Feline calicivirus is een ziekte die de bovenste luchtwegen van huiskatten en andere wilde kattensoorten aantast. Bij katten presenteert het zich als rhinotracheïtis, rhinitis, conjunctivitis en aften. Samen met het herpesvirus is het een van de meest voorkomende infectieziekten bij alle katachtigen over de hele wereld.
Feline calicivirus, ook wel CVF genoemd, is zeer besmettelijk. Het kan rechtstreeks worden overgedragen tussen een gezonde kat en een geïnfecteerde kat, maar ook via geïnfecteerde objecten. Vervolgens zullen we enkele van de vragen beantwoorden die kattenleraren het meest stellen over deze pathologie.
Wat is het katachtige calicivirus?
Allereerst is het essentieel om te benadrukken dat het katachtige calicivirus een virus is van de Caliciviridae-familie. Dit type pathogene biologische agentia is bij de meeste huisdieren aangetroffen - en ook bij wilde dieren. Het genoom bestaat uit een enkele RNA-streng.
Ondanks dat het een algemeen virus is, kon het niet worden geïsoleerd of gebruikt in diermodellen, dus het volledige genoom is momenteel onbekend. Dankzij de vooruitgang in de moleculaire biologie en bio-informatica komt de wetenschap echter dichter bij de mogelijkheid om de sequentie te bepalen.
Op deze manier kan deze ziekteverwekker misschien op een dag effectiever worden bestreden dan nu mogelijk is.
Hoe wordt het virus overgedragen tussen huiskatten?
Calicivirus-positieve katten scheiden het micro-organisme af via neusafscheidingen, tranen of speeksel. Sommige studies suggereren dat ze ook kunnen worden overgedragen via ontlasting, maar het wordt niet als een significante bron van besmetting beschouwd.
Katten kunnen worden besmet via geïnfecteerde voorwerpen, zoals een kom met speekselsporen. Het virus kan tot een week op het oppervlak leven als er geen ontsmettingsmiddel wordt gebruikt en de omgeving geschikt is. Daarnaast kunnen mensen ook een bron van contact zijn, als ze een besmette kat aanraken en daarna een gezonde kat.
Welke katten zijn vatbaarder voor de ziekte?
Alle katten zijn vatbaar voor infectie, hoewel degenen die niet zijn gevaccineerd met het katachtige drievoudige vaccin (CVF) een grotere kans hebben, vooral tegen sporadische contacten. Bovendien zijn specimens met een verzwakt of onrijp immuunsysteem vatbaar voor deze pathologie, dus in deze gevallen is voorzichtigheid geboden.
Over het algemeen lopen oudere katten, immuungecompromitteerde katachtigen en pasgeborenen een grotere kans om geïnfecteerd te raken. De pups zijn echter het meest vatbaar voor het ontwikkelen van een ernstige ziekte na infectie.
Niet-gevaccineerde volwassen katten kunnen besmet zijn, maar in principe zal de ziekte niet zo ernstig zijn.
Hoe lang duurt de infectie?
Wanneer een kat in contact komt met het virus, via een andere kat, voorwerpen of mensen, doorloopt het een incubatieperiode die tussen de 2 en 6 dagen zal duren. Gedurende deze tijd zijn geïnfecteerde katten niet besmettelijk.
Na de incubatieperiode zullen er klinische symptomen optreden, die min of meer ernstig kunnen zijn. Bewijs van de infectie kan tussen 14 en 21 dagen bij de kat verschijnen. Ook zal de kat, zolang hij klinische symptomen vertoont, zeer besmettelijk zijn voor andere katten. De uitdrijving van het virus via de bovengenoemde kanalen duurt 2 tot 3 weken.
Ondanks het feit dat het dier herstelt van de ziekte – of lijkt te zijn hersteld – blijft meer dan de helft van de katten drager. In sommige gevallen duurt deze toestand slechts enkele maanden, maar in sommige gevallen kan de infectie het hele leven van het dier aanhouden.
Dus, zolang de kat drager is, zal hij niet alleen andere katten en dieren kunnen infecteren, maar zal hij ook symptomatische opflakkeringen van de ziekte ervaren als zijn immuunsysteem verzwakt is, om welke reden dan ook .
Klinische symptomen
Klinische symptomen van het feline calicivirus kunnen variëren van mild tot zeer ernstig, vooral bij jonge pups. Aan de andere kant zal de etiologie ook afhangen van de hoeveelheid virus waaraan de kat is blootgesteld toen hij werd geïnfecteerd. Er moet ook worden opgemerkt dat de virale belasting een belangrijk stuk informatie is om te weten hoe de ziekte zich zal ontwikkelen.
