Er zijn bepaalde musculoskeletale problemen die de mobiliteit van huiskatten kunnen beïnvloeden. Een voorbeeld hiervan is heupdysplasie, die vooral voorkomt bij grote kattenrassen en raszuivere katten.
Hoewel het iets zeldzaams is, en dat te maken heeft met genetica, is het belangrijk om op de hoogte te zijn van deze aandoening die de natuurlijke manier van lopen van dieren aantast. In dit artikel vertellen we je alles wat je moet weten over heupdysplasie bij katten.
Wat is heupdysplasie bij katten?
Dit is een probleem dat zelden wordt gediagnosticeerd bij katten, hoewel het dezelfde frequentie lijkt te hebben als bij honden.Kortom, heupdysplasie veroorzaakt een abnormale ontwikkeling van het heupgewricht, resulterend in subluxatie of volledige ontwrichting van de heupkop.
Er is een zekere erfelijke aanleg om eraan te lijden; het Maine Coon-ras en de vrouwtjes hebben er meer last van dan andere. In ernstige gevallen kan het leiden tot onregelmatig zittende botten, kraakbeen beschadigd door onnatuurlijke bewegingen, artrose als gevolg van kreupelheid en zelfs verlammende pijn.
Heupdysplasie bij katten begint wanneer het dier een puppy is, dat wil zeggen wanneer de botten nog niet volledig zijn ontwikkeld, maar het wordt met het verstrijken van de tijd ernstiger. De dislocaties en schade aan het kraakbeen veroorzaken microfracturen waardoor het dier niet goed kan lopen, klimmen, springen of spelen.
Wat zijn de symptomen van heupdysplasie bij katten?
De symptomen van heupdysplasie variëren afhankelijk van de ernst van de ziekte en het tijdstip van detectie. De tekenen kunnen echter duidelijk worden vanaf een leeftijd van 6 weken, dus het is noodzakelijk om op de hoogte te zijn van eventuele afwijkingen bij de kat.
Hoewel de diagnose moet worden gesteld door een dierenarts, hebben we als eigenaren van gezelschapsdieren de 'plicht' om aandacht te besteden aan bepaalde symptomen of tekenen die kunnen wijzen op heupdysplasie bij katten:
1. Minder activiteit
De afnemende activiteit bij katten wordt vaak toegeschreven aan leeftijd, maar gezonde volwassenen en senioren rennen, springen en klimmen ook in bomen. Als uw huisdier stopt met spelen of bepaalde activiteiten doet zoals voorheen, is het daarom noodzakelijk dat u het meeneemt naar het consult.
2. Dolores
Heupdysplasie bij katten is erg pijnlijk, dus het is normaal dat het dier klaagt over een bepaalde houding, beweging of voetafdruk. Als je hem op de onderrug aanraakt, kan hij luid miauwen; Het is niet omdat hij niet van liefkozingen houdt, maar omdat het pijn doet.
3. Klikken
Let goed op de 'geluiden' die je kat maakt als hij loopt, slaapt of beweegt.Wanneer er sprake is van dysplasie is het normaal om een klik in de heup te horen. Dit gebeurt voornamelijk wanneer u wilt opstaan nadat u enkele uren op het bed of de deken hebt gelegen.
4. Verbrede schouders
Een ander symptoom van heupdysplasie bij katten is te zien dat het voorste deel breder of vergroot wordt. Waarvoor is dit? Omdat het dier zijn bewegingen heeft aangepast en al het gewicht van het lichaam het naar voren draagt. Het is alsof je naar de sportschool gaat en alleen je bovenlichaam traint.
5. Gewelfde rug
In verband met het bovenstaande veroorzaakt dysplasie veranderingen in uw wervelkolom. Als hij loopt, moet hij naar voren leunen en om geen gewicht op zijn achterpoten te genereren, kromt hij zijn rug. Je zult zien dat hij zijn rugkussens nauwelijks ondersteunt om te bewegen. Je kunt hem ook zien hinken.
