De ramp in Tsjernobyl veroorzaakte de evacuatie van de stad en haar omgeving. Na de explosie werd geschat dat het hele gebied duizenden jaren een onbewoonbare woestenij zou blijven. Na de verdwijning van de mens bloeide de natuur echter weer op en de Tsjernobyl-paarden zijn hiervan het levende bewijs.
Ondanks torenhoge stralingsniveaus is Tsjernobyl een toevluchtsoord geworden vanwege zijn uitbundige biodiversiteit. Diersoorten die door menselijke druk van andere plaatsen verdwijnen, hebben deze plek gekoloniseerd en hebben grote populaties.
Dit is het geval met de paarden van Przewalski, die 12 jaar na de explosie Tsjernobyl binnen werden gebracht.Deze paardachtigen staan op de rand van uitsterven, dus hun groeiende populaties in de uitsluitingszone vormen een unieke kans voor hun instandhouding. Als je er meer over wilt weten, lees dan verder.
Kenmerken van Tsjernobyl-paarden
Tot een paar jaar geleden werd aangenomen dat de paarden van Przewalski de enige overgebleven wilde paardensoort ter wereld waren. Recente studies die in het tijdschrift Science zijn gepubliceerd, hebben echter ontdekt dat het wilde afstammelingen zijn van paarden die zijn gedomesticeerd door de Botai, een van de eerste culturen die deze dieren hebben gedomesticeerd.
Deze paardachtigen zijn momenteel geclassificeerd onder de ondersoortenEquus ferus przewalskii Hoewel het geen echt pure wilde paarden zijn, komen ze er het dichtst bij in de buurt. Als zodanig behouden ze veel van de kenmerken van hun oude wilde voorouders.
Przewalski's paarden zijn kleiner, korter en gespierder dan typische gedomesticeerde paarden. Zijn algemene uiterlijk is gedrongen en enigszins gedrongen en de kleur is kaneel of oranje door het grootste deel van het lichaam, en wordt donkerder op het hoofd.
De snuit en buik van deze paarden zijn wit. De poten, staart en manen, die langs de nek en kop lopen, zijn zwart. Tijdens de winter ontwikkelen deze zoogdieren een dikke vacht, terwijl deze in de zomer korter is.
Ecologie van de paarden van Przewalski
Deze paarden leven meestal in kuddes, die meestal bestaan uit een volwassen mannetje, een aantal vrouwtjes en hun jongen. Als de jongen 2 of 3 jaar oud zijn, verlaten ze deze kuddes. Jonge vrouwtjes sluiten zich vaak aan bij andere gevestigde trots.
Mannen daarentegen vormen kuddes met andere jonge mannetjes of mannetjes die te oud zijn om groepen vrouwtjes te verdedigen. Als ze ongeveer 5 jaar oud zijn, proberen mannetjes hun eigen kuddes te vormen door ze van andere mannetjes af te pakken of door vrouwtjes te lokken.
Het natuurlijke verspreidingsgebied is bijna volledig vernietigd door menselijk gebruik. Daarom worden ze momenteel alleen gevonden in delen van China, Mongolië en natuurlijk rond Tsjernobyl in Oekraïne en Wit-Rusland.
Wat hun leefgebieden betreft, deze paarden zijn meestal te vinden in graslanden, steppen of halfwoestijngebieden. De aanwezigheid van kruidachtige vegetatie of struikgewas is belangrijk, van waaruit ze zich voeden. Tsjernobyl-paarden gebruiken vaak verlaten menselijke structuren als schuilplaats, om zichzelf te beschermen tegen de kou of parasieten.
Hoe hebben de Tsjernobyl-paarden het overleefd?
Stralingsniveaus in Tsjernobyl zijn afgenomen sinds de explosie. Toch zijn ze nog steeds ongelooflijk gevaarlijk voor alle meercellige levende wezens, inclusief de mens.
Tegenwoordig zijn de specifieke effecten van straling op dieren in dit gebied niet volledig bekend. Toch is waargenomen dat deze paardachtigen een hogere mutatiesnelheid hebben, meer misvormingen en defecten hebben, een kortere levensverwachting hebben en een reeks andere problemen die hun gezondheid bedreigen.
Bovendien lijken sommige dieren minder overvloedig voor te komen in gebieden met grotere hoeveelheden straling. Vooral ongewervelde soorten lijken hier last van te hebben.
Aan de andere kant is het mogelijk dat dieren fysiologische of gedragsaanpassingen ontwikkelen om straling te weerstaan, hoewel dit nog wordt onderzocht.
Ondanks dit alles is het duidelijk dat de dieren in Tsjernobyl het zo goed doen als op weinig andere plaatsen op de planeet. Dit lijkt met name het geval te zijn voor grote zoogdiersoorten, die in de rest van de wereld minder talrijk worden.
Deze vreemde situatie lijkt erop te wijzen dat de druk die de mens uitoefent op het milieu nog ernstiger is dan de ontploffing van een kernreactor. Ondanks de schadelijke straling kunnen wilde dieren gedijen zolang de mens en zijn invloed verdwenen zijn.
Tsjernobyl doet tegenwoordig dienst als een ongebruikelijk toevluchtsoord voor dieren in het wild. Geconfronteerd met deze onverwachte kans, is het belangrijk om het gebied te beschermen en de menselijke activiteit niet te herstellen. Dit zal het behoud van hun soort mogelijk maken en de gezondheid van mensen waarborgen.