Over het algemeen zijn de meest voorkomende tekenen die op verkoudheid lijken. We benadrukken onder meer de volgende klinische symptomen:
- Niezen.
- Verstopte neus.
- Koorts.
- Neusafscheiding.
- Kwijlen.
Na deze tekenen kunnen er andere verschijnen, die het klinische beeld van de kat beginnen te compliceren. Onder hen benadrukken we het volgende:
- Conjunctivitis en oculaire secreties.
- Lethargie en apathie.
- Slap door acute artritis.
- Gebrek aan eetlust of anorexia, wat bij katten kan leiden tot hepatische lipidose.
- Ontsteking van het slijmvlies langs de mond en tong.
- Aften in de mond.
In de loop van de ziekte kunnen ook infecties door opportunistische bacteriën en andere secundaire ziekten, zoals longontsteking, optreden. Gebrek aan eetlust zorgt ervoor dat katten veel afvallen. Bovendien kunnen deze klinische symptomen bij drachtige katten een abortus veroorzaken.
Diagnose
De diagnose van deze ziekte is meestal vrij eenvoudig, aangezien de symptomen onmiskenbaar en zeer merkbaar zijn.Desondanks voeren dierenartsen ook een volledig lichamelijk onderzoek en bloedchemie uit. Op deze manier bevestigen ze de aanwezigheid van de infectie en de ernst van de symptomen.
Kattencalicivirusbehandeling
Vandaag is er geen medicijn dat het katachtige calicivirus bestrijdt. Gelukkig kunnen de meeste katten die met het virus zijn geïnfecteerd, symptomatisch thuis worden behandeld, dat wil zeggen dat er alleen pogingen worden ondernomen om de klinische symptomen te verlichten. Ondertussen bestrijdt het immuunsysteem van de kat de infectie, die ongeveer 4 weken aanhoudt.
De behandeling thuis bestaat uit het altijd schoonhouden van de ogen en neus van het dier. Hiervoor kunnen zoutoplossingen worden gebruikt die de kanalen wat helderder houden. Op dezelfde manier is het mogelijk om medicijnen te gebruiken die slijm oplossen, zodat de kat beter kan ademen.
Bovendien is het gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen geïndiceerd in die gevallen waarin het dier koorts heeft of ontstoken bovenste luchtwegen.Om mogelijke opportunistische bacteriële infecties die kunnen optreden te bestrijden, wordt ook een breedspectrumantibioticum oraal toegediend, dat inwerkt in de bek van de kat.
Als de kat erger wordt, moet hij in het ziekenhuis worden opgenomen. In de kliniek krijgt u vloeistoftherapie om uitdroging te voorkomen. In sommige gevallen kan het zelfs nodig zijn om een neussonde aan te brengen, zodat de kat voedsel kan opnemen.
Carrier katten
Als de kat eenmaal hersteld is, bestaat de kans dat hij drager wordt van de ziekte. Dit betekent dat hij in de toekomst een bron van infectie kan worden voor andere katten, ook al vertoont hij zelf geen zichtbare symptomen van de pathologie.
Dragers zijn na herstel nog enkele maanden besmettelijk. Sommige gevallen kunnen echter zelfs voor meerdere jaren zijn. Om deze reden moet een strenge veterinaire controle worden uitgevoerd om te voorkomen dat andere huisdieren worden besmet.
Preventie
De beste manier om kattengriep te voorkomen is door vaccinatie. Zoals gezegd geeft het drievoudige vaccin katten een grote weerstand tegen dit virus, waardoor het onwaarschijnlijk is dat ze het krijgen. Sterker nog, zelfs als ze in het ergste geval ziek worden, vermindert het de ernst van de symptomen en versnelt het herstel.
Gewoonlijk wordt de eerste dosis van het katachtige MMR-vaccin toegediend op een leeftijd van 12 weken, maar een booster is nodig na 4 weken en daarna jaarlijks. Dit garandeert niet dat uw kat besmetting zal vermijden, dus het wordt ook aanbevolen om de eerste 5 of 6 maanden van zijn leven thuis te houden.
Feline calicivirus is geen zorgwekkende infectie. Hoewel veel katten er zonder moeite overheen groeien, blijven velen drager voor het leven en sterven anderen in de loop van de ziekte.
Daarom is de jaarlijkse vaccinatie van katten cruciaal, ongeacht of ze het huis verlaten of min of meer blootgesteld zijn aan het virus. Vaccins zijn het enige echte alternatief om veel ziekten te bestrijden, zowel bij katten als bij mensen.
