In wezen had elk Europees land zijn eigen herdershond of boerderijhond. In het geval van Polen moet het ras Poolse Lowland Shepherd worden vermeld. Het is ook vernoemd naar de Poolse herder van de vlakte. Een andere naam waarmee je naar hem kunt verwijzen is owczarek (ovcharka) nizinny.
Oorsprong van de Poolse laaglandherder
De oorsprong is onbekend, zoals die van de meeste honden die tot oude rassen behoren. Er worden echter archieven bijgehouden die dateren uit de Middeleeuwen waarin deze hond wordt erkend voor zijn herderswerk. Zijn land van herkomst is Polen.
De Poolse herder werd aan het einde van de Tweede Wereldoorlog selectief gefokt. De herders en boeren slaagden er zelf in om hun eigen ras te definiëren met hun eigen werkhonden. Op deze manier was het mogelijk om uitsterven te voorkomen.
Het werd officieel erkend als ras in 1963. Vanaf dat moment verspreidde de Poolse herdershond zich buiten zijn land van herkomst.
Tegenwoordig is de Poolse herder weinig bekend, zowel in Europa als daarbuiten. Het overheerst in Polen en Groot-Brittannië, maar er zijn ook enkele exemplaren in verschillende continenten, zoals Australië of Noord-Amerika.
Waarschijnlijk afstammelingen van een kruising tussen Hongaarse kortharige honden en Tibetaanse langharige honden. Daarom zijn mogelijke naaste verwanten de Briard, de Schapendoes of zelfs de Bobtail.
Kenmerken van de Poolse herdershond uit het laagland
De Polish Plains Sheepdog is gespierd, gedrongen en behoorlijk energiek. Mannetjes bereiken een schofthoogte van tussen de 45 en 50 centimeter, terwijl vrouwtjes 42 tot 47 centimeter bereiken. Zijn oren zijn hartvormig, middelgroot, hangend, breed aan de basis en vrij hoog aangezet.
De Poolse herdershond uit het laagland wordt gekenmerkt door een vacht in verschillende tinten. Soms zijn er vlekken op de vacht te zien. Bovendien is hij bossig, sterk en lang, dus moet hij regelmatig worden geborsteld.
De belangrijkste functie van deze honden is om veldwerkhonden te zijn, dus ze moeten veel fysieke activiteit verrichten. Daarnaast is hij graag buiten, ongeacht het weer. Daarom zijn het uitstekende bewakers van huizen en boerderijen.
Polish Lowland Sheepdog Temperament
Ze zijn buitengewoon trouw en nieuwsgierig, maar hebben niet de neiging om weg te rennen. Ze zijn dol op hun menselijke familieleden en zijn erg speels. Bovendien zijn ze wantrouwend en verdacht van iedereen. Toch vallen ze nooit aan.
Ze zijn echter behoorlijk temperamentvol, van wanneer ze clunkers zijn tot op hoge leeftijd. Om diezelfde reden moeten ze goed worden afgericht, aangezien ze alleen de 'baas' van hun roedel gehoorzamen. Het is moeilijker voor beginners of mensen met een zacht karakter om te gehoorzamen.
Het is ook belangrijk om met andere honden om te gaan, om hun karakter vorm te geven en problemen van verlegenheid of agressie te voorkomen.
Zorg
Deze hond past zich goed aan de stad aan en is een geweldig gezelschapsdier. Het is echter noodzakelijk om het uit te oefenen, aangezien het een hond is met veel energie. Ze moeten minstens drie lange dagelijkse wandelingen krijgen en, indien mogelijk, wat afleiding of spel.
Het is positief om de energie van deze honden door verschillende sporten te kanaliseren, omdat ze anders hun energie kunnen ontladen door nerveus en zelfs destructief gedrag.
Hij houdt van eten, zowel industrieel voedsel als speciale ma altijden die voor hem worden bereid. Om deze reden moet hun dieet worden gecontroleerd, omdat ze te veel kunnen eten.
Zijn overvloedige vacht vereist een reeks eenvoudige verzorging, maar die moet in de loop van de tijd constant zijn. Het is handig om ze elke dag te borstelen en kammen om klitten te voorkomen.
Curiosities
Het wordt aanbevolen dat ze leven in gebieden of regio's met een gemiddeld, gematigd klimaat dat niet extreem koud of extreem heet is. Toch is het bestand tegen ongunstige omstandigheden.
De groep herdershonden wordt gekenmerkt door overmatig geblaf, omdat het herinneringen zijn aan hun verleden als herders of bewakers van schapen.
Af en toe kunnen sommige exemplaren worden geboren met aangeboren brachyurie. Deze musculoskeletale aandoening wordt autosomaal dominant overgedragen op het nageslacht. Daarom hoeven de exemplaren die aan deze ziekte lijden niet als fokker te worden gekozen.