Als je ooit is verteld dat je voor het berekenen van de leeftijd van honden in mensenjaren maar 7 hoeft te tellen voor elk mensenjaar, vergeet het maar. Een groep wetenschappers heeft een veel nauwkeurigere formule ontwikkeld om deze overeenkomst vast te stellen en heeft zelfs een rekenmachine gemaakt.
Hier gaan we je vertellen hoe deze formule tot stand is gekomen en welke voordelen het heeft ten opzichte van de eeuwenoude correspondentie tussen 1-7 jaar tussen mensen en honden. Mis niets, want het nut van deze berekening gaat verder dan nieuwsgierigheid om te weten hoe oud uw hond zou zijn als het uw soort was.
Hoe weet je de leeftijd van een hond?
Er zijn veel gevallen van voogden die, nadat ze een verlaten hond hebben opgenomen, de exacte geboortedatum niet weten. Daarom moet u, voordat u de correspondentie maakt, een leeftijd voor de hond schatten.
De belangrijkste factor om rekening mee te houden is geslachtsrijpheid, die rond ongeveer 6 maanden plaatsvindt. Vanaf daar zijn het andere signalen die de aanwijzingen geven:
- Gebit: voorlopige tanden komen uit tussen 15-21 dagen van het leven en tandjes krijgen ongeveer 6 maanden. De slijtage van de definitieve prothese is zichtbaar vanaf de leeftijd van 3 jaar.
- Grijs haar: honden krijgen grijs haar op hun wenkbrauwen, kin en jukbeenderen vanaf de leeftijd van 6 of 8 jaar. Vanaf die leeftijd verspreiden ze zich over de rest van het lichaam.
- Gewrichtsslijtage: osteoarticulaire pathologieën komen vaker voor bij oudere dieren, vooral bij grote rassen.
- Zintuigen: Net als elk ander ouder wordend dier worden zicht, reuk en gehoor minder acuut naarmate het leven vordert.
- Andere tekenen: geheugenverlies, lage activiteit, verminderde vachtkwaliteit, enz.
Hoe bereken je de leeftijd van honden in mensenjaren?
Nu je de leeftijd van je hond weet of hebt geschat, hoef je alleen nog maar de noodzakelijke formule toe te passen om de leeftijd te schatten. Onderzoekers van de University of California (Verenigde Staten) hebben ontdekt dat de relatie tussen de leeftijd van een mens en een hond niet lineair is, zoals eerder werd gedacht.
Volgens de studie zou een hond volwassen worden in zijn eerste levensjaar, maar dat zou gelijk staan aan 30 mensenjaren.
In feite verouderen honden sneller aan het begin van hun leven en dit proces vertraagt later. Hoewel de studie werd uitgevoerd met behulp van bloedtesten van Labrador-retrieverhonden (degene met de grootste gelijkenis met de levensverwachting van de mens), kan het een geschatte schatting geven voor andere rassen.
De formule om de gelijkwaardigheid tussen honden- en mensenjaren te vinden
Het doel van de studie was, naast het vinden van de formule om de leeftijd van honden in mensenjaren te berekenen, een gelijkwaardigheid vast te stellen tussen de vitale stadia van beide soorten. Dus de verschillende mijlpalen van het ouder worden die je in het eerste deel hebt dankzij deze formule.
Op deze manier is de formule als volgt: als je de leeftijd van een hond in mensenjaren wilt weten, moet je zijn natuurlijke logaritme vermenigvuldigen met 16 en er 31 bij optellen. Maak je geen zorgen als ze dat niet doen geef je goed wiskunde, want ze hebben een online rekenmachine gemaakt.
Deze formule is, zoals hierboven vermeld, in staat om gelijkwaardigheid te vinden in het verouderingsproces van beide soorten. Afgezien van het matchen van de gemiddelde levensduur van Labradors en mensen (respectievelijk 12 en 70 jaar), biedt het ook gegevens zoals dat een puppy van 7 weken oud gelijk is aan een baby van 9 maanden oud.
Toepassingen van de formule
Hoewel deze berekening gegevens bij benadering geeft, is de waarheid dat de toepassingen interessant zijn. Deze techniek, toegepast om de verschillende vitale perioden van elk ras te achterhalen, zou zeer interessante resultaten opleveren met betrekking tot het ouder worden van honden.
Deze onderzoeken zouden bijvoorbeeld antwoorden kunnen vinden op de vraag waarom sommige honden op jongere leeftijd ziek worden dan andere.
Aan de andere kant stellen deze rekenmachines, epigenetische klokken genaamd, ons in staat om een biologische leeftijd te berekenen op basis van DNA-methyleringsniveaus. Deze zijn veelbelovend voor preventie in de geneeskunde en geavanceerde behandeling van ziekten die verband houden met veroudering. Wanneer het echter wordt toegepast op bepaalde kwesties in de mensenwereld, gaan er morele alarmbellen af.
En in een wereld die wordt gedomineerd door dataverkeer, kunnen de handen die deze ontdekkingen oppotten, ze gebruiken voor onethische doeleinden.Er is hierover een open discussie gaande, waarin verzekerings- en forensische wetenschapsbedrijven ervan worden beschuldigd deze gegevens voor eigen gewin te gebruiken.
Zoals alles heeft elke nieuwe ontdekking een donkere kant en een positieve kant. Het is de taak van instellingen en overheden om deze onderzoeken te gebruiken om ziekten te genezen en te voorkomen dat ze worden gebruikt om te beslissen voor hoeveel verzekeringen worden verkocht.
