Dieren houden hun lichaamstemperatuur op peil dankzij interne thermoregulatie of een externe warmtebron. Tussen soorten kan het normale temperatuurbereik veranderen. Katten en honden hebben bijvoorbeeld een lichaamstemperatuur die enkele graden hoger is dan die van mensen.
Koorts is een gevolg van de activering van het immuunsysteem vóór een vreemd agens zoals een virus, een bacterie of een parasiet. Het wordt gedetecteerd door een verhoging van de normale temperatuur en kan gepaard gaan met andere symptomen, zoals vermoeidheid en algehele malaise.
Wat is de normale temperatuur voor katten en honden?
De normale temperatuur bij honden en katten ligt tussen de 38 en 39 graden Celsius, hoewel het normaal kan zijn tot 39,5 graden zonder koorts. Door een infectie, stress of hitteberoerte kan het dier op elk moment in temperatuur stijgen.
Hyperthermie is het proces waarbij de lichaamstemperatuur van een hond of kat boven normaal stijgt. Bij hyperthermie wordt een reeks fysiologische reacties geactiveerd om warmteafvoer te bereiken, waaronder de volgende:
- snik.
- Vaatverwijding van de huid: oppervlakkige bloedvaten worden groter door warmte.
- Transpiratie: honden en katten transpireren via hun mond en voetzolen, omdat ze niet zweten zoals mensen.
- Houdingsveranderingen.
Hyperthermie wijst niet altijd op koorts. Bij honden en katten met koorts varieert de temperatuur tussen 39,3 ºC en 41,6 ºC, hoewel deze limiet kan worden overschreden bij hitteberoerte.
Aan de andere kant is onderkoeling het tegenovergestelde geval, waarbij de temperatuur onder het normale bereik zakt en als gevolg daarvan warmteproductiemechanismen in gang worden gezet. Van deze strategieën kunnen we de volgende noemen:
- Tremors: resultaat van verhoogde spieractiviteit
- Cutane vasoconstrictie.
- Piloerectie: Piloerectie kan ook een teken zijn van angst of agressie.
- Houdingsveranderingen.
Bij honden en katten kan onderkoeling worden overwogen wanneer de lichaamstemperatuur lager is dan 37ºC.
Hoe meet je de temperatuur van huisdieren?
Het lichaam van huisdieren heeft verschillende temperaturen, afhankelijk van hun blootstelling aan warmte- of koudebronnen. Om deze reden is het onmogelijk om de temperatuur van een hond of kat nauwkeurig te meten door simpelweg zijn voorhoofd of neus aan te raken.
De meest betrouwbare en representatieve meting van de lichaamstemperatuur van huisdieren is die in de anus. Dit komt omdat het de mogelijkheid biedt om de hoeveelheid interne warmte te detecteren, die stabiel blijft, tenzij er een factor is die hyperthermie of onderkoeling veroorzaakt.
Hoe houden dieren hun temperatuur?
Thermoregulatie is het vermogen van een organisme om zijn lichaamstemperatuur binnen bepaalde grenzen te houden, wanneer de omgevingstemperatuur nogal afwijkt van de ideale temperatuur. Het is een balans tussen warmtewinst en warmteverlies.
Deze warmte kan van buiten komen en van metabole activiteit. Op deze manier kunnen we dieren classificeren als ectothermen of endothermen. We vertellen u hieronder over de bijzonderheden.
Ectothermische Dieren
Ectothermische dieren zijn afhankelijk van de omgeving om een bepaalde lichaamstemperatuur te bereiken. Reptielen, vissen en ongewervelde dieren zijn niet in staat om hun eigen interne warmte op te wekken door middel van fysiologische processen, dus het zijn ectotherme dieren.
Als de omgevingstemperatuur niet voldoende is, beperken deze levende wezens hun activiteit. Daarom kunnen we zien dat reptielen langzame bewegingen maken als de temperatuur laag is en dat is de reden waarom ze 's ochtends veel tijd in de zon doorbrengen.
Alle ectotherme wezens hebben gedragsmechanismen om warmteverlies te voorkomen. Bijvoorbeeld zoeken naar verticale oriëntaties om de eerste zonnestralen op te vangen, vasthouden aan rotsen of aarde of zich verplaatsen van de koudste/warmste gebieden van de habitat op basis van hun fysiologische behoeften.
Endotherme Dieren
Endotherme dieren bereiken hun lichaamstemperatuur dankzij de interne warmte die wordt gegenereerd door hun metabolische activiteit. Deze dieren hebben ook strategieën om warmte vast te houden en af te voeren, afhankelijk van de habitats waar ze zich bevinden. Bijvoorbeeld verhoogde spieractiviteit, hijgen of zweetproductie.
Wat is koorts en hoe kunnen we het detecteren bij katten en honden?
Koorts is een tijdelijke verhoging van de lichaamstemperatuur die wordt geproduceerd als een immuunrespons op een vreemde stof. Deze gebeurtenis draagt bij aan de eliminatie van ziekteverwekkers en is daarom, samen met de werking van cellen en biologische stoffen van het immuunsysteem, de belangrijkste verdediging bij dieren.
Virussen, bacteriën, parasieten of niet-infectieuze ontstekingen, zoals trauma, kunnen koorts veroorzaken. Hoewel het ook kan optreden als reactie na vaccinatie, de inname van een medicijn of giftige stof, maar ook bij bepaalde ziekten. Enkele symptomen die gepaard gaan met koorts bij honden en katten zijn de volgende:
- Lethargie.
- Apathie.
- Laag humeur.
- Slaperigheid.
- Verlies van eetlust.
- Loopneus.
- Uitdroging.
- Bevingen.
- Verhoogde hart- of ademhalingsfrequentie.
Als je een of meer van deze symptomen ontdekt, ga dan naar de dierenarts om de gezondheidstoestand van je huisdier te controleren. Klinische symptomen kunnen meerdere oorzaken hebben die moeten worden beoordeeld door een gezondheidsprofessional.
Eenmaal in de kliniek zal de dierenarts de algemene toestand van het dier beoordelen door middel van een lichamelijk onderzoek en temperatuurmeting, die rectaal wordt uitgevoerd met een digitale thermometer. De beoordeling van de slijmvliezen en de huidafknelling zijn ook zeer nuttige maatregelen bij de algemene diagnose van dieren.
