandeling van cloacale prolaps bij reptielen
Deze aandoening is in alle gevallen een veterinaire noodsituatie en de behandeling moet zo snel mogelijk worden gestart. Enkele van de door professionals gekozen benaderingen zijn de volgende:
- Houd het verzakte weefsel vochtig: je moet voorkomen dat het gebied uitdroogt, omdat de betrokken structuren op celniveau kunnen afsterven en niet meer werken. Het wordt aanbevolen om smeeroplossingen opgelost in water aan te brengen.
- Proberen het weefsel terug te brengen naar zijn natuurlijke omgeving: na het schoonmaken zal de veterinaire expert proberen het weefsel voorzichtig en handmatig terug op zijn plaats te duwen. Als het ontstoken is, kunnen speciale zalven worden gebruikt om het oedeem te verminderen.
- Amputeer het necrotische weefsel: voordat het weefsel op zijn plaats wordt teruggeplaatst, moet elk dood gebied worden verwijderd, omdat dit het ontstaan van infecties bij het dier stimuleert.
- Beide zijden van de cloaca hechten: het kan nodig zijn om de cloacale opening kleiner te maken om te voorkomen dat het weefsel uit zijn normale zone terugtrekt.
Afhankelijk van de oorzaak van de verzakking zal een langdurige behandeling meer of minder agressief zijn. In ieder geval wordt de generieke toepassing van bepaalde medicijnen (zoals niet-steroïde ontstekingsremmers) meestal aanbevolen om de symptomen in bijna alle gevallen te verminderen.
De prognose van cloacale verzakking bij reptielen hangt volledig af van de onderliggende oorzaken. Een onbalans in de omgevingsvochtigheid wordt snel opgelost, maar een kwaadaardige tumor is moeilijk te benaderen bij zo'n klein dier. Bespreek met uw vertrouwde dierenarts wat bij elke gelegenheid de beste weg is.
