Gieren zijn vogels die een belangrijke rol spelen in het ecosysteem, omdat ze verantwoordelijk zijn voor het recyclen van voedingsstoffen uit ontbindende lichamen en het verminderen van ziekten. Australië heeft echter de verschrikkelijke eer een van de plaatsen te zijn die volledig verstoken is van welke soort gier dan ook, wat een cruciale invloed heeft op de aard ervan.
Lange tijd werd gedacht dat Australië in zijn hele natuurlijke geschiedenis nooit gieren heeft gehad. In feite werden verschillende Australische vogelfossielen geregistreerd die het gebrek aan deze soorten leken te compenseren, dus aan dit feit werd niet veel belang gehecht. Uit een recente studie is echter gebleken dat er tijdens het Pleistoceen een soort Australische gier bestond.Blijf deze ruimte lezen en kom meer te weten over dit eigenaardige verhaal.
De megafauna van Australië
In het Pleistoceen werd Australië gekenmerkt door een heet en vochtig klimaat, wat leidde tot de aanwezigheid van tropische bossen. Deze omgevingen waren van fundamenteel belang voor de ontwikkeling van de buideldierfauna en bevorderden de groei ervan. Als resultaat verschenen er gigantische exemplaren die megafauna werden genoemd.
In tegenstelling tot wat er op andere continenten gebeurde, was de gigantische fauna van Australië uniek in zijn soort en had hij kenmerken die nog nooit eerder waren gezien. Tot de bekendste en meest ongelooflijke soorten behoren de volgende:
- Diprotodon: het is de voorouder van de wombat, hij was ongeveer 2 meter hoog.
- Procoptodon: een naaste verwant van de wallaby. Zijn uiterlijk doet sterk denken aan een kangoeroe, maar dan met een gigantische omvang (meer dan 2 meter hoog en 230 kilo).
- Thylacoleo: ook bekend als de buideldierleeuw. Het heeft geen relatie of verwantschap met de andere katten, hoewel zijn uiterlijk sterk lijkt op dat van een tijger.
- Palorchestes: staat bekend als de buideldiertapir. Het uiterlijk had verschillende kenmerken van een tapir, hoewel het ook enigszins op de gigantische luiaard kon lijken.
Het merkwaardige uitsterven van megafauna
Hoewel megafauna lange tijd het ecosysteem beheerste, werd het Pleistoceen-tijdperk gekenmerkt door veel drastische veranderingen in het milieu. Dit zou een afname van de populatie van deze dieren kunnen hebben veroorzaakt, hoewel wordt aangenomen dat de mens (aboriginals) hierbij betrokken zou kunnen zijn.
Hoewel het misschien vreemd lijkt, geven verschillende grotschilderingen aan dat de mens interactie had met deze gigantische dieren. Daarom geven sommige specialisten aan dat overmatige jacht, in combinatie met omgevingsomstandigheden, het uitsterven van de megafauna zou kunnen hebben veroorzaakt.
Het enige probleem is dat er tot nu toe geen enkele indicatie van de jachtgebieden was gevonden. Zelfs als jagen de belangrijkste reden voor hun uitsterven zou zijn, zou er nog steeds een vraag zijn wat er met hun lichaam is gebeurd. Het is belangrijk om te onthouden dat veel specialisten dachten dat er geen grote aaseters waren om die hoeveelheid overblijfselen te verwerken, dus het zou gemakkelijk moeten zijn om jachtplekken te vinden.
De ontdekking die het perspectief van de Australische fauna veranderde
In 2022 zou een studie zijn bevindingen publiceren na heranalyse van de overblijfselen van wat werd verondersteld een soort Pleistocene Australische adelaar (Taphaetus lacertosus) te zijn. In tegenstelling tot wat men zou verwachten, toonde dit onderzoek aan dat de fossiele resten van deze vogel meer op die van een gier dan op een adelaar leken. Daarom werd het omgedoopt tot Cryptogyps lactertosus.
Hiermee werd voor het eerst melding gemaakt van het bestaan van een Australische gier, die tijdens het Pleistoceen met een groot deel van de megafauna leefde.Hoewel het van weinig belang lijkt, veranderde de aanwezigheid van deze soort het perspectief van het ecosysteem van die tijd.
Er moet aan worden herinnerd dat gieren verantwoordelijk zijn voor het recyclen van voedingsstoffen, dus consumeren ze de botten en overblijfselen van dode dieren. Dit zou kunnen verklaren waarom er geen jachtplekken zijn gevonden die het uitsterven van de megafauna bevestigen, aangezien deze vogels ze tijdens hun dagelijkse activiteiten zouden kunnen hebben vernietigd.
Ook vormt de relatie tussen het uitsterven van megafauna en het verdwijnen van Australische gieren een aanvulling op zijn verhaal. Tegen de tijd dat de gigantische dieren ophielden te bestaan, werden aas en rottende lichamen schaars. Daarom volgde de Australische gier al snel in zijn voetsporen en stierf uit.
Er zijn nog onbekenden om op te lossen
Hoewel de herontdekking van de Australische gier een antwoord geeft op veel vragen over de megafauna van Australië, zijn er nog enkele onbekenden.Zo zit er naar schatting zo'n 13.000 jaar tussen de komst van de mens en het uitsterven van de megafauna. Deze tijd is te lang voor mensen om als oorzaak van uitsterven te worden beschouwd, dus het antwoord is nog onduidelijk.
Zoals je kunt zien, is het verhaal achter de megafauna van Australië misschien nog ver weg. Het is echter interessant om te weten dat de diversiteit van Australië zelfs groter is dan eerder werd gedacht. Uiteindelijk is het duidelijk dat dit continent uniek is en dat zowel de huidige als de oude fauna behoorlijk ongelooflijke kenmerken had.