6. wiebelen
Omdat zowel de spieren als de botten niet goed kunnen bewegen, kan de kat wiebelen tijdens het lopen.Dit kan ook het gevolg zijn van een progressieve beperking van uw bewegingsvrijheid, waardoor u voortdurend uw evenwicht verliest.
7. Moeite met liggen of opstaan
Hoewel dysplasie in het begin slechts milde pijn kan veroorzaken, wordt naarmate de ziekte vordert, het vermogen om uw ledematen te bewegen beperkt. Bijgevolg verliest de kat het vermogen om op te staan of te gaan liggen.
Diagnose
Om heupdysplasie te diagnosticeren, vertrouwt de dierenarts op lichamelijke symptomen en verschillende klinische onderzoeken. Gewoonlijk zijn onder de tests die bij katten worden uitgevoerd:
- Lichamelijke onderzoeken (palpatie).
- Limb mobility tests.
- Klinische onderzoeken (bloedonderzoek).
- Röntgenfoto's.
In de meeste gevallen zijn radiologische tests zoals röntgenfoto's voldoende om heupdysplasie te bevestigen. Het wordt echter altijd aanbevolen om de onderzoeken aan te vullen om secundaire problemen uit te sluiten.
Omdat er andere ziekten zijn die ook vergelijkbare symptomen veroorzaken, wordt heupdysplasie bij katten niet altijd correct gediagnosticeerd. Extreme kreupelheid – aan één of beide kanten – is in veel gevallen het overtuigende bewijs dat ze aan deze aandoening lijden. Het enige probleem is dat het heupgewricht meestal niet radiologisch wordt beoordeeld, wat de diagnose van dysplasie verhindert.
Behandeling van heupdysplasie bij katten
De behandeling van heupdysplasie bij katten hangt sterk af van de leeftijd van de patiënt, de ernst van de laesies en de verwachtingen en economische draagkracht van de voogd. Dit laatste is te wijten aan het feit dat er geen remedie is om het probleem te verhelpen, er zijn eerder langdurige palliatieve behandelingen vastgesteld die duur kunnen zijn.
Over het algemeen kunnen bestaande behandelingen voor heupdysplasie worden ingedeeld in verschillende typen:
- Farmacologische behandeling: gebruik van ontstekingsremmers, corticosteroïden en glycosaminoglycanen, die tot doel hebben ontstekingen te verminderen en kraakbeenregeneratie te bevorderen.
- Voedingsbehandeling: dieetcontrole om overgewicht of obesitas te voorkomen. Beide aandoeningen hebben de neiging om de symptomen en degeneratie van het gewricht te verergeren.
- Chirurgische behandeling: klinische interventie die bestaat uit het reconstrueren, heroriënteren en corrigeren van de bestaande subluxatie of dislocatie. In meer ernstige gevallen kan worden gekozen voor een volledige heupprothese, hoewel de kosten van het proces vrij hoog zijn.
Opgemerkt moet worden dat hoewel een chirurgische behandeling het huidige probleem volledig herstelt, het niet voorkomt dat de degeneratie opnieuw optreedt. Om deze reden wordt het alleen aanbevolen voor volwassen katten met ernstige gevallen van heupdysplasie.
De keuze voor een specifieke behandeling hangt volledig af van de dierenarts, hoewel bijna altijd wordt gekozen voor het gebruik van twee of meer soorten behandelingen. Bovendien wordt meestal ook een fysiotherapeutisch regime ingesteld om te helpen bij het herstel van de mobiliteit.
Helaas is heupdysplasie een complexe pathologie die niet altijd een goede prognose heeft. Dit is echter van geval tot geval afhankelijk en alleen de dierenarts kan u de juiste begeleiding bieden. Aarzel dus niet om hem al uw vragen te stellen over de situatie van uw huisdier.